Ignacy Kłopotowski ukończył studia w Akademii Duchowej w Petersburgu w czerwcu 1891 r. ze stopniem magistra teologii. 5 lipca 1891 r. w katedrze lubelskiej z rąk bpa Franciszka Jaczewskiego otrzymał święcenia kapłańskie.

Pierwszą nominację ks. Kłopotowski otrzymał na stanowisko wikariusza lubelskiej parafii Nawrócenia św. Pawła Apostoła. Równocześnie objął funkcję wykładowcy w Seminarium Duchownym. Po upływie kilku miesięcy biskup lubelski powierzył ks. Kłopotowskiemu dodatkowe obowiązki kapelana szpitala Świętego Wincentego a Paulo w Lublinie.

Działalność duszpasterska ks. Kłopotowskiego bardzo szybko przekroczyła tradycyjne formy, znane w ówczesnej praktyce polskiego Kościoła. Już w pierwszych latach pracy kapłańskiej rozpoczął pracę charytatywną. W 1892 r. nawiązał współpracę z lubelskim Towarzystwem Dobroczynności. Pozostając w ścisłej współpracy z Towarzystwem podejmował własne inicjatywy. W 1894 r. założył w Lublinie Dom Zarobkowy. Była to instytucja o charakterze dobroczynnym, zapewniająca pracę osobom, które nie mogły pracować w innych instytucjach ze względu na podeszły wiek, chorobę, kalectwo.

W 1896 r. staraniem ks. Kłopotowskiego powstał Przytułek Św. Antoniego w Lublinie. Miał on otaczać opieką upadłe kobiety. Ks. Kłopotowski starał się dotrzeć z posługą duszpasterską na terenie Lublina do różnych środowisk, zwłaszcza do tych, które stanowiły wówczas margines społeczny.

W latach dziewięćdziesiątych ks. Kłopotowski prowadził działalność społeczną poza Lublinem Był bardzo aktywnym współpracownikiem Marii i Jana Kleniewskich w ich działalności społeczno-oświatowej w powiecie puławskim. Na skutek jego pośrednictwa w tę działalność zostało zaangażowane Zgromadzenie Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Szeroko zakrojona akcja oświatowa zwróciła uwagę władz carskich. W ich opinii „inicjatorem całej sprawy” był ks. Kłopotowski, człowiek niezwykłej energii i wybitnych zdolności, cieszący się „nieograniczonym zaufaniem polskiej inteligencji i całej katolickiej ludności”, „polski patriota do fanatyzmu oddany wierności Kościołowi rzymskokatolickiemu”. Gubernator rozważał nawet możliwość usunięcia ks. Kłopotowskiego z guberni lubelskiej. Ostatecznie jednak postanowiono wzmocnić „czujny nadzór” nad jego działalnością.

Ks. Daniel Olszewski, Ks. Ignacy Kłopotowski. Zycie i apostolat, Warszawa 1996.

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Marzec 1996

Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA

Bez wytchnienia

Bez wytchnienia
Dorota Krawczyk

Nigdy nie sądziłem i nie przewidywałem, aby mi przyszło kiedykolwiek przed śmiercią opuścić Lublin. A stało się to. Wyjeżdżam do Warszawy dla pracy redakcyjnej, którą prowadzę za pozwoleniem wysokiej mojej Władzy. Zostawiam Lublinowi siedemnaście lat kapłaństwa swego. Najpiękniejszy to okres życia mego… W zamian za to biorę z sobą na pamiątkę ciężki krzyż najrozmaitszych cierpień, które w Lublinie przeszedłem. […]

Share.