Fatima to wezwanie do pokuty, nawrócenia czy też modlitwy różańcowej. Skąd zatem nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi?
Pytanie to dotyka samej istoty fatimskiego orędzia. Utarło się, że Fatimę postrzegamy przez pryzmat trzynastego dnia miesiąca od maja do października – pięknego dnia poświęconego Maryi poprzez różaniec, adorację, czuwanie, procesję różańcową. Jednak, co należy podkreślić, w treści orędzia poza słowami: „Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13. o tej samej godzinie. Potem powiem, kim jestem i czego chcę”, które wypowiedziała Matka Boża w maju 1917 r., nie znajdziemy nic więcej na temat tej formy pobożności fatimskiej. Oto Maryja prosi, by dzieci przychodziły, a dowiedzą się, jaka jest Jej prośba. A jest nią właśnie wezwanie, by wprowadzić w świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. Zatem można pokusić się o nakreślenie następującej struktury: pobożność związana z trzynastym dniem miesiąca przypomina fakt objawień Matki Bożej, natomiast praktyka nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi jest wypełnieniem tychże objawień, jest realizacją wezwania Matki Bożej, które w Fatimie skierowała do świata.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – LUTY 2017 r.
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Osiem Kroków Wiary Maryi
ks. Robert Grzybowski
Bezpośrednią inspiracją do pochylenia się nad osobą Maryi były dla mnie rekolekcje prowadzone przez Jose Prado Floresa, założyciela Szkoły Ewangelizacji Świętego Andrzeja (SESA). Zachęciły mnie one do odnalezienia prawdziwej ikony Maryi. Sięgnąłem wówczas po adhortacje apostolską Pawła VI Marialis cultus, w której znalazłem pomoce do renowacji ikony Maryi w moim życiu.
