Kiedy prymas Wyszyński układał Wielką Nowennę Tysiąclecia (1957-1966), to w ósmym jej roku zalecał studiować temat: „Walka z wadami narodowymi i zdobywanie cnót chrześcijańskich”.
Nauczycielką tych cnót miała być Matka Najświętsza, gdyż Jej życiowe zmagania były gwarancją, że nowenna nie rozpłynie się w katechizmowych ogólnikach i pobożnych uczuciach. Fundamentom życia (Bóg, krzyż, Kościół, łaska uświęcająca) Prymas poświęcił dwa pierwsze lata. W istocie był to apel o wierność, czyli o cnotę szczególnie maryjną! Maria Fidelissima (Najwierniejsza), znana nam z mariańskiej Decymki, uczyła Polaków świętości małżeństwa i wierności młodzieży (III i IV rok). Z kolei Maria Devotissima (Najpokorniejsza) miała nam uporządkować pobożność (rok V – Rodzina silna Bogiem). Natomiast Maryja Najlitościwsza, czyli Pissima uczyła miłości i sprawiedliwości społecznej (rok VII nowenny).
