Jak wyznał przed laty o. Tadeusz Rydzyk CSsR, „celem Radia Maryja jest ewangelizacja, w której mieści się także nauka społeczna Kościoła w trosce o wspólne dobro – Ojczyznę. Pragniemy, by wszyscy, kochając Ją – Jej służyli”.
W tak określoną misję rozgłośni wpisują się bez wątpienia felietony zatytułowane Myśląc Ojczyzna. Zmuszają one do myślenia – o Polsce, o naszej odpowiedzialności za sprawy Ojczyzny, o tym, co ważne – nie tylko dziś, ale też o tym, co rozwiązane dzisiaj w ten a nie inny sposób odbije się echem w życiu przyszłych pokoleń…
Jednym ze znanych felietonistów Radia Maryja jest dr Marek Czachorowski, filozof, etyk. Podkoniec października 2016 r., snując refleksje na temat pojęcia państwa prawa, zwrócił uwagę także na dotykający każdego z nas problem pośpiechu. Mówił: „Po totalitarnym systemie PRL-u pozostał w naszym życiu element szkodliwego pośpiechu. Próbujemy jakby nadrobić stracony wtedy czas i wiele rzeczy robimy pośpiesznie. Zalękniony człowiek nie ma czasu na spokojne myślenie, rozeznanie sytuacji. Widzieliśmy to zresztą niedawno. Jakby w pośpiechu wprowadzono do sejmu epokową ustawę chroniącą życie każdego człowieka. W pośpiechu jednak zapomniano przedyskutować sprawy karalności (…). Nie mamy zatem czasu się zatrzymać. Tak nas dzisiaj popędzają, straszą…”.
Pośpiechem, towarzyszącym nam właściwie w każdej dziedzinie współczesnego życia, zarażamy się już w dzieciństwie. Bo trzeba szybko pójść do szkoły (6 czy 7 lat?), szybko zrobić pięć fakultetów, szybko wyjść za mąż i jeszcze szybciej się rozwieść, szybko żyć i… szybko umrzeć? „Konieczność pośpiechu”, zwana niekiedy elegancko umiejętnością pracy pod presją czasu lub zdolnością do pracy w warunkach stresowych, to często element niewolniczej pracy, nowoczesnej odmiany kieratu w luksusowym entourage, zwanego korporacją… Ten pośpiech wnosimy do życia rodzinnego – nasze spotkania są szybkie i jakieś takie jałowe, bezowocne; do miejsc pracy, do relacji, które szybko powstają i szybko gasną…
Nauczeni tego pośpiechu ludzie w końcu zasiadają na ważnych stanowiskach, gdzie podejmują decyzje kształtujące życie państwa, wspólnoty międzynarodowej, ale też Kościoła… Tu już pośpiech nie skończy się tylko zatruciem z powodu zjedzonego fast foodu czy źle wypełnionym formularzem, tu już nie zadziała opcja „cofnij” czy „usuń”… Konsekwencje takiego pośpiechu spadną na pokolenia.
Gdy gra toczy się o wysoką stawkę, jaką jest ludzkie życie – a tego przykład mieliśmy we wrześniu minionego roku – to wówczas ten pośpiech trzeba nazwać wprost budzącą grozę głupotą… Pośpiesznie zatem starajmy się o przywrócenie spokoju naszego myślenia i głębokiej refleksji nad tym, kto i jak steruje losami naszej Ojczyzny, jakimi racjami jest powodowany i ku jakiemu celowi dąży. Aby to uczynić, sami, choć na chwilę, musimy najpierw zwolnić szalone tempo życia, które ogranicza naszą zdolność zdrowego myślenia i w konsekwencji – rozsądnego działania.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – LUTY 2017 r.
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Rozmowy Niedokończone z ks. prof. Tadeuszem Guzem z lat 2006-2007 Tom 1
ks. Tadeusz Guz
W formie sokratejskiego dialogu ksiądz profesor Tadeusz Guz z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II dyskutuje z Ojcami Redemptorystami, Słuchaczami Radia Maryja i z Telewidzami Telewizji Trwam w ramach Rozmów niedokończonych, poruszając nurtujące współczesny świat tematy.
