1 WRZEŚNIA
Środa
Kol 1, 1-8; Ps 51; Łk 4, 38-44
On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: „Ty jesteś Syn Boży!”.
Bywają takie ograniczenia i choroby, które wprost zwalają nas z nóg. Kiedy przygnieceni problemami, pokonani przez trudy życia mamy ochotę się położyć, gdy pękają nasze schematy myślenia, wtedy dajemy Jezusowi przestrzeń do tego, by mógł zainterweniować. We współpracy z łaską odkrywamy, że można żyć inaczej. Wystarczy tylko chcieć i zrobić pierwszy krok.
2 WRZEŚNIA
Czwartek
Kol 1, 9-14; Ps 98; Łk 5, 1-11
„Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!”.
Czy to nie zaskakujące, że Jezus powołuje w tak ciekawych okolicznościach? Jest to wydarzenie niezwykle dynamiczne, pełne emocji i zwrotów akcji. Powołanie przez Jezusa i stawanie się Jego uczniem nie jest nudne, wprost odwrotnie – twórcze, absorbujące i tak bardzo oparte na osobistej więzi z Panem. Powołanie to przygoda życia.
3 WRZEŚNIA
Piątek
Św. Grzegorza Wielkiego
Kol 1, 15-20; Ps 100; Łk 5, 33-39
„Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi?”.
Czy post jest ważny? Czasami. Czy post jest konieczny? To zależy. Bywa, że pytamy o sprawy ważne, lecz szukamy odpowiedzi zbyt prostych, by mogły dać dobre rozwiązanie. Żadna praktyka pobożna nie zastąpi miłości, bo od prawa ważniejsze są więzi. A do tego, by te więzi wzmacniać i pogłębiać, jest potrzebna też życzliwość, a niekiedy też czułość. Gdy brak nam Jezusa – szukamy Go, bo jest ważniejszy niż natychmiastowe zaspokojenie potrzeb. A może podczas postu zamiast samozaparcia trzeba więcej czułości do Boga, do siebie i innych?
4 WRZEŚNIA
Sobota
Kol 1, 21-23; Ps 54; Łk 6, 1-5
„Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?”.
Jak często zauważamy u siebie klapki na oczach? Kiedy ważniejsze są zasady, instytucje, tradycje i oczekiwania społeczne, wtedy dostrzegamy jedynie naruszenia prawa, a nie widzimy potrzeb drugiego człowieka. Jezus mnie widzi, Jezus widzi ciebie. Rozumie cię, twoje potrzeby, pragnienia, nawet twoje schematy. Jezus cię rozumie.
5 WRZEŚNIA
XXIII Niedziela Zwykła
Iz 35, 4-7a; Ps 146; Jk 2, 1-5; Mk 7, 31-37
„On wziął go na bok, z dala od tłumu”.
Jezus wyciąga mnie z tłumu, spotyka się ze mną i mówi: „Otwórz się”. Gdy jesteśmy już sam na sam, mówi do tych moich przestrzeni, które zamknęłam na głucho i udaję, że o nich zapomniałam. Jeśli bez kombinowania i koloryzowania przejdę przez nie z Panem, będzie to droga bolesna, ale wyzwoli mnie z niszczącej siły moich ran. Te rany może nie znikną, lecz nie będą mną rządzić. Uzdrowienie to proces serca, a nie magia.
6 WRZEŚNIA
Poniedziałek
Kol 1, 24 – 2, 3; Ps 62; Łk 6, 6-11
„Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?”.
Co albo kto wprawia cię we wściekłość? Jeśli denerwujesz się na tego, kto łamie niepisane zasady milczenia i wyraża sprzeciw wobec krzywdy, głośno przeciwstawia się złu, kiedy inni mu cicho przyklaskują, to bliżej ci do faryzeuszy. Jednak nie to jest najważniejsze. Dobra Nowina jest taka, że Jezus i do ciebie wyciąga rękę…
7 WRZEŚNIA
Wtorek
Kol 2, 6-15; Ps 145; Łk 6, 12-19
W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga.
Trzeba nam chodzić „w góry” – w takie miejsca, które sprzyjają modlitwie. Dlaczego? Jezus i ciebie chce wyłowić z tłumu. Widzi mnie, widzi ciebie, widzi osobę o konkretnym imieniu, historii, żyjącą w tym konkretnym czasie i miejscu. Jesteś niepowtarzalny, wyjątkowy, powołany. Noc spędzona na rozmowie z Bogiem wcale nie musi być łatwa, czasem jest konfrontacją, a czasem pustynią.
8 WRZEŚNIA
Środa
Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Mi 5, 1-4a albo Rz 8, 28-30; Ps 96; Mt 1, 1-16. 18-23
Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.
Każdy z nas ma swoją historię, korzeń, rodzinę. A chrzest włączył nas w rodzinę Boga samego – to znaczy w Kościół. Także w Kościele chcemy wiedzieć, kim jesteśmy, skąd pochodzimy, dokąd zmierzamy. Jezus jest naszym Panem, jest Synem Bożym i Zbawicielem świata, ale także – naszym Bratem i Przyjacielem, naszą rodziną. Tym samym my również wpisujemy się w historię zbawienia.
9 WRZEŚNIA
Czwartek
Kol 3, 12-17; Ps 150; Łk 6, 27-38
„Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą”.
Zdarza się nam czuć antypatię, niechęć, nawet złość wobec kogoś. Bywa, że drażnią nas charakter, styl bycia i wypowiedzi danej osoby. Co robi uczeń Jezusa? Mówi sobie: to są moje ludzkie uczucia, które przychodzą i odchodzą. Jednak nie one decydują o tym, jakie podejmuję działania wobec innych. To ja je mam, a nie one mnie. Jednak kiedy miłość jest moją postawą, decyzją i strategią życia wśród innych, wtedy uczucia pomagają, a często sporo mówią nam o nas samych.
10 WRZEŚNIA
Piątek
1 Tm 1, 1-2. 12-14; Ps 16; Łk 6, 39-42
„Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?”.
Nawrócenie zaczynaj od siebie, a nie od innych. Szukaj pomocy wśród tych, którzy sami doświadczyli Bożej miłości, szukają zbawienia w Jezusie i mają świadomość, że cały czas Go potrzebują. Ci, którzy wyznają, że Jezus jest ich Zbawicielem i Panem, będą wiedzieli, do kogo cię zaprowadzić. Buduj wokół siebie przestrzenie przyjaźni, wsparcia i dialogu.
11 WRZEŚNIA
Sobota
1 Tm 1, 15-17; Ps 113; Łk 6, 43-49
„Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło”.
W istocie zatem chodzi o serce. To, co nosisz w sobie, definiuje cię i stanowi motywację twoich działań. Możesz oszukiwać wszystkich wokoło, lecz to, kim jesteś, zawsze będzie wychodzić na jaw. Możesz też oszukiwać siebie, lecz wtedy zabierzesz sobie szanse na jakąkolwiek zmianę. Czasem wydaje mi się, że jestem dobrym człowiekiem, bo pochylam się nad Biblią, modlę się, rozważam słowo Boże, ale czy rzeczywiście wiem, co ukrywam w głębi serca?
12 WRZEŚNIA
XXIV Niedziela Zwykła
Iz 50, 5-9a; Ps 116; Jk 2, 14-18; Mk 8, 27-35
On ich zapytał: „A wy za kogo Mnie uważacie?”.
Czy boisz się wyrażać głośno swoje zdanie? Może wolisz schować się za tłumem, być jednym z… Czasem to nasze „inne zdanie” może narazić nas na ostracyzm, nieprzyjemne odczucia, a nawet bolesne konsekwencje. Może dlatego uczniowie zapytani przez Jezusa milczą? Czy masz wewnętrzną wolność, by iść za prawdą jak Piotr?
13 WRZEŚNIA
Poniedziałek
Św. Jana Chryzostoma
1 Tm 2, 1-8; Ps 28; Łk 7, 1-10
„Powiedz słowo, a mój’ sługa odzyska zdrowie”.
Właśnie takiej wiary nam trzeba. Chcemy być wysłuchani i zrozumiani przez Boga, chcemy opowiedzieć Mu o tym, jak przeżywamy siebie, innych ludzi i świat. Chcemy, by pokazywał nam swoją perspektywę, wyjaśniał to, czego nie rozumiemy. To wydaje się proste, wystarczy jak setnik wiedzieć, że jestem tylko tym, kim jestem – człowiekiem. I aż tym, kim jestem – dzieckiem Boga. Tylko że w rzeczywistości to wcale nie jest takie proste…
14 WRZEŚNIA
Wtorek
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Lb 21, 4b-9 lub Flp 2, 6-11; Ps 78; J 3, 13-17
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”.
Tak chętnie chodzimy swoimi drogami i żyjemy iluzjami własnej doskonałości. Chcemy zawsze mieć pewność, że podejmujemy decyzje dobre dla wszystkich, a nasz sposób patrzenia na świat jest jedyny i najwłaściwszy. I tak to działa, dopóki ból nie stanie się tak dotkliwy, że już nie można przed nim uciec. Grzech prowadzi nas do śmierci. Bóg jednak jej nie chce. Posłał swojego Syna, aby przez Jego śmierć i zmartwychwstanie każdy z nas miał życie wieczne. A ty, czego pragniesz? Czy chcesz codziennie się uczyć Jego dróg?
15 WRZEŚNIA
Środa
Najświętszej Maryi Panny Bolesnej
Hbr 5, 7-9; Ps 31; J 19, 25-27 albo Łk 2, 33-35
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Jak przyjąć bez pretensji niechciane cierpienie? Jezus nie pokazuje nam żadnych sztuczek czy strategii. Po prostu cierpi. Nie wygłasza mów o cierpieniu, wręcz odwrotnie – kieruje nasze myślenie na tych, którzy są z Nim. Bo tam właśnie rodzi się Kościół, niesamowita wspólnota – wspólnota zbawienia, będąca nieustannie w drodze do pełni zbawienia.
16 WRZEŚNIA
Czwartek
Świętych Męczenników Korneliusza i Cypriana
1 Tym 4, 12-16; Ps 111; Łk 7, 36-50
„Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i otarła je swymi włosami”.
Tyle bliskości i czułości: łzami oblewała Jego nogi, własnymi włosami je wycierała, całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Wszystko, co robiła, świadczyło o tym, że doświadczyła miłości Jezusa. Syn Boży także do ciebie podchodzi z miłością, przebaczeniem, akceptacją, szacunkiem. Pomyśl o tym, gdy ponownie usłyszysz: „Odpuszczone ci są twoje grzechy, idź w pokoju”.
17 WRZEŚNIA
Piątek
Św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego
1 Tm 6, 2c-12; Ps 49; Łk 8, 1-3
A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i od chorób.
Słowo opisuje towarzyszący Jezusowi zespół, w którym objawia się królestwo Boże jako jedność ludzi wierzących: mężczyzn i kobiet, małżonków i żyjących w stanie wolnym, zdrowych i chorych, bogatych i tych, którzy posiadają niewiele. Żywa wiara tej cząstki Kościoła zapoczątkowuje nową kulturę. Jest znakiem Bożego działania, miejscem największej tajemnicy wspólnoty Boga z człowiekiem.
18 WRZEŚNIA
Sobota
Święto św. Stanisława Kostki
Mdr 4, 7-15 lub 1 J 2, 12-17; Ps 148; Łk 2, 41-52
„Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie”.
Więzy rodzinne są ważne. W rodzinie kształtujemy swoją osobowość, poznajemy korzenie i rozpoczynamy wewnętrzną wędrówkę ku sobie, ku innym i ku Bogu. I dobrze, jeśli nas te więzy nie krępują, lecz otwierają i wzmacniają w procesie osiągania dojrzałej wiary. Rodzina bowiem może, ale wcale nie musi nam pomagać…
19 WRZEŚNIA
XXV Niedziela Zwykła
Mdr 2, 12. 17-20; Ps 54; Jk 3, 16 – 4, 3; Mk 9, 30-37
„O czym to rozprawialiście w drodze?”. Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.
Dlaczego Bóg zadaje człowiekowi pytania? Dlaczego tak ważne jest dla Niego pozostawanie w dialogu z człowiekiem? Każda inicjatywa, „zaczepka” ze strony Boga prowokuje nas do myślenia o tym, gdzie jesteśmy, co myślimy, co nosimy w sercu, co jest dla nas ważne. Bogu zależy, by każdy z nas umiał stanąć w prawdzie przed samym sobą, by rozwijał się ku pełni człowieczeństwa, które ukazał nam Jezus Chrystus.
20 WRZEŚNIA
Poniedziałek
Świętych Męczenników Andrzeja Kim Taegon, Pawła Chong Hasang i Towarzyszy
Ezd 1, 1-6; Ps 126; Łk 8, 16-18
„Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz umieszcza na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą”.
Wiary nie otrzymaliśmy po to, by dobrze się prezentować w świecie, ładnie zachowywać czy prawidłowo postępować. Ona nie jest ozdobą naszego życia, dodatkiem do codzienności czy kodeksem moralnym, ale jest jak światło – dano nam ją po to, byśmy mogli oglądać siebie i swoje życie z właściwej, czyli Bożej perspektywy i odnajdywać jego sens.
21 WRZEŚNIA
Wtorek
Święto św. Mateusza
Ef 4, 1-7. 11-13; Ps 19; Mt 9, 9-13
Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”. On wstał i poszedł za Nim.
Co zaoferował Jezus Mateuszowi, że ten rzucił dochodową pracę? Słowa Jezusa jakby go obudziły, dotknęły czegoś, co spowodowało natychmiastową reakcję. Zobacz, że do Jezusa przychodzą faryzeusze i kapłani, celnicy i grzesznicy. Pierwsze, co otrzymują, to „spojrzenie”. Jezus ich widzi, potem z nimi rozmawia i im przebacza. A to dopiero początek.
22 WRZEŚNIA
Środa
Ezd 9, 5-9; psalm z Tb 13; Łk 9, 1-6
Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami oraz władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych.
Św. Paweł VI powiedział, że świat nie potrzebuje nauczycieli, ale świadków. Szukajmy nie tych, którzy wiedzą, co robić, ale tych, którzy chcą z nami wyruszyć w drogę. Słuchajmy nie tych, którzy znają odpowiedzi na wszystkie pytania, ale tych, którzy dzielą się z nami swoim doświadczeniem.
23 WRZEŚNIA
Czwartek
Św. Pio z Pietrelciny
Ag 1, 1-8; Ps 149; Łk 9, 7-9
A Herod mówił: „Jana kazałem ściąć. Któż więc jest ten, o którym takie rzeczy słyszę?”. I starał się Go zobaczyć.
Pan Jezus nie przyszedł na świat, by czynić cuda. Cuda były jedynie znakami królestwa Bożego, pobudzały ludzi do pytania o to, kim On – Jezus – jest. Zbawiciel pragnie, byś uwierzył w Niego, związał się z Nim samym, a nie z Jego mocą, siłą i władzą. On chce cię obdarzyć pełnią życia. Chce mieć z tobą żywą więź, wzmacniać cię, uczyć uważności, byś wybierał dobro, a nie zło.
24 WRZEŚNIA
Piątek
Ag 1, 15b – 2, 9; Ps 43; Łk 9, 18-22
„Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie”.
Czy te słowa pasują do obrazu Boga, jaki nosisz w sercu? A może tworzysz sobie złudny, fałszywy obraz Boga, z którym sprytnie omijasz trudne pytania? Czy jesteś uczniem Jezusa, to znaczy, czy Go naśladujesz? Łatwo nam iść po śladach Zbawiciela, gdy naucza, uzdrawia, pociesza, słucha… Dzisiejsze słowo pokazuje, że Jezus gra w otwarte karty, bo stawką jest nasze życie – i to życie wieczne.
25 WRZEŚNIA
Sobota
Za 2, 5-9. 14-15a; psalm z Jr 31; Łk 9, 43b-45
„Weźcie wy sobie dobrze do serca te słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”.
My, podobnie jak współcześni Zbawicielowi, chcielibyśmy mieć życie pełne sukcesów, a nie porażek i problemów. Jezus Chrystus konsekwentnie nie używał przemocy w walce ze złem i dlatego uczniowie nie przyjmowali zapowiedzi Jego męki i śmierci. Zarówno dla uczniów, jak i dla nas krzyż jest momentem ostatecznej konfrontacji. Potrzebne jest doświadczenie żywego, zmartwychwstałego Pana, byśmy zrozumieli logikę Ewangelii.
26 WRZEŚNIA
XXVI Niedziela Zwykła
Lb 11, 25-29; Ps 19; Jk 5, 1-6; Mk 9, 38-43. 45. 47-48
„Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody”.
Kościół jest wspólnotą ludzi, którzy wierzą w Jezusa, Syna Bożego, Zbawiciela i Mesjasza. A tak jesteśmy różni od siebie, że także Kościół jest pełen rywalizacji, podziałów i rozłamów. Cokolwiek nam się wydaje, jakiekolwiek wyznajemy opinie i podejmujemy drogi w Kościele, nie zmienia to faktu, że wszystkich nas jednoczy Osoba Jezusa.
27 WRZEŚNIA
Poniedziałek
Św. Wincentego a Paulo
Za 8, 1-8; Ps 102; Łk 9, 46-50
„Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał”.
Jak być człowiekiem Bożym, tym najmniejszym, podobnym do dziecka? Trzeba podążać drogą wiary, a nie cofać się, wzrastać w relacji z Bogiem, poszukiwać nowych rozwiązań, zdobywać wolność, odrębność. Mieć odwagę i ciekawość podróżnika, roztropność mędrca oraz głębokie przekonanie o wartości posłuszeństwa wobec Boga i więzi z bliźnimi. Właśnie przez to uczymy się, wzrastamy w cnotach i mierzymy z własnymi możliwościami, z zaufaniem, że Bóg wspiera nasze dobre wysiłki. Na tym polega dziecięctwo Boże.
28 WRZEŚNIA
Wtorek
Św. Wacława
Za 8, 20-23; Ps 87; Łk 9, 51-56
„Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?”. Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich.
Przemoc rodzi przemoc, nasza odpłata rodzi chęć kolejnej zemsty. Jak daleko może się to potoczyć? Wyrządzona krzywda powoduje cierpienie i pełne bólu emocje, które trzeba przeżyć jak żałobę po stracie czegoś lub kogoś ważnego. Dalszym etapem jest przebaczenie, bez niego nakręcamy jedynie spiralę zła. I dopiero po przebaczeniu może nastąpić pojednanie.
29 WRZEŚNIA
Środa
Święto świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała
Dn 7, 9-10. 13-14 lub Ap 12, 7-12a; Ps 138; J 1, 47-51
„Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”.
Bóg zna nas, wie nawet o tym, co najbardziej ukryte, dlatego jest dla nas źródłem wiedzy o nas samych. Nie ma jednak upodobania w dostrzeganiu naszych grzechów, ale w tym, co w nas dobre. I właśnie to, co dobre wzmacnia, udoskonala, podtrzymuje. Właśnie tak Duch Święty kształtuje w nas „nowego człowieka”.
30 WRZEŚNIA
Czwartek
Św. Hieronima
Ne 8, 1-4a. 5-6. 7b-12; Ps 19; Łk 10, 1-12
„Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki”.
Jako uczniowie Chrystusa jesteśmy posłani w różne środowiska. Nasza przyjaźń z Bogiem nikomu nic nie narzuca, ale też nie da się jej „schować pod korcem”. I chociaż nie będziemy gwiazdorami i nie dokonamy żadnej siłowej rewolucji, to nie będzie można nas nie zauważyć. A dlaczego będziemy już na starcie na straconej pozycji? Żeby to nie z nas była moc, lecz żeby Bóg mógł w nas objawić swą chwałę.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Wrzesień 2021
