4.IV WIELKI CZWARTEK, USTANOWIENIE EUCHARYSTII

„W jaki sposób można dotknąć tego sakramentu? Dłonią miłości. W jaki sposób można poznać jego smak? Świętym pragnieniem. Gało poznaje tylko smak mąki, z której pieczony jest chleb, ale dusza – ona poznaje Mój smak, smak Boga-człowieka” (św. Katarzyna Sieneńska).

5.IV WIELKI PIĄTEK, MĘKA JEZUSA NA KRZYŻU

„O umiłowany Panie! Czyż nie wystarczyło Ci przyjąć ludzkie ciało, że musiałeś jeszcze umrzeć za nas?” (św. Katarzyna Sieneńska).

6.IV WIELKA SOBOTA, WIARA PRZETRWAŁA W SERCU MARYI

„W tym czasie wytrwała tylko Maryja Dziewica – jedyna utwierdzona w wierze; w rzeczy samej Ona jedna była wówczas Kościołem. Z tego powodu w sobotę dzieci Kościoła oddają należną Jej szczególną cześć poprzez posty, Msze święte i pobożne oficja” (Cezary z Heisterbach).

7.IV WIELKA NIEDZIELA, ZMARTWYCHWSTANIE PAŃSKIE

„Pan, będąc Bogiem, przyjął postać człowieka, był umęczony za udręczonego, skuty kajdanami za więźnia, skazany za winnego, pogrzebany za umarłego. Lecz powstał z martwych i wielkim głosem zawołał: «To ja wyzwoliłem skazańca, ożywiłem umarłego, wskrzesiłem pogrzebanego»” (Meliton z Sardes).

8.IV PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY, JESTEM W UBOGIM, NAGIM, PRZYBYSZU…

„Słyszeliście o dwóch uczniach, którym w drodze ukazał się Pan… Zostali oni poddani próbie, czy ci, którzy nie pokochali Go jeszcze jako Boga, zatroszczą się o Niego jako o bliźniego… Zaprosili Go jako obcego i udzielili Mu gościny… Zastawili stół, przygotowali posiłek… a wówczas poznali Go przy łamaniu chleba” (św. Grzegorz Wielki),

9.IV ŚW. IZYDORA Z SEWILLI, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA

Ten zmarły w 636 r. święty – wielki badacz i encyklopedysta – zaproponował trzy znaczenia imienia Maryi: .Jaśniejąca blaskiem”, „Gwiazda Morza” oraz „Pani”, co na wiele wieków ukierunkowało pobożność maryjną. Tłumaczą one np. szczególną nienawiść, jaką szatan pała wobec Matki Najświętszej. Maryja otrzymała bowiem imię przywódcy Aniołów, który sprzeniewierzył się Bogu i powiedział Mu: „Nie będę służył”. Ta, która powiedziała Bogu: „Oto ja służebnica Pańska”, otrzymała pozycję i rolę Pośredniczki między Bogiem i ludźmi, misję odebraną „Niosącemu światło”, czyli Lucyferowi.

Maryjność świętego pozwoliła mu pełniej poznać bezmiar Bożego miłosierdzia. Dlatego nawoływał: „Nigdy nie wątp w miłosierdzie Boże”.

14.IV ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

Dzienniczku bł. Faustyny czytamy słowa Jezusa: „Pragnę, aby [to święto] uroczyście obchodzone było w pierwszą niedzielę po Wielkanocy… Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników… W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski…”

ROCZNICA CHRZTU POLSKI

Choć data narodzin i data chrztu to zazwyczaj dwie różne daty, to jednak w przypadku Polski nakładają się one na siebie: chrzest wyznacza narodzenie się naszej państwowości! Od samego początku, to znaczy już od 1030 lat Polska czerpie swe siły z wiary i tradycji chrześcijańskiej. Z pewnością nie można Polski zrozumieć, kiedy zaneguje się jej związek z Chrystusem i Maryją. Niech Chrystus pozostanie nam Wodzem. Niech dalej rządzi nami Ta, która „z dawna Polski jest Królową”.

21.IV ŚW. ANZELMA, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA

Wspominamy wielką postać średniowiecznej Europy, „ojca scholastyki”. Ten benedyktyński mnich uczynił Maryję tematem dzid naukowych, które odegrały wielką rolę w rozwoju maryjnej świadomości Kościoła. Anzelmowi zawdzięczamy ogólne zasady leżące u podstaw prawdy o Niepokalanym Poczęciu Matki Bożej. Jego teologiczna argumentacja pojawia się w tekście bulli dogmatycznej, ogłaszającej przywilej zachowania Maryi od grzechu pierworodnego. Św. Anzelm był człowiekiem głębokiego doświadczenia Boga. Nauczał, że Bóg, który uświęcił Maryję, chce każdego człowieka postawić na drodze zbawienia. Bóg nigdy z nas nie zrezygnuje. „Uciekłem od Boga, a On podążył za mną” – napisał święty o własnym doświadczeniu Bożej miłości.

23.IV ŚW. WOJCIECHA, BISKUPA I MĘCZENNIKA, GŁÓWNEGO PATRONA POLSKI

Główny Patron Polski nie był Polakiem. Urodził się w Czechach ok. 956 r. i był drugim biskupem Pragi. Swój ingres do diecezji odbył boso, a swój majątek i czas poświęcił służbie ubogim. Po pięciu latach rządów diecezją zrezygnował z biskupiej godności i wstąpił w Rzymie do benedyktynów, gdzie w ciszy i pokorze wiódł życie mnisze. Zmuszony jednak został ponownie objąć wakujące biskupstwo, do którego nie mógł jednak na stałe powrócić z powodu zamieszek. Jesienią 966 r. udał się do Polski. Odmówił Chrobremu, który chciał go uczynić pośrednikiem w misjach dyplomatycznych i poprosił o możliwość pracy wśród pogan. Oddalił od siebie osłonę oddziału rycerzy, chciał bowiem nawracać pogan słowem Bożym, a nie orężem. 23 kwietnia 967 r. bezbronny Wojciech został napadnięty w okolicach dzisiejszego Elbląga i zabity przez pogańskiego kapłana.

Za jego pośrednictwem módlmy się za Polskę i za sąsiednie kraje, aby nasze narody mogły żyć w pokoju, aby szanowały swoją rodzimą kulturę i ceniły swe chrześcijańskie korzenie.

24.IV ŚW. JERZEGO

Skoro nie ma smoków, nie ma i św. Jerzego… A jednak datuje się jego śmierć na ok. 303 rok. Miał być rycerzem przybyłym z pomocą mieszkańcom miasta, w którego pobliżu zamieszkał smok-ludojad. Św. Jerzy zobowiązał się zabić smoka pod warunkiem, że mieszkańcy miasta przyjmą chrzest. Piękny to, ale zapomniany nieco symbol zbawczej mocy sakramentu chrztu. Kiedy przyjmujemy chrzest, jesteśmy uwolnieni z tyranii szatana, którego Pismo Święte przedstawia pod obrazem smoka. Może jeszcze czytelniejszą ilustracją tej prawdy jest dwunasto- wieczny fresk z kościoła św. Jerzego w pobliżu Nowogrodu. Przedstawia on procesję powracającą do miasta: na czele jedzie konno św. Jerzy, za nim podąża niewiasta (Kościół) prowadząca na sznurze oswojonego smoka.

28.IV ŚW. LUDWIKA GRIGNION DE MONTFORT, KAPŁANA

Tęgo wielkiego świętego (1673-1716) znamy już z jego myśli publikowanych na łamach „Różańca”. Jego główne dzido Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny doczekał się ponad 300 wydań w 20 językach, a Tajemnica Maryi była drukowana w 350 nakładach. Pisma św. Ludwika zadecydowały o duchowości wielu wspaniałych świętych, także obecnego Papieża. Św. Ludwika uważa się za autora „maryjnego niewolnictwa”. „Nasza doskonałość polega na upodobnieniu się, zjednoczeniu i poświęceniu Jezusowi Chrystusowi… wymaga to jednak całkowitego zawierzenia Matce Bożej, aby przez Nią całkowicie należeć do Jezusa”. Warto wspomnieć, że kiedy współcześni zarzucali mu wprowadzanie nowego rodzaju pobożności, święty odpowiadał, że pobożność tę przejął od o. Kaspra Drużbickiego z Polski.

29.IV ŚW. KATARZYNY SIENEŃSKIEJ, DZIEWICY I DOKTORA KOŚCIOŁA

Dominikańska mistyczka z XIV wieku jest jedną z dwu kobiet, która otrzymała tytuł doktora Kościoła. W swych pismach, listach i modlitwach wiele miejsca poświęciła Matce Bożej, „skarbnicy miłosierdzia”, „obdarowującej miłosierdziem”. Święta bardzo mocno podkreślała swą miłość i oddanie Maryi. W dniu Zwiastowania zwykła modlić się z wyjątkową śmiałością, bo – jak twierdziła – „w tym dniu pełnym łask Ona nie odmówi niczego”. Może dlatego w 1984 r. Jan Paweł II wybrał święto Zwiastowania na poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi? Może dlatego dokonały się wielkie przemiany w Europie Środkowej i Wschodniej?

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Kwiecień 1996

Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA

Czas umierania Ostatnie dni życia mnichów

Czas umierania Ostatnie dni życia mnichów
Nicolas Diat

Od Citeaux po Lagrasse, od Wielkiej Kartuzji po Solesmes, Nicolas Diat wysłuchał zwierzeń mnichów o końcu ich życia. W toku niezwykłych rozmów przeprowadzonych w ośmiu klasztorach, w bliskości „synów milczenia”, dostrzegamy, że każdy z nich umiera inaczej: bywają śmierci proste, szczęśliwe, piękne i jasne, bywają konania powolne czy bolesne.

Share.