Już w kulturze semickiej słowo było nie tylko nośnikiem informacji, lecz także sposobem wyjścia ku drugiej osobie i nawiązania relacji. Wydarzenie spotkania ze Słowem Boga – oto sens pierwszej części Eucharystii: liturgii słowa.
Podczas liturgii słowa wierni siedzą, aby w skupieniu (i wygodnie) wysłuchać czytań biblijnych. To w nich Bóg przemawia do swego ludu, ujawnia misterium zbawienia i dostarcza duchowy pokarm.
Lud przyswaja sobie to Słowo w milczeniu i przez śpiewy. W niedziele i uroczystości są trzy czytania: ze Starego Testamentu, z Nowego Testamentu i fragment Ewangelii. Posługujemy się trzyletnim cyklem perykop biblijnych: A, B, C. Oznacza to, że zestaw czytań z niedzieli powtarza się co trzy lata. W dni powszednie przewidziane są dwa czytania: ze Starego lub Nowego Testamentu oraz fragment Ewangelii. Tutaj z kolei mamy podział dwuletni: lata parzyste i nieparzyste.
Lektorem czytań biblijnych nie powinien być celebrans, lecz ktoś z usługujących. Gdy czyta lektor, widać, że także ksiądz celebrans jest słuchaczem słowa Bożego. Osoba czytająca nie powinna być przypadkowa, lecz dojrzała i przygotowana, aby nie być udręką dla słuchających. Nie chodzi tylko o to, by przeczytać tekst z lekcjonarza, lecz by go przekazać słuchającym. Dopuszczony do posługi lektora wie, że skuteczność czytań zależy od wewnętrznej siły orędzia i jego przygotowania do liturgii.
Psalm responsoryjny między czytaniami powinien być wykonywany od ambony, a nie z chóru. Jednak naocznie widać, że teoria nie zgadza się z praktyką w większości naszych kościołów. Dzieje się tak z powodu małej liczby psałterzystów (osób przygotowanych do śpiewania psalmów) i braku odwagi wiernych, aby publicznie śpiewać. Stąd też najczęściej psalm śpiewa organista z chóru. Warto wiedzieć (szczególnie, jeśli ktoś krępuje się śpiewać), że psalm może być recytowany. Wówczas można opuścić Alleluja, które może być tylko śpiewane.
Ewangelia czytana jest przez diakona, a gdy go nie ma – przez innego księdza (koncelebransa) lub samego celebransa. Zwróćmy uwagę, że podczas słuchania słów Ewangelii nie siedzimy (jak dotychczas, dla wygody i skupienia), lecz przyjmujemy postawę stojącą. Wyraża to nie tylko największy szacunek dla słów Dobrej Nowiny, lecz także gotowość jej przyjęcia i kierowania się w życiu jej zasadami. Chwała Tobie, Panie i potrójny znak krzyża – Jezusowa nauka ma być w moim umyśle, na ustach i w sercu.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – MAJ 2017 r.
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Lectio Divina na Każdy Dzień Roku Tom 13
Giorgio Zevini, Pier Giordano Cabra
Księga dla księży proboszczów i opiekunów wspólnot Żywego Różańca. Dzięki niej można prowadzić uporządkowaną dokumentację, która daje rzeczywisty obraz Żywego Różańca działającego na terenie parafii. Zawiera fragmenty Ceremoniału Żywego Różańca oraz gotowe tabele do wpisywania danych personalnych poszczególnych róż różańcowych wraz z kalendarium najważniejszych wydarzeń. Powinna się znależć w każdej kancelarii parafialnej.
