Struktura

Struktura

• Stowarzyszenie Żywego Różańca skupia wspólnoty (zwane kołami lub różami) liczące – stosownie do liczby tajemnic różańcowych – 20 osób. Każda z nich jest zobowiązana do rozważenia 1 dziesiątka różańca dziennie i jednocześnie do odmówienia 1 Ojcze nasz, 10 Zdrowaś Maryjo i 1 Chwała Ojcu. W ten sposób każdego dnia odmawiany jest cały różaniec, a poszczególne osoby zyskują łaski przypisane odmówieniu wszystkich 4 części różańca.

Sługa Boża Paulina Jaricot pisała: „Stowarzyszone dzielą się na sekcje po piętnaście osób [obecnie dwadzieścia – przyp. red.] na cześć różańca. Ta, która zechce być zelatorką, otrzymuje kartonik, na którym przedstawiona jest nasza Pani Różańcowa, a wokół Niej wieniec dla wstawienia imion jej towarzyszek i jej własnego (…). Zelatorka rozdaje bileciki, na których są wypisane tajemnice różańca oraz cnoty odpowiednie dla każdej tajemnicy. Każda stowarzyszona powinna odmawiać codziennie jeden dziesiątek różańca na cześć tej tajemnicy, która została jej przydzielona. W ten sposób różaniec jest odmawiany codziennie tyle razy, ile jest sekcji. Ponadto każda stowarzyszona daje swej zelatorce małą składkę roczną (…) według możliwości. Te składki służą nabywaniu (…) dewocjonaliów. Dwie osoby bogatsze lub więcej osób mogą sobie wyznaczyć taką zbiórkę, aby pokryć roczną składkę ubogich, które nie mogąc nic dać, otrzymałyby dobrodziejstwo różańca, a tamtym przyniosłyby cenną daninę swych modlitw”.

• Na czele kółka (lub róży) stoi zelatorka (lub zelator), odpowiedzialna za zmianę tajemnic różańcowych, którą podejmuje się raz w miesiącu na spotkaniu w domu lub w kościele. Czuwa też nad tym, aby koło miało 20 osób. Zelatorka jest osobą, która dynamizuje pracę apostolską we wspólnocie.

• Wskazane jest, aby koło różańcowe miało księdza opiekuna, który ułatwi wspólnocie rozeznawanie drogi, jaką prowadzi ją Matka Boża.

„Każdy kapłan ze stowarzyszenia – zalecała Paulina Jaricot – odprawia jedną Mszę w roku, każda członkini wspólnot zakonnych przyjmuje raz w roku Komunię, każda zelatorka wybiera – dla siebie i dla swych towarzyszek – jeden dzień adoracji”.

• W zamyśle Sługi Bożej osoba należąca do Żywego Różańca winna rozprowadzać dewocjonalia, a szczególnie dobre książki i prasę katolicką, przeznaczając na ten cel stałą ofiarę.

• Każde koło Żywego Różańca jest autonomiczne, ale jego członkowie mają żywą świadomość swej przynależności do wielkiej rodziny różańcowej w Kościele.

• Żywy Różaniec istnieje w większości parafii w Polsce. Wspólnoty obowiązuje statut zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski obradującą w czerwcu 2012 r. (jeśli jest wprowadzony przez Biskupa miejsca) oraz Ceremoniał Żywego Różańca przygotowany do druku przez ks. dr. Stanisława Szczepańca.