Świat, który nie zna radości z narodzenia dziecka, który smuci się nim, jest skazany na zagładę. (…)
TAJEMNICA I
ZWIASTOWANIE
Jezus jest nieustannie zwiastowany jako przychodzący Zbawiciel, zwiastowany mnie i tobie. Mamy Go przyjąć całym sercem jak Maryja, mamy stać się sługami Jego zbawczych planów. Od naszej służby zależy wypełnienie się zamysłów Boga. On przychodzi jako Emmanuel. Ewangelizacja zaczyna się w otwartym na Boga sercu człowieka. Tam Duch Święty przychodzi. Posługuje się naszą małością, by móc wejść w naszą historię i ją zmieniać. Niepotrzebne Mu teraz grzmoty i trąby, jak na Synaju. Wystarczy Mu ta jedna Rodzina. Teraz Bóg może dotrzymać słowa, że przyjdzie z pomocą człowiekowi, bo ten powiedział: Tak. Dzięki Ci, Maryjo, za to słowo. Spraw, byśmy nigdy Bogu nie psuli planów.
TAJEMNICA II
NAWIEDZENIE
To jest konsekwencja. Otrzymawszy Jezusa, iść z Nim do ludzi. Nieść Go innym. W ludzkich domach zwiastować Jego pokój. Razem z innymi uwielbiać Boga, który czyni wielkie rzeczy. Dawać świadectwo, jak potężnie działa Bóg. Miłość do Chrystusa przemieniać na miłość do potrzebujących pomocy. Wszystko przeciwne miłości jest klęską religii, faryzeizmem. Jest zasklepieniem się w sobie i myśleniem tylko o swoim dobru. Zasłanianiem się pobożnością, przy jednoczesnym zaniedbywaniu rodziny. Naprawdę może wyschnąć nasze serce, jeśli nie będziemy czerpać codziennie ze źródła – Boga, i nieść wodę życia wszystkim spragnionym. Dzień bez jednego kubka wody podanej drugiemu człowiekowi, bez czynu miłości, to dzień zmarnowany. Maryjo, naucz mnie, że nie można mieć Jezusa tylko dla siebie, bo się Go straci.
TAJEMNICA III
NARODZENIE
Świat, który nie zna radości z narodzenia dziecka, który smuci się nim, jest skazany na zagładę. Jak to dobrze, że jeszcze potrafimy cieszyć się z narodzenia małego Jezusa. On też był kiedyś Dzieckiem jeszcze nie narodzonym, a potem – już w ramionach swej Matki. Jej szczęście może być naszym szczęściem, gdy będziemy przygotowywać drogę Jezusowi, gdy otworzymy ramiona ku każdemu dziecku przychodzącemu na świat. Pozwólmy Jezusowi narodzić się i żyć w nas. Niech w naszych sercach będzie bezpieczny. Niech nas olśni pokora i bezbronność Boga, który się staje Bratem ludzi. W tym jest prawdziwa wielkość – stać się jak dziecko. Jak to Dziecko. Matko Jezusa, naucz nas ducha dziecięctwa Bożego.
TAJEMNICA IV
OFIAROWANIE
Umieć Bogu ofiarować wszystko. Trudne to i łatwe, bo Bóg nigdy nie pozostaje dłużny. Otrzymujemy dużo więcej w tym życiu i żywot wieczny. Trzeba umieć stracić, by zyskać. A zysk jest pewny. Nie stracisz swojej nagrody. Ponadto umieć podzielić się z bliźnim tym, co masz najdroższego. Tu ryzyko jest większe. On się może na tym nie poznać. Nie docenić. Nie odwdzięczyć się. Ale nawet wtedy nie tracimy, gdyż czynimy to ze względu na Boga. Muszę umieć podzielić się wiarą z szukającymi, nadzieją – z pełnymi rozpaczy i smutku, miłością – ze wszystkimi. Wtedy Jezus jest światłem w moim sercu, gdy zapalam je troską o innych. Maryjo, daj, bym jak Symeon i Anna nauczył się tego jeszcze przed odejściem z tego świata. Choćby w starości…
TAJEMNICA V
ZNALEZIENIE
Jaka to radość znaleźć Jezusa! Taką radość przeżywali Apostołowie. Jeden prowadził drugiego „znaleźliśmy Mesjasza”. W tej radości uczestniczy już teraz Matka przez to przedziwne znalezienie. Jaka to radość pomóc drugiemu człowiekowi odnaleźć Chrystusa, wyprostować drogi prowadzące ku Niemu, spotkać Go. I w tej radości może uczestniczyć każdy z nas, jeśli tylko będziemy mieli nastawienie apostolskie i misyjne. Nawet gdy gubimy Jezusa, to odzyskujemy radość, jeśli nie przestajemy Go szukać i pomagamy sobie nawzajem w tym poszukiwaniu i dążeniu do spotkania. Matko, bądź nam przewodniczką, Ty, któraś Go tak szybko znalazła już trzeciego dnia. Niech nasza radość złączy się z radością tych, którzy Go znaleźli trzeciego dnia po śmierci, i z radością tych, którzy dziś Go znajdują w świątyni Zmartwychwstałego.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Grudzień 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Rosarium
Teresa Klonowska
Niezwykła głębia, a jednocześnie prostota – tak można scharakteryzować wiersze Teresy Klonowskiej. Rozmyślania nad tajemnicami różańcowymi prowadzą Czytelnika przez 20 tajemnic – radosnych, światła, bolesnych i chwalebnych – skutecznie pomagając w rozważaniu i kontemplacji wydarzeń z życia Jezusa i Maryi. Warto prosić każdego dnia, by „nasze trwożne serca nie przestały pałać w drodze do Emaus”, jak napisała Autorka w jednym z utworów.
