II Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca na Jasną Górę, 7 Czerwca 2014 r.

Bezchmurne niebo – zapowiedź upalnego dnia. Na wałach pusto. Niezwykła cisza – tylko śpiew ptaków. Tak wygląda Jasna Góra, duchowa stolica Polski, o czwartej rano. Jest pierwsza sobota miesiąca, dzień szczególnie poświęcony Niepokalanemu Sercu Maryi, a zarazem czerwiec, miesiąc Serca Jezusowego, i wigilia Zesłania Ducha Świętego. W tym wyjątkowym dniu odbyła się II Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca do Częstochowy.

PIOTR LUMA

Szósta rano, kaplica Matki Bożej z cudownym obrazem, który zna każdy Polak. Dom Matki. Narodowe sanktuarium ojców paulinów. Tu bije serce Narodu. Miejsce otwarte dla każdego, gdzie zawsze można przyjść do Tej, która jest Matką Syna Bożego i z Jego woli naszą Matką. Tu w przedziwny sposób przebywa Ta, która wybrała sobie to miejsce i ten kraj, aby być jego Królową, ponieważ, jak powiedziała, ma w tym Narodzie wielu synów, którzy Ją miłują i czczą jako Matkę. Padam na kolana i odmawiam kolejną część różańca. Powierzam Jej wszystko i wszystkich. Odsłonięcie cudownego obrazu. Ktoś obok płacze ze wzruszenia. Rozpoczyna się Msza święta. Kaplica po brzegi wypełniona pielgrzymami.

Wdzięczność i zawierzenie

Jest dziewiąta rano. Wały na Jasnej Górze wypełniają się pielgrzymami. Członkowie Żywego Różańca, kapłani, sympatycy. Będzie ich około 30 tys., w tym ponad 300 kapłanów. Żywy Różaniec z każdej diecezji w Polsce. Hasło tegorocznej pielgrzymki: „Błogosławiona, która uwierzyła”. Cel – zawierzenie Matce Bożej i dziękczynienie za kanonizację papieża Jana Pawła II. Przy pomniku sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego swoje stanowisko wydawnicze i sekretariat rozstawiają siostry loretanki, współorganizatorki pielgrzymki. Mimo upału trwają w czarnych habitach, niezmordowane. Ze szczytu na cały plac rozchodzą się pieśni wychwalające Najświętszą Maryję Pannę, w tym Hymn Żywego Różańca i słowa św. Jana Pawła II o modlitwie różańcowej.

Pielgrzymów wita krajowy moderator Żywego Różańca ks. Szymon Mucha. Zaczyna od rachunku sumienia: kto przyprowadził nowego członka do Żywego Różańca i gdzie powstało nowe koło różańcowe. Takie były postanowienia w zeszłym roku. W tym roku jest nowe – choć i tamte pozostają aktualne – Żywy Różaniec włącza się do Wielkiej Nowenny Fatimskiej, która ma przygotować świat na setną rocznicę objawień.

Sieć miłości

O. Stanisław Przepierski, dominikanin, z mocą i wiarą, wprowadzając w temat pielgrzymki, woła o Ducha Świętego, aby zstąpił na to miejsce, na wspólnoty Żywego Różańca – współczesne wieczerniki modlitwy, chorych, proboszczów, zelatorów, dzieci i młodzież, słowem: na wszystkich, aby w ten sposób powstała sieć miłości, krwiobieg, tętnica wiary Maryi. Przypomina, że 50 lat temu papież Paweł VI nadał Maryi tytuł Matki Kościoła, do czego walnie przyczynił się polski Episkopat.

Ocalony przez różaniec Kolbego

Ks. Jacek Pędziwiatr opowiada świadectwo życia Wilhelma Żelaznego. Mając 16 lat, trafił do Auschwitz. Przebywał tam w tym samym czasie co św. Maksymilian Kolbe. Był bity do tego stopnia, że połamano mu żebra. Postanowił popełnić samobójstwo. Zanim to jednak zrobił, spotkał się z o. Maksymilianem. Ten pożyczył mu swój różaniec, mówiąc: „Odmawiaj go, on przyniesie ci ulgę i pomoc”. Tym sposobem młody Wilhelm odkładał samobójstwo na potem, w końcu nie popełnił go wcale. Gdy chciał zwrócić różaniec, dowiedział się, że o. Maksymilian nie żyje. Oddał życie za innego więźnia, zgłaszając się na śmierć głodową. Dobity przez śmiercionośny zastrzyk 14 sierpnia, w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, św. Maksymilian dołączył do swoich świętych poprzedników, którzy także w tym niezwykłym dniu zostali zabrani do nieba – Jacka Odrowąża i Stanisława Kostki. Żywy Różaniec to różaniec życia. Modląc się za kogoś na różańcu, oddajesz mu swój czas, oddajesz za niego swoje życie – mówił ks. Jacek, nawiązując do słów św. Jana Pawła II o św. Maksymilianie: „On nie umarł – on oddał życie”. Ta modlitwa – co potwierdza to świadectwo – ocala i wyprowadza z największych ciemności i beznadziei. Młody Wilhelm przeżył, opuścił obóz z różańcem św. Maksymiliana w dłoni. Po latach oddał go do muzeum w Auschwitz.

Zwycięstwo przez Maryję

Przed Mszą świętą mówimy na wałach różaniec. Tajemnice chwały Pana Jezusa. Eucharystia w samo południe. Z nieba leje się żar. Kto może, chowa się w cieniu, ale brak go na otwartej przestrzeni. Pozostają nakrycia głowy i parasole. Kto ich nie ma – cierpi i modli się w duchu, aby wytrwać. Homilię głosi ks. bp Józef Zawitkowski. Niezwykłe, że tak poetycko można mówić kazanie. Ksiądz Biskup, nawiązując do słów św. Pawła, Apostoła Narodów, pyta o naszą wierność przodkom. Wspomina, że w domu na kredensie stała figurka Matki Bożej z różańcami w rękach, a pod Jej stopami leżały książeczki do nabożeństwa. Całą rodziną odmawiali w październiku różaniec, a w maju śpiewali Litanię loretańską w przydrożnych kapliczkach. Dla kontrastu wskazuje, jak jest dziś – gender i gejowska tęcza na placu Zbawiciela w centrum stolicy. Cytując św. Jana Pawła II i kard. Hlonda, wzywa, aby wziąć do ręki koronkę różańca, bo zwycięstwo, jeśli przyjdzie, będzie zwycięstwem Najświętszej Maryi Panny. Wspomina świętego Papieża, wybór na Stolicę Piotrową w 1979 r., zamach w 1981 r., a także misterium jego śmierci i przejścia do wieczności w 2005 r. Nawiązując do naszych chwalebnych zwycięstw pod Grunwaldem, obrony Jasnej Góry, wiktorii wiedeńskiej czy Bitwy Warszawskiej, wskazuje, że za zwycięstwami Jagiełły, Kmicica, Sobieskiego i Piłsudskiego stała Bogarodzica, modlitwa o. Kordeckiego, papieskie Godzinki, codzienny różaniec – zawsze Najświętsza Maryja Panna. Ona bowiem jest Królową, obrończynią i zwycięską Hetmanką naszego Narodu. II Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca kończy się aktem osobistego oddania się Matce Bożej. Przed nami kolejny rok – do następnego spotkania.

Kochani!

II Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca za nami. Bogu niech będą dzięki za piękną pogodę, która ułatwiła nam głębokie duchowe przeżycie tego dnia. Obecność JE ks. bp. Józefa Zawitkowskiego, który na zawsze zapisał się w historii Żywego Różańca jako autor naszego hymnu, była dla nas wielkim wyróżnieniem. Dziękujemy za słowo Boże pełne troski o losy naszej umiłowanej Ojczyzny oraz nadziei i wiary w moc różańca i zwycięstwo Maryi.

Pragnę podziękować Moderatorom diecezjalnym, a szczególnie ks. Zbigniewowi Łuczakowi za prowadzenie programu, ks. Henrykowi Silko za przygotowanie liturgii, ks. Marianowi Kopko za modlitwę różańcową, ks. Gerardowi Gromowskiemu za słowo podziękowania, ks. Janowi Glapiakowi za tekst aktu oddania się Matce Bożej, o. Stanisławowi Przepierskiemu OP i ks. Romanowi Kotowi za trud włożony w przygotowanie pielgrzymki. Wielkie było zaangażowanie sióstr loretanek, za które serdecznie dziękuję. Nie byłoby nas tak wiele (prawie dwa razy więcej niż rok temu), gdyby nie gorliwość kapłanów różańcowych, zelatorek i zelatorów. Podziękowanie składam również ojcom paulinom za gościnę, Chórowi Seniora „Radość życia” z Piotrkowa Trybunalskiego, mediom katolickim („Naszemu Dziennikowi” – patronowi medialnemu, Telewizji Trwam, Radiu Warszawa, Radiu Jasna Góra, „Niedzieli”), pocztom sztandarowym i Wam wszystkim, Siostrom i Braciom Żywego Różańca, za dar spotkania.

ks. Szymon Mucha

Bogarodzico Dziewico, Maryjo,
Królowo Polski i Królowo Różańca Świętego!
Oddaję Ci siebie, moje modlitwy i prace,
radości i cierpienia.
Oddaję Ci moją obecność w Żywym Różańcu
i wszystkie sprawy, które każdego dnia
w modlitwie różańcowej polecam Bogu
przez Twoje, Matko, wstawiennictwo.
Pragnę razem z Tobą
kontemplować oblicze Chrystusa,
aby już teraz radować się
i cierpieć razem z Nim
w tajemnicach radosnych i bolesnych;
aby słowem i czynem budować Królestwo Boże
w tajemnicach światła,
a w tajemnicach chwalebnych spodziewać się
nagrody nieba.
Maryjo, pomóż mi wiernie spełniać
zobowiązania wynikające z przynależności
do Żywego Różańca
i coraz bardziej kochać Twojego Syna i Ciebie.