Wierzę w Tego, który żyje!
Tajemnica śmierci oraz szacunku wobec naszych zmarłych jest częścią kultury rozwiniętej, a jeszcze mocniej wybrzmiewa w chrześcijaństwie. Wiąże się na pewno z zadumą i smutkiem, ale przede wszystkim z wyznaniem wiary w żyjącego Chrystusa. Nie inaczej jest w krajach misyjnych. O swoim doświadczeniu przyjęcia tajemnicy życia i śmierci opowiedziała mi s. Iwona, pracująca wówczas w Burkina Faso.
ks. Maciej Będziński
W plemieniu Bobo wieczorem dzień przed pogrzebem odbywa się coś w rodzaju czuwania. Zaczyna się od opowiadania, co zmarła osoba zrobiła dobrego w swoim życiu, co ceniła, co często powtarzała. Potem jest krótka modlitwa, czasem czyta się fragment Pisma Świętego, odmawia część różańca, śpiewa przy bębnach. Jak skończy się ta część, zaczyna się jedzenie. Jest go dużo i wystarczy dla wszystkich – sąsiadki i kobiety z wioski przygotowywały je cały dzień.
Następnego dnia sprawowana jest Msza święta pogrzebowa. Pod koniec liturgii każdy uczestnik pogrzebu macza zieloną gałązkę w poświęconej wodzie i skrapia trumnę.
Na cmentarzu trzeba zaczekać, aż mężczyźni z rodziny i z wioski wykopią grób, w którym zostanie złożone ciało. Po tej ceremonii wraca się do domu rodzinnego zmarłej osoby i zaczyna się świętowanie – to tzw. świeży pogrzeb. Bo jest jeszcze „suchy pogrzeb”: wszystkie te same zwyczaje i ceremonie – oprócz złożenia do grobu – ale na zakończenie oficjalnego czasu żałoby (pół roku albo rok po śmierci i faktycznym pochówku).
W większości krajów afrykańskich ważne jest, by po otrzymaniu wiadomości o śmierci osobiście udać się do rodziny zmarłego. Może to nastąpić nawet miesiąc później, ale osobista obecność oznacza szacunek i oddanie czci.
Oczywiście pogrzeby niechrześcijan odbywają się bez nabożeństw, a zmarły grzebany jest na podwórku lub w sąsiedztwie domu. Ciało owija się wówczas w płótno lub matę trzcinową. Pochówku należy dokonać w kilka godzin po śmierci. Najbardziej uderzający jest fakt, że w Afryce śmierć stanowi część życia i nie jest to temat przemilczany, ukrywany. Członkowie rodziny czy wspólnoty doskonale wiedzą, co się wydarzyło, i rozmawiają o tym z dziećmi i bliskimi.
Obok wspólnot chrześcijańskich żyją też muzułmanie, w wielu miejscach stanowiący większość wyznaniową. W ich tradycji kiedy ktoś otrzyma wiadomość o śmierci, idzie osobiście do rodziny zmarłego. Tam w milczeniu trwa czuwanie, przy czym kobiety i mężczyźni przebywają osobno. Na cmentarz udają się tylko ci drudzy. Nad grobem odczytywane są odpowiednie sury Koranu. Żałoba dla rodziny zmarłego trwa trzy dni, podczas których nie wychodzi się z domu. Po upływie miesiąca powtarza się wszystkie obrzędy.
s. Iwona Cholewińska,
misjonarka Najświętszej Maryi Panny Królowej Afryki, obecnie pracuje w Tunezji
-
Rodzina
M + J = (nie)zwykli małżonkowie
ON (J.) – mężczyzna z niezwykłym charyzmatem. Człowiek, który zmienił bieg historii. Skromny, spokojny. Pracowity. Nie ustawał w działaniu i modlitwie. Całe życie poświęcił żonie i Synowi. Ona (M.) – wszystko postawiła na jedną kartę. Macierzyństwo stało się Jej życiową karierą. Wzór kobiecości i matczynej miłości. Zawsze kobieca, zadbana.>> Więcej << -
Świadectwa
Narodziłem się na nowo
Roman Buciński ze Szczecina od blisko ćwierć wieku jako bosman pływa na statkach handlowych. Gdy był młodym marynarzem, bardzo wierzył w swoje siły. Nie bał się katastrofy morskiej, przekonany, że z każdej się uratuje…>> Więcej << -
Wiara i życie
Zuzia ‒ jedna na milion
Ta opowieść jest o dziewczynce, która wniosła w życie innych wiele dobra, mimo że urodziła się poważnie chora i w każdej chwili może umrzeć. To także historia o tym, w jak niezwykły sposób działa nasz Pan, posługując się tym, co po ludzku słabe, kruche i niedoskonałe. Taka jest bowiem Jego niezgłębiona miłość do człowieka.>> Więcej << -
Wiara i życie
Czas oczekiwania odkryty na nowo
Bożego narodzenia, które dziś wydaje się nam oczywistością, wyczekiwano od czasów zamknięcia bram raju. Całe pokolenia rodziły się i umierały w tej tęsknocie, którą niesamowicie oddaje pieśń Rorate caeli. Aż pewnego dnia w małym i niepozornym miasteczku Betlejem w ciemności rozbłysło światełko…>> Więcej << -
Świadectwa
W koronie cierpienia i miłości
Cierpienie towarzyszy nam od pierwszych chwil życia. Czasami traktujemy je jak przeszkodę, czasami jak drogę łaski, prowadzącą wprost do Serca Ukrzyżowanego. Jednak im większy jest nasz trud, z tym większą miłością Bóg przygarnia nas do siebie.>> Więcej << -
Formacja różańcowa
Robótki dla nieba
Maryja uczy nas, że drogą do Jezusa powinniśmy iść swoim tempem – dzień po dniu, krok za krokiem. Dlatego Matka Boża najpierw daje nam do rąk różaniec, a dopiero potem otwiera nasze serca.>> Więcej << -
Wiara i życie
Walka duchowa
Dobro uczynione przez bliźnich może wydawać się nam rzeczą oczywistą i łatwą. Tymczasem często jest wynikiem trudnych decyzji i zmagań wewnętrznych.>> Więcej << -
Wiara i życie
Wierzę w Tego, który żyje!
Tajemnica śmierci oraz szacunku wobec naszych zmarłych jest częścią kultury rozwiniętej, a jeszcze mocniej wybrzmiewa w chrześcijaństwie. Wiąże się na pewno z zadumą i smutkiem, ale przede wszystkim z wyznaniem wiary w żyjącego Chrystusa. Nie inaczej jest w krajach misyjnych. O swoim doświadczeniu przyjęcia tajemnicy życia i śmierci opowiedziała mi s. Iwona, pracująca wówczas w Burkina Faso.>> Więcej << -
Prosto z misji
U stóp Matki Bożej w Kibeho
U stóp Matki Bożej w Kibeho>> Więcej << -
Czytelnia
VIII Ogólnopolski Dzień Modlitwy Żywego Różańca
24 października będziemy przeżywać VIII Ogólnopolski Dzień Modlitwy Żywego Różańca.>> Więcej << -
Świadectwa
Różaniec uzdrowił moją duszę
Dzięki niezwykłej mocy różańca w moim życiu wiele się zmieniło. Stałem się człowiekiem świadomym swojej wartości, a wiara jest dla mnie dziś najważniejszym aspektem życia – mówi 37-letni Tomasz DARIA GŁOWACKA W pełni dojrzał już do tego, aby stać się ikoną Stwórcy, choć do Boga szedł, przemierzając bardzo wyboiste ścieżki. Człowiek, istota pełna sprzeczności, wielu ułomności i naznaczona licznymi wadami, jest …>> Więcej << -
Czytelnia
Wybieram życie
Rozmowa z RAFAŁEM PORZEZIŃSKIM dziennikarzem radiowym i telewizyjnym; autorem, prowadzącym, wydawcą programów publicystycznych oraz producentem. Od marca 2018 r. na antenie TVP1 prowadzi społeczny talk-show pt. „Ocaleni”, poświęcony walce z uzależnieniami. Jest trenerem terapii uzależnień oraz szczęśliwym mężem i tatą trzech córek Każde nawrócenie jest trudne, ale jednocześnie wspaniałe i wyjątkowe. Rafał Porzeziński ma dar odkrywania tych niezwykłych historii. Spotyka ludzi, którzy zostali dotknięci przez Boga i uratowani, rozmawia …>> Więcej << -
Czytelnia
Zanurzeni w tajemnicy
Modlitwa różańcowa powstawała przez wiele wieków. Jest skarbem wzbogacającym życie modlitewne Kościoła. Ma określoną formę zewnętrzną, z którą łączy się rozważanie tajemnic życia Jezusa i Maryi. KS. STANISŁAW SZCZEPANIEC Ważna jest zarówno zewnętrzna forma tej modlitwy, jaki i jej duchowa treść. Nie powinno się zatem pomijać ani powierzchownie traktować żadnego jej aspektu. Wielkim przeżyciem może być zwrócenie się w tej modlitwie do Ojca niebieskiego. Rozważanie …>> Więcej << -
Wiara i życie
Kotwica duszy
Chyba każdy ma z nią do czynienia. Budzi różne skojarzenia i w zasadzie trudno ją zdefiniować. Jedni jej pragną, inni ją tracą, a jeszcze inni mówią, że tylko ona im pozostaje. Mowa o nadziei. „Właściwie, po cóż nadzieja?” (Hi 17, 15) – pyta strapiony Hiob.>> Więcej << -
Czytelnia
Nauczyć się chodzić po falach
Kolejna Wielkanoc. W chwili gdy piszę ten felieton, nie wiem, jaka będzie. Pamiętam minioną, z pustym kościołem i gromadką zaledwie kilku osób idących w procesji rezurekcyjnej wokół świątyni. Niby radosną – biły dzwony, jak zawsze! – bo przecież zmartwychwstanie to wyjście poza czas i przestrzeń! A zarazem tak porażająco smutną.>> Więcej << -
Czytelnia
Obnażone serce
Msza Święta winna przybliżać nas do Boga, prowadzić do jak najpełniejszego zjednoczenia z naszym Stwórcą i Zbawicielem. Dlatego na początku powinniśmy postarać się usunąć wszystko, co nas od Niego oddziela.>> Więcej <<
Partnerzy medialni











