1 KWIETNIA
Piątek
Mdr 2, 1a. 12-22; Ps 34; J 7, 1-2. 10. 25-30
„Ja jednak nie przyszedłem sam z siebie; lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie”.
Na Boga często patrzymy przez pryzmat swoich przemyśleń i odczuć. Nierzadko jesteśmy przekonani, że wszystko o Nim wiemy i dobrze Go znamy. Gdyby rzeczywiście tak było, postępowalibyśmy i myśleli zupełnie inaczej. Nasze poznawanie Pana musi rozpocząć się od pokory i uniżenia, od przyznania Mu we wszystkim racji. Dopóki będziemy trzymali się własnych sądów, nie przybliżymy się do Niego.
2 KWIETNIA
Sobota
Jr 11, 18-20; Ps 7; J 7, 40-53
I powstał w tłumie rozłam z Jego powodu.
Ten rozłam trwa do dziś. Jedni widzą w Jezusie Syna Bożego i Zbawiciela, inni Nim gardzą, nie dowierzają Mu lub Go nie przyjmują. Dlaczego Ten, który jest samą prawdą, miłością i miłosierdziem, nie znajduje pełnego uznania wśród ludzi? Bo burzy nasz „porządek”, bo wstrząsa sumieniem i stawia twarde wymagania. Powtarzając ciągle: „ja wiem swoje” i „wiem lepiej”, gorzko się zawiedziemy.
3 KWIETNIA
V niedziela Wielkiego Postu
Iz 43, 16-21; Ps 126; Flp 3, 8-14; J 8, 1-11
„Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem”.
Prawo do osądzania ma ten, kto sam jest doskonały i bez skazy, czyli… nikt z nas, bo wszyscy mamy coś na sumieniu. Daleko nam do nieskazitelności, a mimo to lepiej widzimy cudze słabości niż swoje winy. Przestańmy stawiać się w roli sędziów. Nikt nie dał nam prawa do oceniania innych. Sąd należy tylko do Jezusa. Nie wchodźmy w Jego kompetencje.
4 KWIETNIA
Poniedziałek
Dn 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62 lub krótsze: Dn 13, 41c-62; Ps 23; J 8, 12-20
„Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”.
Jak ziemia nie może istnieć bez słońca, tak my nie możemy żyć w pełni bez Jezusa. Ktoś, kto porzuca Jego naukę, rezygnuje z przyjmowania Ciała Pańskiego i nie chce słuchać Ewangelii, stopniowo pogrąża się w ciemności grzechu, nie wzrasta duchowo, więc przestaje się rozwijać. Chrystus nie gwarantuje nam łatwego życia, ale zapewnia, że będzie ono oświecone Jego łaską i miłością.
5 KWIETNIA
Wtorek
Lb 21, 4-9; Ps 102; J 8, 21-30
„Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach waszych”.
Wiara w Jezusa nie sprawi, że automatycznie przestaniemy grzeszyć. Jesteśmy słabi i podatni na podszepty złego, więc grzech będzie nam towarzyszył zawsze. Relacja z Chrystusem rozwija w nas świadomość naszych złych uczynków i daje możliwość uzyskania przebaczenia. Czy naprawdę wierzysz, że Jezus chce ci wszystko darować? Jeśli tak, to przyjdź do konfesjonału. Nikt inny nie da nam takiej łaski jak Mistrz.
6 KWIETNIA
Środa
Dn 3, 14-20. 91-92. 95; psalm z Dn 3, 52-56; J 8, 31-42
„Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu”.
Świat powtarza: „Rób, co chcesz, bo jesteś wolny”. A Chrystus poucza: „Nie czyń zła, bo wpadniesz w niewolę”. Każdy grzech zamyka nas na Boga i na bliźnich; zanurzeni w zło nie umiemy prawdziwie kochać, niszczymy relacje i coraz mocniej otwieramy się na zasadzki szatana. Jezus chce nas wyprowadzać z tej niewoli, ale nie zrobi tego bez naszej zgody. Poprośmy, by pomógł nam wyjść ze wszystkich duchowych więzień, do których trafiliśmy.
7 KWIETNIA
Czwartek
Rdz 17, 3-9; Ps 105; J 8, 51-59
„Zanim Abraham stał się, JA JESTEM”.
Podobnie jak faryzeusze, często patrzymy na Jezusa po ludzku. Nawet nadprzyrodzoną rzeczywistość tłumaczymy po swojemu. Zapominamy, że On był przed nami i będzie także po nas. Czy umiemy rozradować się tym, co od Niego otrzymaliśmy? Niech na nowo ucieszy nas Jego słowo i Ciało, którymi nas karmi. Tylko w Jezusie mamy życie wieczne, tylko w Nim doświadczamy światła, pokoju i miłosierdzia, którego próżno szukać w świecie.
8 KWIETNIA
Piątek
Jr 20, 10-13; Ps 18; J 10, 31-42
„Jestem Synem Bożym”.
Jezus nie pasował faryzeuszom. Burzył ich ustalony porządek, dlatego Go nie przyjęli. Chrystus przychodzi także do nas i również nam oznajmia, że został posłany przez Ojca. Bóg tak umiłował świat, że dał nam swojego Syna, a myśmy Go odrzucili i wzgardzili Nim. Pomyśl dziś, co sprawia, że odwracasz się od Jezusa? Popatrz na dzieła, których dokonuje w twoim życiu. One świadczą o tym, że masz przy sobie Kogoś, kto został ci dany z nieba.
9 KWIETNIA
Sobota
Ez 37, 21-28; psalm z Jr 31, 10-13; J 11, 45-57
Jezus ma umrzeć za naród (…), ale także po to, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno.
Kiedy rozmyślamy o śmierci Jezusa, częściej myślimy, że On umarł „za wszystkich”, a nie „za mnie”. W ten sposób gubimy się w anonimowej masie ludzi i nie doceniamy tego, co nam uczynił. Czy prawda o tym, że On oddał za nas życie, kiedykolwiek sprawiła, że poczuliśmy na sobie ciarki? Skoro więc Jezus przelał za mnie krew, to nie mogę żyć tak, jak dotychczas. Odkupienie zobowiązuje do nieustannego nawracania serca.
WIELKI TYDZIEŃ
10 KWIETNIA
Niedziela Palmowa Męki Pańskiej
Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Łk 22, 14 -23, 56 lub krótsza: Łk 23, 1-49
„Oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę, ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoj’a wiara”.
Trudne sytuacje są młocką, podczas której oddziela się ziarno od plew. Zazwyczaj to bywa bolesne i mocno weryfikuje naszą wiarę, nadzieję i miłość. Nie jesteśmy w tym osamotnieni, bo nieustannie towarzyszy nam Jezusowa modlitwa. On prosi Ojca o łaskę wytrwania i zawierzenia Bożej woli. Ta świadomość pozwala spojrzeć głębiej na to, co nas po ludzku niszczy i przytłacza.
11 KWIETNIA
Wielki Poniedziałek
Iz 42, 1-7; Ps 27; J 12, 1-11
Arcykapłani zatem postanowili zabić również Łazarza, gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od Żydów i uwierzyło w Jezusa.
Każde dobro udzielone nam przez Boga promieniuje i oddziałuje także na innych. Wskrzeszenie Łazarza obudziło do wiary tych, którzy byli świadkami jego ożywienia. Nasze talenty, możliwości, uzdrowienia i uwolnienia mogą pomóc ludziom, którzy są obok. Boża łaska nie zatrzymuje się na jednym człowieku, ale płynie dalej i obejmuje sobą tych, których napotka na swojej drodze. Zadziw się tym!
12 KWIETNIA
Wielki Wtorek
Iz 49, 1-6; Ps 71; J 13, 21-33. 36-38
„Jeden z was Mnie wyda”.
Czytając te słowa, nie umiem o nich myśleć w czasie przeszłym. Ta tragiczna zdrada ciągle się powtarza w moim i twoim życiu. Kiedy o tym czytam, słyszę: „Nie patrz na innych, nie obwiniaj ich, nie wytykaj palcami. Popatrz na siebie. Przecież jesteś jednym z tych, którzy należą do Chrystusa. Jesteś zaproszony do stołu Jego słowa i Eucharystii, a mimo to ciągle Go zdradzasz przez swój grzech”. Panie, daj mi łaskę skuchy i żalu.
13 KWIETNIA
Wielka Środa
Iz 50, 4-9a; Ps 69; Mt 26, 14-25
„Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam”.
Wyrzekamy się Chrystusa, bo nie zgadzamy się z Jego nauką, bo nie łączy nas z Nim żadna relacja, bo On jest wymagający, bo nie wierzymy w Jego miłość do nas. Gdybyśmy żyli w Jego bliskości i obecności, prędzej oddalibyśmy za Niego życie, niż Go zdradzili. Za tym, kogo się kocha, można iść wszędzie, nawet na śmierć. Od tego, kto jest nam obojętny, da się odejść w każdej chwili.
TRIDUUM PASCHALNE
14 KWIETNIA
Wielki Czwartek
Wj 12, 1-8. 11-14; Ps 116; 1 Kor 11, 23-26; J 13, 1-15
„Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?”.
Jezus przychodzi do nas w postawie sługi. Nie dziwmy się zaskoczeniu Piotra. Czyż to nie zdumiewające, że Pan i Nauczyciel pochyla się nad grzesznym człowiekiem i oczyszcza go z popełnionego zła? Niczym nie zasłużyliśmy na takie traktowanie. Uwierzmy w końcu miłości, którą Jezus żywi do nas. Niech ta prawda dotknie i przemieni nasze serca, niech nas otworzy na Boga i Jego wolę, niech będzie pociechą, umocnieniem. Jesteśmy kochani!
15 KWIETNIA
Wielki Piątek Męki Pańskiej
Iz 52, 13-53, 12; Ps 31; Hbr 4, 14-16; 5, 7-9; J 18, 1 – 19, 42
A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: „Dokonało się!”. I skłoniwszy głowę, oddał ducha.
Dziś lepiej zamilknąć i pozostać w ciszy. Jezus umarł, abyśmy my mogli żyć. Został wydany na śmierć, abyśmy my nie zginęli. Uklęknijmy z wdzięcznością i pokorą pod krzyżem. Oddajmy pokłon Temu, który nie zawahał się oddać za nas życie. Niech Ukrzyżowany będzie naszą mocą i siłą w podejmowaniu trudu nawrócenia oraz w dźganiu własnych krzyży. Skłońmy głowę przed Panem, który ukochał nas aż do śmierci.
16 KWIETNIA
Wielka Sobota
Wpatruję się w monstrancję z Jezusem okrytą białym welonem. Nie umiem oderwać wzroku. W ciszy kontempluję mojego Pana i Zbawiciela, niewinnego Baranka, który oddał za mnie życie. Biel i kruchość Hostii przyciągają mnie swoją delikatnością i ciszą. Widzę w nich żyjącego Chrystusa. Czuję pokój, ale też pewne napięcie. Już niedługo wybrzmi orędzie wielkanocne, które tak bardzo raduje moje serce. Panie, dziękuję, że mnie ożywiasz. Tylko Ty umiesz przemienić milczenie w okrzyk radości.
OKRES WIELKANOCY
17 KWIETNIA
Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Wigilia Paschalna
Rdz 1, 1 – 2, 2 lub krótsze: Rdz 1, 1. 26-31a;
Ps 104 lub Ps 33; Rdz 22, 1-18; Ps 16;
Wj 14, 15 – 15, 1a; psalm z Wj 15; Iz 54, 4a. 5-14; Ps 30; Iz 55, 1-11; psalm z Iz 12; Ba 3, 9-15. 32 – 4, 4; Ps 19; Ez 36, 16-17a. 18-28; Ps 42; Rz 6, 3-11; Ps 118; Łk 24, 1-12
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj’; zmartwychwstał”.
Jezus wymyka się naszym wyobrażeniom. Ciągle nas zaskakuje. Nie jest postacią ze świętych obrazków, ale żywym i prawdziwym Bogiem, który nas pociesza. Z miłości do nas pozwolił zamknąć się w grobie, ale w nim nie pozostał. On woli mieszkać w twoim i moim sercu, chce być z nami. Mówmy o Nim innym ludziom, nawet gdy nie będą chcieli nam wierzyć. Świadczmy całym sobą, że On jest naszym Bogiem i naszą radością.
Msza w dzień
Dz 10, 34a. 37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4 lub 1 Kor 5, 6b-8; J 20, 1-9
„Ujrzał i uwierzył”.
Jan był świadkiem złożenia ciała Jezusa do grobu. Na pewno nie umiał zapomnieć widoku zmasakrowanego Mistrza. Był przekonany, że Nauczyciel naprawdę umarł. Pusty grób, płótna i chusta na pewno go zszokowały, ale też przypomniały o słowach Pana. Jan nie miał już wątpliwości. Takie rzeczy może czynić tylko Bóg. Zobacz dziś Jezusa, który zwycięża wszelkie zło i uwierz, że On może wszystko.
18 KWIETNIA
Poniedziałek w Oktawie Wielkanocy
Dz 2, 14. 22b-32; Ps 16; Mt 28, 8-15
„Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali”.
Gdyby tak się rzeczywiście stało, to informacja o grobie z ciałem Jezusa prędzej czy później wypłynęłaby na światło dzienne. Prawda jest jednak inna. Jezus powstał z martwych i żyje! Tak, pozwolił się zamknąć na zawsze, ale nie w grobie, a w tabernakulum, gdzie przechowujemy Jego żywe Ciało. Z tego miejsca tryskają niezwykłe łaski. Szukajmy Jezusa tam, gdzie On rzeczywiście przebywa. I dziękujmy za tę niezwykłą Obecność.
19 KWIETNIA
Wtorek w Oktawie Wielkanocy
Dz 2, 36-41; Ps 33; J 20, 11-18
Jezus rzekł do niej’: „Mario!”.
Czasem wystarczy tylko tyle, tylko samo imię, by z totalnej bezradności i zamętu wejść w pewność i przekonanie, aby się otrząsnąć, duchowo przebudzić, by obrać inny kierunek. Nie ma nic piękniejszego niż nasze imię wypowiedziane przez kogoś, kto nas kocha. Jezus także do nas mówi po imieniu, tylko czy my Go jeszcze słyszymy? Czy pozwalamy, by Jego słowo dotarło do naszego serca? Usłysz dziś swoje imię z ust Jezusa i uciesz się, bo On bardzo cię kocha.
20 KWIETNIA
Środa w Oktawie Wielkanocy
Dz 3, 1-10; Ps 105; Łk 24, 13-35
Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
Każde spotkanie z Jezusem zostawia w nas ślad, duchowo ożywia i napełnia nową siłą. Historia uczniów idących do Emaus powtarza się w naszym życiu. Chrystus również nas zawraca do Wieczernika, z którego nierzadko uciekamy. Spotykamy Go na naszych drogach i poznajemy, gdy przychodzi w Eucharystii. Opowiadajmy o tym innym. Ten, kto naprawdę spotkał Jezusa, nie umie milczeć. Dzielmy się swoim doświadczeniem wiary!
21 KWIETNIA
Czwartek w Oktawie Wielkanocy
Dz 3, 11-26; Ps 118; Łk 24, 35-48
On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: „Pokój wam!”.
To spotkanie wywołało w uczniach nie tylko zdumienie, lecz także szok. Przywykliśmy do tej sceny, nie wprawia nas już w osłupienie, ani nie zaskakuje, a przecież była czymś trudnym do wyobrażenia. Jezus przyniósł uczniom dar pokoju, bo wiedział, że bardzo im go brakowało. Pomyślmy dziś o naszych niezwykłych spotkaniach z Chrystusem, które sprawiły, że ze zdumienia brakowało nam słów. I podziękujmy za pokój, który wlewa w nasze serca.
22 KWIETNIA
Piątek w Oktawie Wielkanocy
Dz 4, 1-12; Ps 118; J 21, 1-14
Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: „Kto Ty jesteś?”, bo wiedzieli, że to jest Pan.
Ten, kto trwa w bliskości z Jezusem, umie Go rozpoznać w tym, czego sam doświadcza, potrafi zauważyć Boże działanie. Jego serce jest wyczulone na obecność, znaki i słowa Chrystusa. Ileż razy doznajemy takich sytuacji, podczas których wyczuwamy interwencję Pana. Dostrzegamy wtedy, że wydarzyło się coś, czego sami byśmy nie wymyślili. Zobaczmy dziś Jezusa, który także dla nas zastawia stół słowa i Eucharystii.
23 KWIETNIA
Sobota w Oktawie Wielkanocy
Dz 4, 13-21; Ps 118; Mk 16, 9-15
Wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
Wysłuchaliśmy w naszym życiu setek kazań i konferencji, uczestniczyliśmy w różnych rekolekcjach i czuwaniach, a mimo to ciągle nie dowierzamy. Nasza wiara dalej jest słaba i krucha. Między nami a Jezusem nieustannie stoi jakaś niewidzialna przeszkoda, która uniemożliwia pełne zawierzenie Jego prowadzeniu. Nie dowierzamy w Jego miłość do nas. Czy możliwe, że to kiedyś minie?
24 KWIETNIA
Niedziela Miłosierdzia Bożego
Dz 5, 12-16; Ps 118; Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19; J 20, 19-31
„Pan mój i Bóg mój!”.
To wielka łaska powiedzieć o Jezusie: „Mój Pan i Bóg”. Takie słowa wypływają z samego dna duszy, z tęsknoty za zjednoczeniem z Mistrzem, z pewności, że chcemy za Nim iść. Tomasz dostał odpowiedź na swoje wątpliwości. Przyjął ją z uniżeniem i radością. Nie bójmy się przynosić do Chrystusa swojej niewiary. On się ani nie obrazi, ani nie odejdzie, ale jeszcze bardziej przybliży się do nas, byśmy mogli Go dotknąć. On pragnie być naszym Bogiem!
25 KWIETNIA
Poniedziałek
Święto św. Marka Ewangelisty
1 P 5, 5b-14; Ps 89; Mk 16, 15-20
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”.
Świat potrzebuje Ewangelii, choć często nawet o tym nie wie. Nic nie da nam tyle światła, nadziei i pokoju, co Dobra Nowina. Ona jest odtrutką na to, co już nie tyle sączy się do naszego ucha, ile wręcz jest wpompowywane do naszej głowy i naszego serca. W Ewangelii nie znajdziemy strachu, lęku i kłamstwa tak wszechobecnego w przekazie mediów i w rozmowach między ludźmi. Otwórz Pismo Święte i odetchnij jego Duchem!
26 KWIETNIA
Wtorek
Uroczystość św. Wojciecha
Dz 1, 3-8; Ps 126; Flp 1, 20c-30; J 12, 24-26
„Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną”.
Służba Bogu zakłada dynamikę i ruch. Daleko jej do „świętego spokoju” i bierności. Tu nie ma mowy o siedzeniu w jednym miejscu. Trzeba się ruszyć i coś zostawić, zakasać rękawy i być gotowym na zmiany. Kroczenie za Jezusem nigdy nie jest łatwym spacerkiem. To trudna droga, ale warta przejścia. Wybierając Chrystusa, wiemy, że nie pozostaniemy sami. Tylko czy stać nas jeszcze na tak wielkoduszną służbę?
27 KWIETNIA
Środa
Dz 5, 17-26; Ps 34; J 3, 16-21
„Ludzie bardziej’ umiłowali ciemność aniżeli światło”.
Światło ma moc prześwietlić nasze serca i myśli, pokazać w pełni nasze czyny. Nie boi się go ten, kto nie ma nic do ukrycia. Znamy siebie i wiemy, że daleko nam do doskonałości. W świetle Dekalogu i Ewangelii widać nasze najdrobniejsze rysy i duchowy brud. Stanięcie w jego promieniach wymaga odwagi. Zdecyduj, czy chcesz żyć w prawdzie, czy w kłamstwie? To drugie na dłuższą metę nikomu się nie opłaci.
28 KWIETNIA
Czwartek
Dz 5, 27-33; Ps 34; J 3, 31-36
Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne.
Wiara w Jezusa ma przeogromny wpływ nie tylko na nasze ziemskie życie, lecz także na wieczność. Bez Chrystusa jesteśmy bardzo ubodzy; oddalając się od Niego, gubimy dobry kierunek, wchodzimy w duchową ciemność i łatwiej poddajemy się pokusom. Bez Jezusa bliżej nam do śmierci niż do życia. Idąc za Nim, wiem, że nie pobłądzę; ufam, że On da mi światło i poprowadzi po dobrych drogach. Chcę żyć w Jego bliskości teraz i na wieki.
29 KWIETNIA
Piątek
Święto św. Katarzyny Sieneńskiej
1 J 1, 5 – 2, 2; Ps 103; Mt 11, 25-30
„Wysławiam Cię, Oj’cze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś j’e prostaczkom”.
Pan objawia się również tym, którzy nie mają żadnych zasług ani przed ludźmi, ani przed Nim samym. Daje się poznać ludziom prostym i pokornym. Pociąga ich swoją łagodnością i dobrocią. Zachwyca bliskością i miłosierdziem. Napełnia sobą tych, którzy robią Mu miejsce w swoim sercu, którzy są puści i słabi w oczach tego świata. Oto Jego miłość!
30 KWIETNIA
Sobota
Dz 6, 1-7; Ps 33; J 6, 16-21
Ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi.
Jezus znów wymyka się ludzkim wyobrażeniom. Krocząc po wodzie, pokazuje nie tylko to, że jest Panem natury. On w przeciwieństwie do nas umie chodzić po tym, co nas niszczy. Depcze to, co nas wciąga i zatapia. Zaprośmy dziś Jezusa do tych sytuacji, które budzą w nas przerażenie i lęk. On nie boi się naszych burz i sztormów. Przyjdzie i wszystko uciszy, tylko Go zawołajmy.
