Spojrzenie rozpalone

Są spojrzenia, których się nie zapomina. Pełne miłości, ciepła, światła, czułości, radości. Mogą też być pełne smutku, bólu, łez… Jedne i drugie pozostawiają ślad w sercu.

Ostatni rodzaj spojrzenia Maryi, o którym mówi św. Jan Paweł II w liście o różańcu, to spojrzenie, przez które przenika blask Ducha Świętego. Jest to „w dniu Pięćdziesiątnicy spojrzenie rozpalone wylaniem Ducha” (RVM 10). Po dziewięciu dniach oczekiwania, gorącej modlitwy, wzajemnych rozmów, a także ciszy i zasłuchania, na Apostołów, krewnych Jezusa, kobiety i innych zgromadzonych z Maryją w Wieczerniku zstępuje Duch Święty pod postacią ognistych języków (por. Dz 2, 3).