Piękna polska kolęda ogłasza: „Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony. Ogień krzepnie, blask ciemnieje, ma granice nieskończony”. Przedziwne było to narodzenie Jezusa w noc betlejemską. Z Maryi, nie rzucającej się w oczy ubogiej kobiety z Nazaretu, przychodzi na świat człowiek, który jest Bogiem. Ten Bóg godzi się na uczucia zimna i głodu, na bezradność niemowlęcia, na ograniczenia dziecka, na ludzką śmiertelność. Jak każdy człowiek musi się wszystkiego uczyć, wszystko po raz pierwszy poznawać…

Taki przedziwny jest Syn Maryi. Dlatego i Matka jest przedziwna. Pomyślmy, że ten nieskończony Bóg zgodził się na największą pokorę, był najmniej znany spośród wszystkich poczętych dzieci – przez dziewięć miesięcy cała nieograniczona Boskość Jezusa ukrywała się w łonie Maryi, jak Eucharystyczne Ciało Chrystusa kryje się w tabernakulum cichego, małego kościółka.

Czy ta Matka jest przedziwna tylko dlatego, że przedziwny jest jej Syn? Nie tylko! Ona jest przedziwna, gdyż w Niej zawarte są prawdy, które po ludzku się wykluczają. Jest córką Adama i Ewy, a nie ma w Niej grzechu pierworodnego. Jest osobą niczym się nie wyróżniającą, a w oczach Boga jest jedyna. Jest uboga, a Bóg uczynił z Niej Królową. Ma się za nic, a wielki Archanioł pada przed Nią na twarz.

Co czyni Ją tak przedziwną? To proste: świętość. Maryja jest tylko człowiekiem. Ale przez świętość, czyli uczestnictwo w istocie Boga, ma udział w Jego przedziwnych cechach. Ten udział w mniejszym lub większym stopniu ma każdy, kto stanął na drodze do świętości. Nikt tego nie widzi, przede wszystkim nie widzimy tego my. Ale wie Bóg i wiedzą aniołowie, że wiele jest w nas z Boga i że jesteśmy przedziwnymi ludźmi łączącymi w sobie wiele sprzeczności. Jakich? Radujemy się w cierpieniach. Dziękujemy za wyrządzone nam zło. Nie gonimy za pieniędzmi. Jesteśmy szczęśliwi w ubóstwie. Inni ludzie są w naszych oczach ważniejsi niż my. Im więcej w nich mroku, tym bardziej ich kochamy…

Tak, od Maryi możemy się uczyć, jak być ludźmi przedziwnymi…

Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA

Sługa Służebnicy Zbiór X
bp. Józef Zawitkowski

Polecam lekturę dziesiątego tomu kazań księdza biskupa Józefa Zawitkowskiego, które były wygłoszone po doświadczeniu ciężkiej choroby i cudownym z niej wyjściu. Właśnie dlatego w kazaniach tych widać wyjątkowy żar miłości do Boga i Ojczyzny oraz mocne wołanie do nawrócenia i wiary w życie wieczne. Tak może mówić tylko ktoś, kto doświadczył kruchości życia i widział już niebiosa otwarte. Prośmy Boga w naszych modlitwach o zbawienie dla księdza biskupa Józefa Zawitkowskiego, który odszedł z tego świata 29 października 2020 roku. – ks. Walenty Królak –

Share.