Regulamin Żywego Różańca

Regulamin Żywego Różańca nadany przez Papieża Grzegorza XVI Stowarzyszeniu Żywy Różaniec. Tłumaczenie z francuskiej wersji językowej Tomasz Olszewski

Stowarzyszenie to przybiera nazwę Różaniec, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po piętnaście osób, odmawiają tę modlitwę codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest paciorków w różańcu.

Stowarzyszenie zwie się Żywym, gdyż osoby, które je tworzą, niejako wprawiają je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, których skuteczność wynika z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi – czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je Żywym również dlatego, że ci, którzy je tworzą, są zastępowani, gdy umrą bądź gdy ze Stowarzyszenia odejdą, bądź też gdy się przeprowadzą.

POCHODZENIE

Można powiedzieć, że zasadniczo Stowarzyszenie bierze początek od Różańca św. Dominika. Jeśli zaś chodzi o piętnaście osób, które zbierają się i formują Stowarzyszenie, organizacja ta zapoczątkowana została w 1826 roku w Lyonie, gdzie pozostawała przez pewien czas niejako ukryta w ranach poniżonego Jezusa. Następnie rozprzestrzeniła się na kilka diecezji, gdzie przyniosła tak błogosławione następstwa, że otrzymała tam aprobatę wielu naszych czcigodnych Prałatów.

CEL

Celem Stowarzyszenia jest złagodzenie gniewu Bożego za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, uzyskanie łaski utwierdzenia w wierze, nawrócenia grzeszników i triumfu Kościoła świętego.

ŚRODKI

Pierwszym środkiem jest odmawianie Różańca św. Dominika w gronie piętnastu osób, dodając: „Panie Jezu, otocz opieką swego Boskiego Serca naszego Ojca Świętego, Papieża”.

Drugim środkiem jest jałmużna w wysokości piętnastu sou(1), jaką każdy Członek Stowarzyszenia składa co roku.

ORGANIZACJA

1. Stowarzyszenie składa się z Księdza Dyrektora, Przewodniczącej, Sekretarki, Skarbniczki, Bibliotekarki i kilku Członkiń Rady, Zelatorek oraz zwykłych Członkiń. (Gdyby jacyś mężczyźni chcieli zebrać się w celu odmawiania Różańca, mogą stosować się do tegoż Regulaminu pod bezpośrednim kierownictwem Księdza Dyrektora).
2. Przewodnicząca, która pełni funkcje kontrolne nad wszystkimi grupami Różańca jej podległymi, winna nadzorować ich stan personalny oraz przestrzeganie Regulaminu.
3. Sekretarka winna redagować decyzje podjęte na każdym spotkaniu, odbierać listy i odpisywać na nie – po konsultacji z Dyrektorem, gdy trudno jej na dany list odpisać.
4. Na Skarbniczce ciąży obowiązek zbierania i kwitowania rocznych datków, przekazywanych jej przez każdą z Członkiń Rady; nie wolno jej dokonywać żadnych wydatków bez zgody Przewodniczącej.
5. Bibliotekarka jest zobowiązana przechowywać u siebie książki oraz przedmioty kultu religijnego zakupione dla Stowarzyszenia. Zajmuje się ich rozdzielaniem lub wypożyczaniem w miejscu swojego zamieszkania; gdy jednak dokonuje wysyłki do miast czy wiosek, które leżą na terenie jej przypisanym i które o to proszą, wówczas winna wystawić pokwitowanie i wpisać jego kopię do księgi do tego celu przeznaczonej.
6. Każda Członkini Rady ma pieczę nad jedenastoma Różami, czyli stu sześćdziesięcioma pięcioma Członkiniami zwykłymi. Współpracuje bezpośrednio z wyżej wymienionymi pięcioma osobami, stosownie do ich funkcji: z Bibliotekarką, gdy chodzi o książki, z Sekretarką w kwestiach korespondencji itd. Współpracuje również bezpośrednio z podległymi jej jedenastoma Zelatorkami, które razem reprezentują sto sześćdziesiąt pięć paciorków Różańca.
7. Każda Zelatorka jest przewodniczącą jednej Róży, czyli czternastu Członkiń zwykłych, do których sama też się dołącza, by utworzyć liczbę piętnastu, konieczną do powstania jednej Róży.
8. Członkinie zwykłe odmawiają codziennie dziesiątek Różańca, medytując nad tajemnicami Różańca, które losują co miesiąc na spotkaniu swojej grupy. W ten sposób codziennie odmówionych jest tyle Różańców, ile jest piętnastek w całym Stowarzyszeniu.

SPOTKANIA

W każdą pierwszą niedzielę miesiąca w wyznaczonym miejscu i czasie odbywa się spotkanie Rady. Spotkaniu przewodniczy Ksiądz Dyrektor, jeśli może w nim uczestniczyć; gdyby zaś nie mógł, czyni to Przewodnicząca, a gdyby i ona nie mogła wziąć udziału w spotkaniu – przewodniczy mu Sekretarka. Jednakże Przewodnicząca, Skarbniczka, Sekretarka i Bibliotekarka winny w tym spotkaniu uczestniczyć. W drugą niedzielę miesiąca każda z Członkiń Rady zbiera swoje Zelatorki, a w trzecią niedzielę miesiąca Zelatorki zbierają swe Członkinie zwykłe.

Wszystkie spotkania rozpoczynają się i kończą odmówieniem dziesiątka Różańca(2). Podczas spotkań omawia się sprawy, które dotyczą Stowarzyszenia, oraz to wszystko, co może służyć jego duchowemu rozwojowi.

OBOWIĄZKI

1. Księża należący do Stowarzyszenia zamiast datku rocznego ofiarowują raz w roku Najświętszą Ofiarę Mszy za pomyślność Stowarzyszenia.

Wspólnoty zakonne ofiarowują w tej samej intencji jedną Komunię raz w roku.

Raz w roku każdy Członek ofiarowuje w imieniu całego Stowarzyszenia półgodzinną adorację Najświętszego Sakramentu i poświęca drugie pół godziny na Drogę krzyżową w intencji zmarłych Członków; dni zostają wyznaczone tak, by codziennie odprawiane były Msze święte i przyjmowane Komunie, a adoracje i Drogi krzyżowe odbywały się w sposób ciągły.

2. Członkowie są zobowiązani do odmawiania całego Różańca w pierwszą niedzielę października, którą Kościół wybrał dla szczególnego uczczenia tej modlitwy(3).
3. W maju, który jest miesiącem szczególnie poświęconym czci Najświętszej Maryi Panny, Członkowie Stowarzyszenia czynić będą codziennie praktyki pobożne na Jej cześć.
4. Korzystać oni będą z sakramentów i będą dokładać starań, by nakłonić swe towarzyszki do ich przyjmowania, zwłaszcza gdy będą one chorować. Wówczas Członkowie będą je często odwiedzać i świadczyć im wszelkie posługi co do ducha i ciała, które mogą czynić.

DATKI ROCZNE

Każda Członkini przekazuje datek w kwocie piętnastu sou rocznie.

Jałmużna ta przeznaczona jest na druk list Członków i tajemnic Różańca, a także przedmiotów kultu. Służy ona także do nabywania figur Najświętszej Maryi Panny oraz kupowania krzyży, różańców, medalików i pożytecznych książek. Każda Członkini przekazuje swój roczny datek Zelatorce, Zelatorka – Członkini Rady, ta zaś Skarbniczce. Każda Zelatorka posiada listę swojej Róży, czyli piętnastki, na odwrocie której wpisuje nazwiska i datki swoich Członkiń. Podsumowanie datków rocznych winno zostać podpisane co roku przez odpowiednią Członkinię Rady, co stanowi ich pokwitowanie. Każda Członkini Rady posiada również listę swojej grupy, czyli jedenastu piętnastek, na odwrocie której wpisuje nazwiska Zelatorek i datki roczne od ich piętnastek. Podsumowanie tych datków rocznych winno zostać podpisane przez Skarbniczkę, która prowadzi listę ogólną Stowarzyszenia, na której wszystkie zsumowane kwoty winny zostać podpisane przez Przewodniczącą.

Członkinie Różańca stanowią jedno serce i jedną duszę. Każda Róża jest jak rodzina z piętnaściorgiem dzieci, ściśle ze sobą związanych i w pełni oddanych Najświętszej Maryi Pannie, ich czułej Matce. Każda tak złączona Róża stanowi ciało zdolne pokonać moce piekielne, gdyż Bóg, który nie chce, by ktokolwiek chełpił się w Jego obecności, wybiera właśnie to, co według świata jest najsłabsze, by zawstydzić to, co najmocniejsze. Skoro św. Dominik pokonał z Różańcem w ręku albigensów, kto wie, czy pomimo tego, że jesteśmy tak niegodni, nie uzyskamy u Serca Maryi zawstydzenia bezbożności i nawrócenia niewiernych.

Skoro Jezus Chrystus nam mówi, że Bóg wysłuchuje modlitw dwóch albo trzech, którzy się zgromadzą w Jego Imię, czyż nie można mieć nadziei, że tyle tysięcy dusz, zebranych wokół Różańca, zostanie wysłuchanych?

Ogarnięte ogniem miłości miłosiernej silniejszej niż śmierć, wspierać się będą i pocieszać wraz ze swoją Matką u stóp drzewa Krzyża, który zraszać będą swymi łzami, by rozradować się jego owocami pełnymi nieśmiertelności4. Nigdy – powiedzą – nic nas nigdy nie odłączy od Miłości Jezusa Chrystusa: ani głód, ani pragnienie, ani nagość, ani miecz, ani prześladowanie, ani śmierć.

ODPUSTY

Przysługujące Członkom Żywego Różańca (Wyciąg z brewe Jego Świątobliwości Grzegorza XVI z dnia 27 stycznia 1832 r.)

1. Odpust zupełny w pierwszy dzień świąteczny po przyjęciu do Stowarzyszenia.
2. Wszystkie odpusty dotychczas przysługujące za odmówienie Różańca.
3. Odpust 100-dniowy za każdym razem, gdy w dzień roboczy odmawia się wyznaczony dziesiątek Różańca.
4. Odpust 7-letni i 7-wielkopostny, gdy odmawia się wyznaczony dziesiątek różańca w niedziele i dni świąteczne, nawet w święta zniesione, oraz w oktawie Bożego Narodzenia, Zesłania Ducha Świętego, Bożego Ciała, Wniebowzięcia NMP, Narodzenia NMP oraz Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.
5. Odpust zupełny w uroczystości Bożego Narodzenia, Ofiarowania Pańskiego, Objawienia Pańskiego, Wielkanocy, Wniebowstąpienia, Zesłania Ducha Świętego, Trójcy Świętej, Bożego Ciała, Świętych Piotra i Pawła oraz Wszystkich Świętych, a także we wszystkie święta Matki Bożej, nawet te pomniejsze, oraz w trzecią niedzielę każdego miesiąca.

Odpusty zupełne mogą być ofiarowane jedynie za zmarłych. Aby je uzyskać, należy wyspowiadać się, przystąpić do Komunii świętej i odmówić kilka modlitw w kościele.

Przypisy;

(1) Sou to dawna drobna moneta francuska; po rewolucji francuskiej miała wartość 5 centymów, a więc kwota 15 sou odpowiadała kwocie 75 centymów (trzy czwarte franka).

(2) Ten drugi dziesiątek odmawia się w intencjach zgłoszonych na spotkaniu.

(3) Żywy Różaniec, który nie ma rozszerzać się kosztem któregokolwiek ze Stowarzyszeń zaaprobowanych przez Kościół, przyczynia się całą swą mocą do ich rozpropagowania czy do upowszechniania wiedzy o nich poprzez rozprowadzanie przedmiotów kultu religijnego i książek pobożnych.

(4) Czyż brak nam powodów, by przelewać łzy na wspomnienie Krzyża i zniewag, jakich doświadczył nasz Boski Zbawiciel?!