Na podstawie prezentowanych w mijającym 2013 roku na łamach „Różańca” rysów duchowości sługi Bożej Pauliny Jaricot można śmiało stwierdzić, że w każdym czasie i w każdym miejscu, bez względu na okoliczności, możliwe jest radykalne kroczenie za Chrystusem. Potrzeba jednak ascezy, która jest odpowiedzią na działanie Bożej łaski.
Karol Wojtyła w Elementarzu etycznym napisał, że wartości duchowe, które obiektywnie są wyższe niż wartości materialne, subiektywnie często stawiane są niżej niż one. Dzieje się tak, ponieważ mocniej i w sposób bardziej bezpośredni odczuwamy to, co materialne, to, co odbieramy za pomocą zmysłów i co przynosi nam przyjemność. Wartości duchowe nie mają aż takiej siły oddziaływania na człowieka – nie zdobywają go z taką łatwością i nie przyciągają z taką mocą. Potrzebny jest zatem szczególny wysiłek, aby wszystkie wartości uporządkować według właściwej hierarchii. Do tego niezbędne jest wprowadzenie do swojego życia elementu ascezy, którą Paulina Jaricot wiernie praktykowała.
W ramach podsumowania naszego cyklu proponuję wypunktować cechy duchowości Założycielki Żywego Różańca:
1. Serce otwarte na moc słowa Bożego
Słowo Boże, usłyszane i przyjęte, skłania człowieka do zmiany koncepcji życia. Kto buduje swoje życie na słowie pochodzącym od Boga, ten robi to w sposób solidny i trwały. Nawrócenie Pauliny zostało zapoczątkowane przez słowo usłyszane w czasie Eucharystii.
2. Zaślubiona jedynemu Oblubieńcowi
Bycie chrześcijaninem rozpoczyna się od spotkania z osobą Chrystusa, który sprawia, że patrzymy na życie z innej perspektywy. Paulina wybrała Jezusa na swojego jedynego Oblubieńca.
3. Tajemnica, którą odkrywamy
Mała książeczka Eucharystia – nieskończona Miłość to świadectwo żywej wiary Pauliny w tajemnicę ustanowioną podczas Ostatniej Wieczerzy. To niezwykłe rozważanie, które wychwala Jezusa i wprowadza nas w rzeczywistość Jego nieskończonej miłości. Jeśli ją uznamy i przyjmiemy, zaowocuje ona w nas postawą służby.
4. „Maryjo, cała jestem Twoja”
Przez cały dzień śpiewać Magnificat. Założycielka Żywego Różańca nie tylko oddawała cześć Maryi, ale naśladowała Ją w codziennym życiu.
5. Posłuszna, czyli poddana woli Boga
„Abyśmy przy każdym przebudzeniu rozpoczynali na nowo pełnienie Jego woli”. Dla Pauliny ostateczną instancją potwierdzającą wolę Bożą była władza kościelna (w wymiarze zewnętrznym) i kierownik duchowy (w wymiarze wewnętrznym).
6. Ubóstwo z miłości do Boga
Paulina, dziecko wychowane w luksusie, zrozumiała marność dóbr materialnych. Nie pogardzała nimi, ale używała ich do walki z nędzą lyońskich robotników.
7. Odpowiedzialność za głoszenie Ewangelii
Żywy Różaniec w zamyśle jego Założycielki to duchowe i materialne zaplecze dla misji. Skuteczność tej pomocy miała wynikać nie z wielkości, ale z powszechności daru.
8. „Razem wybuchną ogniem!”
Fenomen pomysłu Pauliny Jaricot przy tworzeniu Żywego Różańca polegał na gromadzeniu w jednej wspólnocie ludzi o różnym stopniu zaangażowania w sprawy Boże. Gorliwość nielicznych miała udzielać się wszystkim.
9. Umiłowanie krzyża
Poznać cierpienia swego Zbawiciela, być wtajemniczonym w Jego mękę, uznać krzyż za jedyny skarb. Tak myśleć i tak żyć może tylko ten, kto jak Paulina dojrzale wchodzi w misterium paschalne Jezusa Chrystusa.
Życie Pauliny Jaricot było nieustanną walką duchową. Musiała ciągle zmagać się ze swoimi słabościami. Jej asceza to nie tylko podejmowanie umartwień, ale przede wszystkim przyjmowanie tego, co przynosi życie. Chciejmy ją w tym naśladować.
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Pisma Młodości
Pauline Jaricot
Paulina Jaricot w pierwszej kolejności nie jest inicjatorką Dzieła Rozkrzewiania Wiary, Żywego Różańca – które rozsiały się po całym świecie. Jest kobietą pochwyconą przez Boga, której nie można zrozumieć, nie próbując jej spotkać w jej doświadczeniu mistycznym...
