„Synu mój, wielbię Twe utrapienia, czczę włócznię, rany, trzcinę, gwoździe, gąbkę, żółć i ocet. A ponieważ to wszystko przyjąłeś dla swego stworzenia, Twa zelżywość stała się dla wszystkich chwałą. Twa śmierć stała się życiem dla całego świata.
TAJEMNICA I
Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Prawdziwy czciciel męki Pańskiej tak będzie patrzył oczyma serca na Jezusa, aby w Jego ciele rozpoznawać własne dato. Nikt ze słabych nie będzie pozbawiony udziału w zwycięstwie krzyża i nie ma nikogo, komu by nie przyszła z pomocą modlitwa Chrystusa Kto nie rozpozna w Nim swoich własnych słabości? Kto nie zauważy, iż takie rzeczy jak potrzeba snu, troski wynikające ze strapień czy łzy były u Niego objawem naszej słabej natury? (Leon Wielki)
TAJEMNICA II
Biczowanie Chrystusa
Nie ma w Nim ani kształtu, ani chwały, i widzieliśmy Go, a nie miał postawy ani krasy, owszem postać Jego nędzna, podlejsza od ludzkiej postaci. Człowiek to ran i męki pełen. A oto jeszcze On powiada: Jam robak, nie człowiek, pośmiewisko ludzi i wzgarda pospólstwa”. Widzicie, jaki mamy przykład; jeśli zaś Pan tak się upokorzył, to cóż mamy czynić my, których On wprzęgnął w jarzmo łaski swojej? (Klemens Rzymski)
TAJEMNICA III
Cierniem ukoronowanie
Ten, który byt Bogiem, jest Emmanuelem, stał się człowiekiem. Jako ten, kim był, dokonał zbawienia: cierpiał jako ten, kim się stał. Dlatego Kościół, gdy zobaczył Go, jak Go ukoronowała cierniem Synagoga, powiedział w smutku: „Córki jerozolimskie, wyjdźcie, spójrzcie na króla w koronie”. Ten sam nosił koronę z cierni i unieważnił wyrok cierni o niepojęta tajemnico! (Proklus)
TAJEMNICA IV
Dźwiganie krzyża
„Idziesz, Synu, na śmierć niesprawiedliwą i nikt nie chce zlitować się nad Tobą! Nie ma Piotra, który by powiedział: «Choćby mi przyszło zginąć, nie zaprę się Ciebie!» Opuścił Cię Tomasz, który mówił: «Umrzemy wszyscy z Tobą!» Gdzie inni, gdzie przyjaciele, mający sądzić dwanaście pokoleń? Nikogo nie ma, umierasz sam, służąc wszystkim, by wszystkich zbawić, mój Synu, mój Boże!” (Roman Piewca)
TAJEMNICA V
Śmierć Chrystusa na krzyżu
„Synu mój, wielbię Twe utrapienia, czczę włócznię, rany, trzcinę, gwoździe, gąbkę, żółć i ocet. A ponieważ to wszystko przyjąłeś dla swego stworzenia, Twa zelżywość stała się dla wszystkich chwałą. Twa śmierć stała się życiem dla całego świata. Powstań prędko, mój Synu i Boże, jak mi zapowiedziałeś! Swą śmiercią starłeś i podeptałeś śmierć, aby większa radość zabłysła dla mnie i aby się cieszyli ze mną wszyscy Twoi ukochani, a zawstydzili się wrogowie”. (Efrem Syryjczyk)
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Październik 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Rosarium
Teresa Klonowska
Niezwykła głębia, a jednocześnie prostota – tak można scharakteryzować wiersze Teresy Klonowskiej. Rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi prowadzą Czytelnika przez 20 tajemnic – radosnych, światła, bolesnych i chwalebnych – skutecznie pomagając w rozważaniu i kontemplacji wydarzeń z życia Jezusa i Maryi. Warto prosić każdego dnia, by „nasze trwożne serca nie przestały pałać w drodze do Emaus”, jak napisała Autorka w jednym z utworów.
