1 PAŹDZIERNIKA
Piątek
Św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Ba 1, 15-22; Ps 79; Łk 10, 13-16
„Gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły”.
Nawrócenie nie ogranicza się wyłącznie do zmiany postępowania. Trzeba też próbować zmienić myślenie o sobie, o Bogu, ludziach i świecie, a to o wiele trudniejsze. Najwyższy nieustannie stawia nas przed wydarzeniami i sytuacjami, które motywują do powrotu na Boże drogi. Tylko my udajemy, że ich nie dostrzegamy. Zobaczmy dziś Jezusa, który woła do nas: „Biada!”. Nie odkładajmy nawrócenia na później.
2 PAŹDZIERNIKA
Sobota
Św. Aniołów Stróżów
Wj 23, 20-23; Ps 91; Mt 18, 1-5. 10
„Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim”.
Dziecko jest słabe i zależne od innych. Samo niewiele może. Czy umiemy jeszcze stanąć w takiej postawie przed Bogiem? A może już uznaliśmy, że Pan nie jest nam potrzebny, że sami ze wszystkim sobie poradzimy? Niech dziś nasza słabość i bezradność spotkają się z potęgą i mądrością Boga. Nie bójmy się! Z takiego połączenia zawsze wychodzi coś dobrego.
3 PAŹDZIERNIKA
XXVII Niedziela Zwykła
Rdz 2, 18-24; Ps 128; Hbr 2, 9-11; Mk 10, 2-16
„Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im”.
Rozważając te słowa, mam w myślach kościoły, w których widać coraz mniej dzieci. Pamiętam słowa małego chłopca, który na pytanie, dlaczego nie przychodzi na Mszę Świętą, bezradnie odpowiedział, że nie ma z kim. Spojrzał na mnie i zapytał: „Co ja mogę zrobić, kiedy mama nie idzie? Sam nie mogę”. Pomóżmy dzieciom spotykać się z Jezusem. Uczmy je modlitwy. Zróbmy wszystko, by zawsze wzrastały w wierze.
4 PAŹDZIERNIKA
Poniedziałek
Św. Franciszka z Asyżu
Jon 1, 1 – 2, 1. 11; psalm z Jon 2; Łk 10, 25-37
„Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Jezus woła o miłość bliźniego i piętnuje obojętność względem potrzebujących. Zdaje się mówić: nie bój się pobrudzić rąk, zmęczyć, poświęcić trochę czasu dla tego, kogo masz obok; oddam ci za to, gdy powtórnie przyjdę na ziemię. Czy ludzka bieda jeszcze nas porusza? Czy umiemy zobaczyć w drugim człowieku Jezusa? Pamiętajmy, że miłosierdzia w niebie dostąpią ci, którzy byli miłosierni na ziemi.
5 PAŹDZIERNIKA
Wtorek
Św. Faustyny Kowalskiej
Jon 3, 1-10; Ps 130; Łk 10, 38-42
„Martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego”.
Naszą największą troską powinno być zbawienie duszy. Zabiegamy o setki spraw, często niemających znaczenia, a zapominamy o tym, co najważniejsze. Nierzadko gubimy w tym Jezusa. Usiądźmy dziś u Jego stóp i posłuchajmy, co ma nam do powiedzenia. Potrzebujemy Jego słowa jak niczego innego na świecie. Nie mów: „Mam wszystko oprócz Boga”. Przyjmij Chrystusa, a wszystko będzie ci dodane.
6 PAŹDZIERNIKA
Środa
Jon 4, 1-11; Ps 86; Łk 11, 1-4
„Panie, naucz nas modlić się”.
Modlitwy nie można sprowadzać tylko do jakiejś nabytej umiejętności. Ona jest łaską i darem. Nie traktujmy jej tylko jako narzuconego obowiązku. Zobaczmy w niej przestrzeń do spotkania z Bogiem, do nasiąkania Jego obecnością. Nie ograniczajmy jej do monologu i proszenia. Modlitwa jest okazją do słuchania Boga, do szukania Jego woli, do błagania o miłosierdzie. Ona nie trafia w próżnię, ale unosi się wprost do nieba.
7 PAŹDZIERNIKA
Czwartek
NMP Różańcowej
Ml 3, 13-20a; Ps 1; Łk 11, 5-13
„Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone”.
Czy potrafimy jeszcze prosić Boga o to, czego nam potrzeba? Może uznaliśmy, że jesteśmy samowystarczalni? A może nie prosimy, bo uważamy, że nas nie wysłucha? Dziecko nie zastanawia się nad tym, czy zasługuje na jakiś dar; nie wątpi w to, że będzie wysłuchane. Ono idzie i prosi, bo wie, że jest kochane przez rodziców i może na nich liczyć. A czy my jeszcze liczymy na Boga?
8 PAŹDZIERNIKA
Piątek
Jl 1, 13-15; 2, 1-2; Ps 9; Łk 11, 15-26
„Idzie i bierze siedmiu innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam”.
Demon nigdy nie spoczywa w atakowaniu człowieka. Uderza tym mocniej, im bardziej ktoś stara się nawracać i żyć po Bożemu. Jezus wzywa nas dzisiaj do uważności, czujności i troski o własną duszę. Zdaje się mówić: „Im jesteś bliżej Mnie, tym mocniej będziesz kuszony”. Zróbmy wszystko, by mieszkał w nas Bóg, a nie szatan. I nie zapominajmy o tym, że mamy być świątynią Ducha Świętego.
9 PAŹDZIERNIKA
Sobota
Jl 4, 12-21; Ps 97; Łk 11, 27-28
„Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają”.
Zapytajmy dziś samych siebie o to, kogo bardziej słuchamy: Boga czy świata? Czy mamy w sobie głód słowa Bożego, czy może raczej „zapychamy” duszę tym, co mdłe i bez smaku? Otwórzmy dziś swoją Biblię i spotkajmy się ze słowem, które codziennie chce nas stwarzać na nowo i budzić do życia. Zachowujmy to, co mówi do nas Pan Bóg. Nośmy w sobie Jego słowo jak największy skarb.
10 PAŹDZIERNIKA
XXVIII Niedziela Zwykła
Mdr 7, 7-11; Ps 90; Hbr 4, 12-13; Mk 10, 17-30
„Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie”.
To, co mamy, powinno służyć nie tylko nam, lecz także bliźnim. Można dzielić się zarówno pieniędzmi, jak i miłością, umiejętnościami, wiedzą. Bieda tego świata ma nie tylko wymiar ekonomiczny, lecz przede wszystkim duchowy, a także społeczny. Niech miłość Boga i bliźniego przynagla nas do służenia innym i do wielkodusznego dawania siebie. Ta „strata” obróci się w niebywały zysk w niebie.
11 PAŹDZIERNIKA
Poniedziałek
Rz 1, 1-7; Ps 98; Łk 11, 29-32
„Oto tu jest coś więcej niż Jonasz”.
Jaki wpływ na nasze życie ma Ewangelia? Czy słowo Boże porusza nasze serce? Nie wystarczy się nim zachwycać, trzeba je przyjąć i według niego żyć. Słowo Boże ma moc przemiany ludzkich serc. Jezus woła dziś o nawrócenie. Co szczególnie potrzebuje przemiany w naszym życiu? Zapytajmy o to Chrystusa. Nie bójmy się przychodzić do Niego i słuchać Jego wskazówek. On wie lepiej niż my.
12 PAŹDZIERNIKA
Wtorek
Rz 1, 16-25; Ps 19; Łk 11, 37-41
„Dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości”.
Dbałość o pozory to nasza specjalność – nieważne, co w środku, liczy się to, co na zewnątrz. Nie przeszkadza nam obciążone winami sumienie, bagaż nieprzebaczenia czy życie w stanie permanentnego grzechu. Bardziej zależy nam na ludzkiej opinii niż na tym, co sądzi o nas Bóg. Na zewnątrz błyszczymy, a w środku jesteśmy jakby okopceni złem. Prośmy o łaskę, byśmy umieli spojrzeć na siebie w Bożej prawdzie i weszli na drogę przemiany.
13 PAŹDZIERNIKA
Środa
Bł. Honorata Koźmińsiego
Rz 2, 1-11; Ps 62; Łk 11, 42-46
„Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą”.
Porównanie Jezusa jest bardzo trafne. Serce niejednego z nas jest podobne do grobu. Pełno w nim tego, co obrzydliwe i wstrętne. Kiedy popełniamy grzech za grzechem, nie ma w nas Bożego życia. Pomyślmy dziś o tych miejscach i sprawach, w których jesteśmy dotknięci duchową śmiercią. Co w nas umarło i potrzebuje wskrzeszenia? Pan ma moc nas oczyścić i ożywić. Wystarczy tylko poprosić.
14 PAŹDZIERNIKA
Czwartek
Rz 3, 21-30a; Ps 130; Łk 11, 47-54
Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.
Tzw. łapanie za słówka nie jest oznaką sympatii, ale wrogości. Nie lubimy, gdy ktoś wytyka nam winy i błędy. Wielu ludzi odchodzi od Boga, bo nie chce skonfrontować swego życia z Jego wolą. Wygodniej im odrzucić Pana, niż zmienić swoje myślenie i postępowanie. Słowo „biada” płynie ku każdemu z nas. Możemy nim wzgardzić albo się nim przejąć. Decyzja należy do nas.
15 PAŹDZIERNIKA
Piątek
Św. Teresy z Avili
Rz 4, 1-8; Ps 32; Łk 12, 1-7
„Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”.
O wartości każdego człowieka mówi nie tyle jego wykształcenie, zawód czy majątek, ile przede wszystkim fakt, że jest dzieckiem Bożym. Cokolwiek by o nas nie mówiono, pamiętajmy, że jesteśmy ważniejsi od wróbla, którego sprzedawano za drobną monetę. Za nas Jezus zapłacił Krwią, której nie da się porównać z żadną ziemską walutą. Jesteśmy cenni w oczach Pana niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajdujemy.
16 PAŹDZIERNIKA
Sobota
Św. Jadwigi Śląskiej
Rz 4, 13. 16-18; Ps 105; Łk 12, 8-12
„Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych”.
Wyzwolony z wszelkich reguł świat nie chce słuchać o Chrystusie i nie toleruje Jego wyznawców. Nasze stawanie po stronie Zbawiciela musi być mądre i rozważne. Pamiętajmy, że wiary nie można infantylizować, ośmieszać, sprowadzać do moralizowania i napuszonych deklaracji. Nie bójmy się pokazywać, w kogo wierzymy, ale przekładajmy to także na nasze postępowanie.
17 PAŹDZIERNIKA
XXIX Niedziela Zwykła
Iz 53, 10-11; Ps 33; Hbr 4, 14-16; Mk 10, 35-45
„Kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym”.
Chcemy rządzić, a nie służyć. Swoją wielkość upatrujemy we władzy, w stanowiskach, tytułach i majętnościach. Zapominamy o przykładzie, jaki dał nam Jezus. Rządzimy się w domach, w pracy, w swoich środowiskach. Chrystus każe nam dziś zdjąć koronę i zakasać rękawy. Służba rodzi miłość, a władza ucisk, tyranię i konflikty. Przestańmy panować nad innymi. Zapanujmy wreszcie nad sobą!
18 PAŹDZIERNIKA
Poniedziałek
Święto św. Łukasza Ewangelisty
2 Tm 4, 9-17a; Ps 145; Łk 10, 1-9
„Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki”.
Te słowa mogą napawać trwogą. Czy z góry jesteśmy skazani na śmierć? Nie! Jest z nami Chrystus, nasz Dobry Pasterz. Jezus nie obiecuje, że będzie łatwo. Posyła nas jak owce, więc mamy iść w świat z naszą łagodnością, czystością i dobrocią, z zawierzeniem w Bożą Opatrzność. Świat ma dosyć wilków, które niosą śmierć i spustoszenie. Zapatrzeni w Bożego Baranka promieniujmy Jezusem na innych.
19 PAŹDZIERNIKA
Wtorek
Rz 5, 12. 15b. 17-19. 20b-21; Ps 40; Łk 12, 35-38
„Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie”.
Nasze czuwanie objawia się w ciągłym trwaniu w łasce uświęcającej, w wytrwałej modlitwie, w nieustannym służeniu bliźnim. Czuwać, to nie znaczy siedzieć bezczynnie i czekać, ale wykonywać to, co do nas należy. Pan przychodzi i mówi do nas nieustannie. Nie przegapmy tych momentów, nie zasypiajmy. On jest blisko.
20 PAŹDZIERNIKA
Środa
Rz 6, 12-18; Ps 12; Łk 12, 39-48
„Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie”.
Każde obdarowanie pociąga za sobą zobowiązania. Nie możemy gardzić tym, co otrzymaliśmy, nie wolno nam tego odrzucić. Będziemy rozliczeni z pomnożenia naszych talentów i możliwości. Podziękujmy dziś za wszystko, co otrzymaliśmy od Pana i jednocześnie poprośmy o to, byśmy nie sprzeniewierzyli się Jego darom. Nie mówmy, że nic nie mamy. Dobry Bóg nikogo nie posyła na ziemię z niczym.
21 PAŹDZIERNIKA
Czwartek
Rz 6, 19-23; Ps 1; Łk 12, 49-53
„Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął”.
Jezusowy ogień utożsamiam z Duchem Świętym, ale też z miłością. Potrzebujemy tego płomienia rzuconego na nasze skostniałe, suche i kamienne życie. Ten ogień nas dotyka, ale my tłumimy go naszymi grzechami i lękami. Boimy się zmian i unikamy radykalnych decyzji. Wolimy patrzeć na Jezusowy ogień, ale nie chcemy nim płonąć. Obawiamy się coś stracić, zapominając, że do zyskania jest dużo więcej.
22 PAŹDZIERNIKA
Piątek
Św. Jana Pawła II
Rz 7, 18-25a; Ps 119; Łk 12, 54-59
„Dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?”.
Nie chcemy rozeznawać wielu spraw, bo tak jest wygodniej i łatwiej. Siedzimy na mieliźnie, zamiast wypłynąć na głębię. Boimy się zaangażować, wejść w coś nowego, wybrać to, co ambitniejsze. Zapominamy, że powinniśmy wybierać nie tylko między dobrem a złem, lecz także między mniejszym a większym dobrem. Mamy to czynić sami z siebie, bez nakazu, bez bata. Takie rozeznawanie jest wyznacznikiem naszej dojrzałości w wierze.
23 PAŹDZIERNIKA
Sobota
Rz 8, 1-11; Ps 24; Łk 13, 1-9
„Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw; ja okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc”.
Jezus nikogo nie przekreśla i nieustannie daje nam szansę na nawrócenie. Nieważne, co było wczoraj. Ważne jest to, by do Niego przyjść i przyznać się do swego bezowocnego, jałowego życia. On chce nas pielęgnować, trzeba tylko pozwolić Mu na to, by poruszył glebę naszego serca i obłożył je łaską pokuty. Chciejmy wzrastać i owocować dla Jezusa. On w nas naprawdę wierzy i pragnie dla nas wszelkiego dobra.
24 PAŹDZIERNIKA
XXX Niedziela Zwykła
Jr 31, 7-9; Ps 126; Hbr 5, 1-6; Mk 10, 46b-52
„Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!”.
Modlitwa żebraka Bartymeusza ciągle pozostaje niedoceniona. Często sięgamy po jakieś nowe lub wyszukane sposoby na modlitwę, a o tej nie pamiętamy. Jest przepiękna w swojej prostocie i głębi. Widać w niej zderzenie naszej nędzy z miłosierdziem Pana. Tymi słowami może modlić się każdy z nas. Wszyscy potrzebujemy Bożej litości. Skoro Jezus usłyszał Bartymeusza, to usłyszy też mnie i ciebie. Tylko wołaj i nie przestawaj.
25 PAŹDZIERNIKA
Poniedziałek
Rz 8, 12-17; Ps 68; Łk 13, 10-17
Położył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.
Przywykliśmy do tego, co pochyla nas ku ziemi. Nauczyliśmy się żyć z tym, co nas przygniata. Nie wierzymy, że może być inaczej. Dzisiejsza Ewangelia zachęca do wiary i do przychodzenia do Jezusa ze wszystkim, co nas obciąża. Opowiedzmy Chrystusowi o naszych niemocach i poprośmy, by dotknął tych miejsc, które noszą ślady zdeformowania. Oddajmy Mu to, co w nas skrzywione. On ma moc wyprostować nasze życie.
26 PAŹDZIERNIKA
Wtorek
Rz 8, 18-25; Ps 126; Łk 13, 18-21
„Z czym mam porównać królestwo Boże?”.
Nasz umysł oraz serce nie ogarniają pełni Bożej rzeczywistości. Potrzebujemy prostych porównań. Jezus chce mówić do nas naszym językiem, przemawiać do nas znanymi obrazami. Nie brońmy się przed słuchaniem Jego słowa. Usiądźmy, otwórzmy się, skupmy, a reszty dokona Duch Święty. Słuchanie przynosi błogosławione owoce. Pozwólmy, by królestwo Boże zamieszkało w nas z całym swym bogactwem.
27 PAŹDZIERNIKA
Środa
Rz 8, 26-30; Ps 13; Łk 13, 22-30
„Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi”.
Do nieba prowadzą ciasne drzwi, przez które nie przejdziemy z bagażem grzechów czy nagromadzonych dóbr. To trzeba porzucić. Nie będzie łatwo, bo nasza ułomna natura nie lubi radykalnych zmian. Jesteśmy przywiązani do naszych nałogów i wad, do gadżetów i przedmiotów, do relacji, które nie zawsze są budujące. Czy stać nas na wysiłek, aby wyrzec się ich w imię zbawienia? Próbujmy aż do skutku.
28 PAŹDZIERNIKA
Czwartek
Święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Ef 2, 19-22; Ps 19; Łk 6, 12-19
Moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.
Jezusowe głoszenie i uzdrawianie było naznaczone mocą, jakiej nie miał nigdy żaden człowiek. Dlatego właśnie Mistrz z Nazaretu pociągał za sobą tłumy. Spotkanie z Chrystusem przemieniało życie wielu osób. Tak jest do dziś. Trzeba tylko przyjść i stanąć w Jego obecności, pozwolić się poprowadzić. On ma moc wyprowadzić nas z wszelkich utrapień i zniewoleń. Dla Niego nie ma rzeczy niemożliwych i zbyt zawikłanych.
29 PAŹDZIERNIKA
Piątek
Rz 9, 1-5; Ps 147 B; Łk 14, 1-6
On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił.
Jezus chce nas ratować zawsze i wszędzie. Nieważne, w jakiej studni jesteśmy i w co wpadliśmy po uszy. On lituje się nad każdą niedolą. Nigdy nie mówi: „Przyjdź później”. Nie wystawia kartki z napisem: „Przyjmuję od poniedziałku do piątku”. On wie, że tego, kto ginie, trzeba ratować natychmiast. Nie czekaj na lepszy moment, by do Niego przyjść. Nie zwlekaj, licząc, że będą lepsze okoliczności. Przyjdź już dziś.
30 PAŹDZIERNIKA
Sobota
Rz 11, 1-2a. 11-12. 25-29; Ps 94; Łk 14, 1. 7-11
„Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony”.
Jezus przestrzega przed pychą i stawianiem siebie w centrum. Ileż razy udowadnialiśmy otoczeniu, że wszystko wiemy, że jesteśmy najlepsi, że na wszystko mamy radę? A przecież nasze nadymanie niczemu nie służy, tylko nas ośmiesza i odrzuca innych. Inaczej dzieje się z człowiekiem pokornym, który nie zabiega o zaszczyty. Jego postawa buduje otoczenie i motywuje innych. Taki człowiek zawsze zdobędzie uznanie.
31 PAŹDZIERNIKA
XXXI Niedziela Zwykła
Pwt 6, 2-6; Ps 18; Hbr 7, 23-28; Mk 12, 28b-34
„Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem”.
Miłość Boga i bliźniego nie polega na deklaracjach. Ona wymaga czynu, a nierzadko wręcz zaparcia się siebie. Czy rzeczywiście kochamy naszego Stwórcę? Czy z miłością przyjmujemy tych, których mamy obok? Prawdziwe oblicze tej miłości objawia się szczególnie wtedy, gdy coś dzieje się wbrew nam. A przecież w tę miłość mamy angażować się całym sobą. Zostaliśmy ukochani przez Boga odwieczną miłością. Warto odpowiedzieć Mu tym samym.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Październik 2021
