• Rodzice to najwięksi dobrodzieje dzieci, opiekuni przez Boga naznaczeni.
  • Kto rodziców nie szanuje i troski im przysparza, temu Bóg nie błogosławi.
  • Względem starszego rodzeństwa trzeba się też zachować z pewnym posłuszeństwem i poważaniem; młodszemu chętnie ustępować i pobłażyć i zawsze być dobrym przykładem.
  • Gdy brat lub siostra zbłądzi, trzeba używać wszelkich sił i sposobów, by ich naprowadzić na dobrą drogę.
  • Kto w dzieciństwie i młodości nauczy się żyć zgodnie z rodzeństwem, wspólnie pracować, dzielić się każdą przyjemnością lub troską, ten w późniejszym wieku potrafi żyć zgodnie z wszystkimi, myśleć o drugich i pracować dla dobra bliźniego.
  • Po rodzicach i rodzeństwie należy się posłuszeństwo i poważanie wychowawcom, nauczycielom, przełożonym, chlebodawcom i kierownikom duchowym.
  • To tak źle świadczy o młodym człowieku, gdy przejdzie obok dawnego swego nauczyciela i nie ukłoni się mu; to znak złego, niewdzięcznego usposobienia.
  • Najgorsi są ci, co się przeciwko duchowieństwu buntują, krytykują i ośmieszają rozporządzenia Kościoła, nie rozumiejąc ich wcale. Wszak Chrystus powiedział do przedstawicieli Kościoła: „Kto wami gardzi, Mną gardzi”.
  • Okazujcie księżom uszanowanie i posłuszeństwo. Przecież są oni przedstawicielami Chrystusa na ziemi; wasi najlepsi przyjaciele i doradcy.
  • Uczcie się starość szanować. Nawet poganie mogliby nam być w tym przykładem.
  • Bóg nagradza tych, którzy starcom dobrze czynią.
  • Bądź dobrym synem, mój przyjacielu, szanuj rodziców i przełożonych, bądź pobłażliwym i łagodnym względem sług, pełnym uszanowania dla starców, a błogosławieństwo Boże całe życie cię nie opuści.

Myśli wybrane z broszur bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego

UDOSTĘPNIJ

„Różaniec” jest miesięcznikiem formacyjnym. Znajdziesz w nim treści, które pomogą Ci wzrastać na drodze życia duchowego. Głównym rysem pisma jest maryjny wymiar duchowości katolickiej.