„Święta liturgia jest przede wszystkim oddawaniem czci Bożemu majestatowi, zawiera jednak również bogatą treść do pouczania wiernego ludu. W liturgii bowiem Bóg przemawia do swego ludu, Chrystus w dalszym ciągu głosi Ewangelię, lud zaś odpowiada Bogu śpiewem i modlitwą” (Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum concilium, nr 33).

Po wysłuchaniu czytań z danego dnia wierni siadają. Teraz nastąpi homilia. Ma ona na celu pokazać aktualność proklamowanego słowa Boga. Celebrans lub diakon głoszący homilię powinien z jednej strony uwzględnić kontekst okresu liturgicznego i czytań biblijnych, z drugiej zaś odnieść się do realiów życia.

Każde nawrócenie człowieka na usłyszane słowo Boga zaczyna się od złożenia deklaracji. Uroczyste wyznanie wiary (Credo nicejsko-konstantynopolitańskie) składamy w niedziele i uroczystości. Podczas wypowiadania słów: „I za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem” skłaniamy głowę. Wyrażamy w ten sposób zachwyt nad tajemnicą Wcielenia Boga. Ta prawda jest dla nas tak niesamowita, że w uroczystość Narodzenia Pańskiego i Zwiastowania Pańskiego na te słowa klękamy.

Ostatnim elementem liturgii słowa jest modlitwa powszechna, a więc wspólna wszystkim wiernym. To odpowiedź słuchaczy na Słowo Boga. Chrześcijanin modli się nie tylko w swoich własnych potrzebach, ale także wstawia się za innymi. Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego zaleca, aby wśród wezwań modlitwy wiernych znalazły się: za Kościół, w potrzebach społeczności ziemskiej, za będących w różnych potrzebach oraz za zgromadzonych na Eucharystii. Pod poszczególnymi intencjami podpisują się wszyscy, wypowiadając wezwanie: „Wysłuchaj nas, Panie”. Do kapłana celebrującego należy wstęp i zakończenie, natomiast nie powinien podawać wezwań modlitwy wiernych.

Tak oto kończymy pierwszą część Mszy świętej – liturgię słowa – mającą miejsce przy stole słowa. Ambona była niegdyś budowana ponad całym zgromadzeniem liturgicznym. Wymuszały to względy praktyczne – dzięki temu kaznodzieja był bardziej widoczny i lepiej go było słychać. Dziś mamy nagłośnienie, więc ambona nie musi być szczególnie wyeksponowana. Współcześnie proklamuje się Słowo Boże przy mało okazałych pulpitach. Zwróćmy uwagę na wprowadzenie do lekcjonarza, gdzie czytamy, że ambona powinna być miejscem wyraźnie zaznaczonym, wzniesionym oraz odpowiednio udekorowanym, przez co podkreśla godność głoszonego Słowa.

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – CZERWIEC 2017 r.

Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA

Eucharystia nasze uświęcenie
Raniero Cantalamessa OFMCap

To w Eucharystii jak „w kropelce rosy w pogodny poranek, odbija się całe niebo”, cała historia zbawienia. Pełne niezwykłej głębi medytacje o. Cantalamessy pomogą nam ustawić całe życie w perspektywie spotkania z Panem oraz „uczynić z niego światło własnego życia”.

Share.

Asystent Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Warszawskiej.