Marzymy o wolności. Człowiek wolny planuje. Planuje szkołę, pracę, małżeństwo, rodzinę. Planuje swoje przyjaźnie i nieprzyjaźnie. Trudno nam więc zrozumieć, że największą wolność odnajdziemy wówczas, gdy zaakceptujemy plan Boga. Ten plan nie spycha nas w niewolę, ale pozwala maksymalnie wykorzystać wszystkie dary i możliwości, z jakimi przyszliśmy na świat. Można powiedzieć, że to plan ucieczki z setek niewoli, w jakie wpadamy w codziennym życiu.
1 GRUDNIA
Środa
Iz 25, 6-10a; Ps 23; Mt 15, 29-37
Wziął siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom.
Każdy człowiek ma coś, co przydałoby się innym ludziom. Może to być umiejętność pokonania własnego zmęczenia i zniechęcenia życiem albo chwila wolnego czasu, by przystanąć, zacząć rozmowę, do kogoś zadzwonić? A może nabył doświadczenie i wiedzę, które mogą uprościć czyjeś nerwowe poszukiwania, pomóc rozwiązać problemy? Może sama ludzka obecność, zainteresowanie drugą osobą sprawią, że zmieni się czyjeś smutne patrzenie na świat? Warto pomnażać nasze maleńkie dary.
2 GRUDNIA
Czwartek
Iz 26, 1-6; Ps 118; Mt 7, 21. 24-27
„Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale”.
Codziennie słyszymy tysiące słów. Najczęściej jest ich zbyt wiele, aby dokonać choćby pobieżnej refleksji. Słowa jednym uchem wpadają, a drugim wypadają, i to niemal w tym samym momencie. Gubimy niestety słowa ważne. Niezwykle istotny staje się więc dobór słów, a raczej osób, które chcemy usłyszeć. To jedna z najcenniejszych, czasem nieuświadomionych umiejętności – odkryć słowo, które ma wpływ na moje życie. Warto nauczyć się wybierać mądre słowa i przyjmować je do serca.
3 GRUDNIA
Piątek
Św. Franciszka Ksawerego
Iz 29, 17-24; Ps 27; Mt 9, 27-31
Gdy Jezus odchodził stamtąd, ruszyli za Nim dwaj’ niewidomi, którzy wołali głośno.
Mimo doskonałego wzroku nie dostrzegamy wielu rzeczy. Mnóstwo obrazów, podobnie jak słów, „przebiega” przez nasze zmysły, nie wywołując refleksji lub reakcji. Nie dostrzegamy szans i darów, które przynosi nam życie, nie wykorzystujemy piękna ani dobroci dnia codziennego. Nie dostrzegamy miłości Boga i ludzi ani nie zauważamy tych, którym można okazać nasze miłosierdzie i troskę. Panie, ulituj się dziś także nad nami!
4 GRUDNIA
Sobota
Iz 30, 19-21. 23-26; Ps 147A; Mt 9, 35 – 10, 1. 5a. 6-8
Widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni.
Czasem czujemy się samotni, zagubieni i bezradni. Poszukujemy pomocy, wsparcia, choćby tylko kilku chwil ofiarowanych przez życzliwego człowieka. Uczniowie rozesłani przez Jezusa otrzymali dwa zadania. Pierwsze: głosić królestwo Boże. Drugie, bardziej ukryte: spoglądać w ludzkie twarze, poszukiwać ludzkich smutków i słabości, zatrzymywać się przy człowieku cierpiącym. Kościół, czyli każdy z nas, nadal jest posyłany, by wykonać obydwa polecenia Jezusa.
5 GRUDNIA
Druga niedziela Adwentu
Ba 5, 1-9; Ps 126; Flp 1, 4-6. 8-11; Łk 3, 1-6
I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Jezus nie zadaje nam pytania, kto zasługuje na zbawienie. Pyta raczej o to, co zrobić, aby każdy człowiek mógł poznać Boga i otrzymać swoją szansę na królestwo. Wiele tych szans zostanie z pewnością zmarnowanych, ale miłość Boża nikogo nie przekreśla. Dzisiaj jesteśmy w drodze i zaproszenie na ucztę królewską powinno być rozniesione do wszystkich domów.
6 GRUDNIA
Poniedziałek
Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26
Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.
Ewangelia koncentruje dziś uwagę na paralityku, na kolejnym sporze Jezusa i faryzeuszów, na cudownym uzdrowieniu i jeszcze cudowniejszym odpuszczeniu grzechów. Na początku tekstu skromnie pojawia się kilku ludzi, którzy z poświęceniem przynieśli paralityka. Bez tych ludzi nic by się tego dnia nie wydarzyło. Wszyscy potrzebujemy cichych, ofiarnych przyjaciół. I wszyscy możemy kogoś obdarować naszą życzliwą pomocą.
7 GRUDNIA
Wtorek
Św. Ambrożego
Iz 40, 1-11; Ps 96; Mt 18, 12-14
„Czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej’, która się błąka?”.
Małżonkowie poszukują zagubionej, zabłąkanej miłości z pierwszych lat zakochania. Rodzice poszukują zagubionych dzieci, które są coraz bardziej nieobecne. Kapłani poszukują zagubionych, zlaicyzowanych ludzi, którzy jako dzieci przecież chętnie przychodzili na lekcje religii. A Bóg poszukuje nas wszystkich. Jeżeli pozwolimy się odnaleźć Bogu i przyprowadzić do studni Jego słowa, łatwiej nam będzie odnaleźć tych, których straciliśmy.
8 GRUDNIA
Środa
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Rdz 3, 9-15; Ps 98; Ef 1, 3-6. 11-12; Łk 1, 26-38
„Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”.
Marzymy o wolności. Człowiek wolny planuje. Planuje szkołę, pracę, małżeństwo, rodzinę. Planuje swoje przyjaźnie i nieprzyjaźnie. Trudno nam więc zrozumieć, że największą wolność odnajdziemy wówczas, gdy zaakceptujemy plan Boga. Ten plan nie spycha nas w niewolę, ale pozwala maksymalnie wykorzystać wszystkie dary i możliwości, z jakimi przyszliśmy na świat. Można powiedzieć, że to plan ucieczki z setek niewoli, w jakie wpadamy w codziennym życiu.
9 GRUDNIA
Czwartek
Iz 41, 13-20; Ps 145; Mt 11, 11-15
„Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela”.
Każdy człowiek lubi być zauważony i doceniony. Miłe słowa współmałżonka, szefa, przyjaciela stają się motywacją do dalszych starań. Cóż dopiero, kiedy pochwała płynie z ust Jezusa! Czym Jan Chrzciciel zasłużył sobie na wyróżnienie? Było wielu pustelników przed nim i po nim. On jedna k pierwszy prawidłowo wskazał Baranka, zbawienie świata. Jeśli jesteśmy w stanie rozpoznać Mesjasza i zainspirować innych ludzi do pójścia za Nim, również zasługujemy na pochwałę Jezusa.
10 GRUDNIA
Piątek
Najświętszej Maryi Panny Loretańskiej
Iz 48, 17-19; Ps 1; Mt 11, 16-19
„Ale z kim mam porównać to pokolenie?”.
Współczesne pokolenie jest pierwszym, które gremialnie straciło z oczu sens życia. Jest też pierwszym, w którym afirmacja śmierci zdaje się wygrywać wyścig z zachwytem nad fenomenem życia. Cóż powiedziałby Jezus o współczesnym pokoleniu? Na szczęście sąd Jezusa odbywa się nie tyle nad całym społeczeństwem, ile nad konkretnym człowiekiem. Nad moim życiem, które muszę zbudować na Jego słowie.
11 GRUDNIA
Sobota
Syr 48, 1-4. 9-11; Ps 80; Mt 17, 10-13
„Syn Człowieczy ma od nich cierpieć”.
Chrześcijaństwo nie ucieka gorączkowo przed męczeństwem. Dopuszcza bowiem inną interpretację cierpienia niż pozostałe religie i światopoglądy. Na górze Tabor trzej Apostołowie zobaczyli chwałę, jaką można osiągnąć, umierając za braci. Wszyscy pozostali apostołowie, w tym również my, otrzymaliśmy tę obietnicę nieco później, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa. Dlatego pośród cierpienia głosimy dzisiaj nie śmierć, ale życie.
12 GRUDNIA
Trzecia niedziela Adwentu
So 3, 14-17; psalm z Iz 12; Flp 4, 4-7; Łk 3, 10-18
„Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.
Czy znajdujemy w swojej codzienności miejsce dla bliźniego, dla Boga, dla miłosierdzia? Bóg nie ukrywa przed ludźmi – a dzisiaj wypowiada to ustami Jana Chrzciciela – że nasz sposób życia nie jest Mu obojętny. Nie powinien być obojętny również nam, od tego bowiem zależy nasze życie wieczne. Zaplanujmy dobre uczynki, słowa, myśli, abyśmy nie przeminęli z wiatrem jak plewy.
13 GRUDNIA
Poniedziałek
Św. Łucji
Lb 24, 2-7. 15-17a; Ps 25; Mt 21, 23-27
Przystąpili do Niego arcykapłani i starsi ludu, pytając: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?”.
Jezus uniknął dzisiaj odpowiedzi na pytanie faryzeuszów. Kilka razy w Ewangelii została opisana podobna sytuacja – Jezus nie odpowiada na niektóre pytania. Dlaczego? Nie zna odpowiedzi? Powód jest inny. Jezus widzi, że niektórzy spośród słuchaczy przyszli z gotową odpowiedzią, a nawet z oskarżeniem Boga. Wniosek jest prosty: jeśli szukasz prawdy, nie możesz z góry twierdzić, że ją znasz. Zwłaszcza przed Bogiem.
14 GRUDNIA
Wtorek
Św. Jana od Krzyża
So 3, 1-2. 9-13; Ps 34; Mt 21, 28-32
„Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice”.
Celnicy i nierządnice są w Biblii symbolem najgorszych grzechów: seksualności, pożądliwości, zdrady. Otrzymują przebaczenie lekką ręką. Dlaczego więc Jezus odmawia go faryzeuszom? Ponieważ oni nie proszą. A nie czynią tego, gdyż nie widzą u siebie niczego, co wymagałoby przebaczenia i nawrócenia. Jeżeli nie wiesz, co w tobie potrzebuje naprawy, zacznij szczerze pytać o to ludzi, którzy żyją obok ciebie.
15 GRUDNIA
Środa
Iz 45, 6b-8. 18. 21b-25; Ps 85; Łk 7, 18b-23
„Umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie”.
Jezus zapowiada, że będzie głosił Ewangelię ludziom ubogim. A bogacze? Tak, Ewangelia jest również dla nich, ale oczy utkwione w potrzebie zdobywania majątku, pozycji, sławy nie są w stanie jej zobaczyć. Biedni także mogą zwątpić w Boga, jeśli On nie pomoże im spełnić pragnień o bogactwie. Cuda Boże zobaczą ludzie ubodzy w duchu i pokorni wobec własnych słabości.
16 GRUDNIA
Czwartek
Iz 54, 1-10; Ps 30; Łk 7, 24-30
„Coście wyszli zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć?”.
W dzieciństwie naszym autorytetem są na ogół rodzice, ale później sami decydujemy, czyje słowa, czyja postawa i czyj sposób życia odpowiadają naszym poglądom. Czasem czynimy to nieświadomie. Chrześcijaństwo opiera się na świadectwach i charyzmatach, dlatego wybór osób, które chcemy naśladować, ma zasadnicze znaczenie dla naszej wiary. Postępować drogą świętych czy za zachciankami? – to nasz wybór.
17 GRUDNIA
Piątek
Rdz 49, 1a. 2. 8-10; Ps 72; Mt 1, 1-17
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.
Kim byli nasi protoplaści? Kto z nich jako ostatni czcił bałwany, a kto przyjął Chrystusa? Nawet jeśli nic o nich nie wiemy, to wiara w świętych obcowanie pozwala nam ofiarować im nasze modlitwy i dziękować za dar życia przekazywany przez setki pokoleń. Dzięki nim jesteśmy dzisiaj na świecie, a Bóg przygarnął nas jako swoje dzieci.
18 GRUDNIA
Sobota
Jr 23, 5-8; Ps 72; Mt 1, 18-24
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
Oparcie życia domowego i społecznego tylko na prostych zasadach prawa i sprawiedliwości okazuje się nieskuteczne. Chrześcijaństwo to sztuka cierpliwości, wielkoduszności, nieustannego przebaczania i poszukiwania mądrych rad Boga.
19 GRUDNIA
Czwarta niedziela Adwentu
Mi 5, 1-4a; Ps 80; Hbr 10, 5-10; Łk 1, 39-45
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [ziemi] Judy.
Zasługą Maryi była gotowość do ofiarowania swego czasu i swojej pracy. Zasługą Elżbiety była gotowość do przyjęcia pomocy. Niekiedy duma lub wstyd skłaniają nas do odrzucenia wyciągniętej ręki. Człowiek pokorny pomaga innym, ale też pozwala pomóc sobie. Nawet Jezus przyjmował pomoc od człowieka.
20 GRUDNIA
Poniedziałek
Iz 7, 10-14; Ps 24; Łk 1, 26-38
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Tylko ludzie głupi i zarozumiali nie zadają pytań. Są bowiem przekonani o własnej mądrości. Z drugiej strony wątpliwości powinny służyć poznawaniu prawdy i służeniu jej, a nie odwlekaniu momentu służby. Przywilej zadawania pytań nie może się zamienić w przywilej odkładania decyzji, zwłaszcza gdy od tej decyzji zależą losy innych osób.
21 GRUDNIA
Wtorek
Pnp 2, 8-14 albo So 3, 14-17; Ps 33; Łk 1, 39-45
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.
Czy wśród tak wielu ludzkich głosów umiemy rozróżnić ten, który pochodzi od Boga? Czy istnieją głosy, dzięki którym nasze wnętrze napełnia się innym światłem? Czy widzimy Jezusa przybywającego do nas podczas modlitwy, czytania Biblii, rozmowy z drugim człowiekiem?
22 GRUDNIA
Środa
1 Sm 1, 24-28; psalm z 1 Sm 2; Łk 1, 46-56
Wtedy rzekła Maryja: „Wielbi dusza moja Pana”.
Każdy człowiek otrzymuje czasem w darze od życia chwile wzruszenia: piękny widok, przyjemne spotkanie, niespodziewany prezent. Pierwszym słowem Maryi jest w takim momencie dziękczynienie i uwielbienie Boga. Maryja odkrywa przed nami duszę człowieka wdzięcznego i pokornego. Z drugiej strony daje Bogu powód, dla którego warto udzielać Jej kolejnych darów. Jeśli odczuwamy nieustanne braki, to może po prostu nie nauczyliśmy się z serca dziękować – ani ludziom, ani Bogu.
23 GRUDNIA
Czwartek
Ml 3, 1-4. 23-24; Ps 25; Łk 1, 57-66
A natychmiast otworzyły się jego usta i rozwiązał się jego język, i mówił, błogosławiąc Boga.
Milczenie jest naszym nauczycielem, pozwala słuchać, myśleć, wyrażać siebie inaczej niż słowami – choćby dobrymi uczynkami lub modlitwą. Zachariasz został zmuszony do milczenia, nie usłyszał bowiem na czas głosu Boga. Ten głos może dać gwarancję, że nasze życie, nasze dokonania będą usłyszane, zauważone i zapisane w sposób trwalszy niż tylko w pamięci następnego pokolenia. Będą miały wartość wieczną.
24 GRUDNIA
Piątek
2 Sm 7, 1-5. 8b-12. 14a. 16; Ps 89; Łk 1, 67-79
„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i odkupił”.
Każdy człowiek powinien zacząć dzień od uwielbienia i dziękczynienia. Oto oczy otworzyły się nam po raz kolejny, świat został w nocy ponownie stworzony, dzień rozciąga się przed nami jak długa przygoda do przeżycia. A co najważniejsze – Bóg jest nadal obecny w świecie, czeka na odkrycie. Zachariasz przekonał się, że nie ma piękniejszego dnia niż ten, w którym człowiek odkryje cudowny Boży plan i zachwyci się nim. Oby zdarzało się to nam jak najczęściej.
OKRES BOŻEGO NARODZENIA
25 GRUDNIA
Sobota
Uroczystość Narodzenia Pańskiego
Iz 52, 7-10; Ps 98; Hbr 1, 1-6; J 1, 1-18
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.
Gdy budujemy dla siebie dom, wybieramy miejsce, wielkość, kolory pomieszczeń, wyposażamy je według potrzeby czy upodobania. Chcemy czuć się w nim dobrze, wszystko ustawić na swoim miejscu. Czy jest jednak w nim miejsce dla Mesjasza? Czy jest On zaplanowany, ale nie tylko na ścianie w postaci świętych obrazów, lecz także jako domownik, członek rodziny, a nawet właściciel całej posesji, którą nazywamy ludzkim życiem? Jeśli w domu mieszka Słowo Boga, ten dom już stoi jedną ścianą w niebie.
26 GRUDNIA
Niedziela w oktawie Narodzenia Pańskiego
Święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa
1 Sm 1, 20-22. 24-28; Ps 84; 1 J 3, 1-2. 21-24; Łk 2, 41-52
Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Niekiedy rodzice mają problemy ze zrozumieniem swoich dzieci. Świat dzieci jest inny: szybszy, emocjonalny, zbuntowany. Jednak przez dzieci przemawia czasem Bóg. Jeżeli są zbuntowane, przypominają o buncie ludzi dorosłych wobec Boga. Jeżeli są pobożne, być może stają się wyrzutem sumienia lub zaproszeniem do rozwijania wiary w rodzinie. Bóg często zadaje nam pytania o nas samych właśnie przez dzieci – ich słowa, postawę, wybory, upadki. Słuchajmy dzieci.
27 GRUDNIA
Poniedziałek w oktawie Narodzenia Pańskiego
Święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty
1 J 1, 1-4; Ps 97; J 20, 2-8
Ujrzał i uwierzył.
Jezus błogosławi tych, którzy uwierzyli Mu i zaufali bez doświadczenia cudu, ale z drugiej strony wspiera ludzką słabość nadprzyrodzonymi znakami. Cud nie jest darmowym widowiskiem – jest zaproszeniem, wręcz wezwaniem ze strony Boga, by pójść za Nim jeszcze dalej, jeszcze głębiej. Najwięcej cudów zobaczyli Apostołowie i oni też spłacili to wyróżnienie ofiarą swego życia.
28 GRUDNIA
Wtorek w oktawie Narodzenia Pańskiego
Święto świętych Młodzianków Męczenników
1 J 1, 5 – 2, 2; Ps 124; Mt 2, 13-18
Wtedy Herod, widząc, że go mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew.
Każda epoka ma swoich Herodów, dla których władza i bogactwo są ważniejsze od ludzkiego życia. Najmniejsze dzieci są pierwszymi ofiarami żywiołów, pośród których ludzka ambicja zdaje się nie mieć równych sobie. Fale zła są bardziej niszczące niż żywioły ziemi. Chcąc zbudować lepszy świat, właśnie tam należy postawić tamę – najpierw u źródeł swojego serca, a potem tam, gdzie kolejny niesprawiedliwy Herod sięga po czyjeś życie.
29 GRUDNIA
Środa w oktawie Narodzenia Pańskiego
1 J 2, 3-11; Ps 96; Łk 2, 22-35
Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Ci, którzy zobaczyli Mesjasza, staną oko w oko ze śmiercią bez lęku o swoją przyszłość. Może ich ogarnąć tylko lęk samego umierania. Przykład Symeona zachęca, by spotkać Mesjasza jeszcze tutaj, na ziemi, dopóki nie zgasło światło naszych oczu. Spotkać Go w słowie, w sakramencie, w drugim człowieku, we wdzięczności serca. Szukać Go tak długo, aż zabierze lęk i przyniesie pokój.
30 GRUDNIA
Czwartek w oktawie Narodzenia Pańskiego
1 J 2, 12-17; Ps 96; Łk 2, 36-40
Sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
Mamy prawo mówić o Bogu, jeśli uczyniliśmy wiarę pierwszą zasadą naszego życia. Prorokini Anna to cicha patronka codziennej służby, nadziei, ewangelizacji i pogody ducha. Pojawia się cicho w naszych świątyniach, rodzinach, wspólnotach. Dziękujmy Bogu za takie niewiasty. Wielu z nas uratowały przed smutkiem i zagubieniem drogi!
31 GRUDNIA
Piątek w oktawie Narodzenia Pańskiego
1 J 2, 18-21; Ps 96; J 1, 1-18
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi.
Najbardziej ze wszystkich darów cenimy dar życia. Możemy ten dar częściowo przekazywać, rodzić kolejne pokolenia. Jednak – jak zapewnia dzisiejsze słowo – mamy jeszcze większą szansę: przekazywać życie wieczne. Z Jezusem jesteśmy światłością, która nigdy nie gaśnie.
To jest prawdziwe życie.
