5 VII ŚW. MARII GORETTI DZIEWICY I MĘCZENNICY
Choć świat kpi sobie głośno z czystości, to jednak serce człowieka tęskni za czymś innym, niż lansuje moda. Dowodem na to jest kult Marii Goretti.
Ta dwunastoletnia dziewczyna oddała życie w obronie swej niewinności. Dźgana nożem przez roznamiętnionego chłopca z sąsiedztwa, nie myślała o swoim bólu ani o swej śmierci. Myślała o napastującym ją wyrostku. „Co robisz, Aleksandrze? Pójdziesz do piekła!” – wołała. Nie przestawała wstawiać się za nim w niebie, wyjednała bowiem nawrócenie i skruchę dla zabójcy, który po odbyciu więzienia został zakonnikiem i resztę swego życia wypełnił pokutą.
Heroiczne akty nie rodzą się same z siebie; przygotowuje je codzienna walka z wadami i pokusami, zapominanie o sobie i pamiętanie o Bogu. Wiemy np., że Maria często odmawiała Różaniec. Święta może być dla nas wzorem codziennej pracy nad sobą i uczenia się życia duchowego.
11 VII ŚW. BENEDYKTA OPATA, PATRONA EUROPY
Tytuł patrona starego kontynentu nadał św. Benedyktowi Pius XII. Jego reguła, łącząca modlitwę i pracę ze wspólnotą życia, stała się inspiracją dla rozwoju zakonów w całej Europie. Przysłowiowa benedyktyńska praca tworzyła duchową kulturę również naszego kraju. Od XI wieku mnisi zamieszkiwali w Tyńcu, Lubinie, Gnieźnie, Mogilnie. Wielka jest rodzina benedyktyńska Są wśród nich kameduli, cystersi, trapiści, sakramentki, loretanki, samarytanki. Wszystkie te wspólnoty łączy reguła św. Benedykta
Skoro ten święty jest patronem Europy, nasz kontynent powinien przejąć coś z jego reguły życia i nauczyć się systematycznej pracy, przeplecionej nicią modlitwy, by to, co ziemskie i to, co duchowe służyło Temu, który obiecał nam wieczną ojczyznę w niebie.
16 VII MATKI BOŻEJ Z GÓRY KARMEL
Ta piękna, pokryta lasami góra jest symbolem Matyi. Do Niej odnosi się starotestamentalny opis modlitwy Eliasza o deszcz (por. 1 Kri 18, 42-45). Kiedy prorok modlił się na Górze Karmel, znad morza podniósł się mały obłoczek zwiastujący nadchodzącą ulewę. Ten obłok – biblijny symbol obecności Boga – oznacza Maryję, która przygotowała przyjście Zbawiciela.
Z tym wydarzeniem wiąże tradycja początki zakonu karmelitańskiego, który dał Kościołowi wielkich świętych jak Teresa z Avila, Jan od Krzyży, Teresa od Dzieciątka Jezus.
Matka Boża z Góry Karmel to jeden z ulubionych tytułów Maryi, o czym świadczy np. brązowy, to znaczy. karmelitański szkaplerz, z którym Matka Najświętsza związała wiele obietnic i łask.
17 VII BŁ. JADWIGI KRÓLOWEJ
Urodzona w 1374 r. córka króla Węgier i Polski, została związana ślubem warunkowym z Wilhelmem Habsburgiem, którego pokochała, a którego musiała się wyrzec dla przysporzenia chwały Bożej: przez jej małżeństwo z Jagiełłą Litwa miała otrzymać chrzest Decyzja była trudna, Jadwiga usiłowała nawet uciec z Wawelu. Biskup krakowski potrafił jednak , przekonać ją do zrezygnowania z wymarzonego związku. Jadwiga jest dla nas wzorem przedkładania spraw Ojczyzny ponad własne interesy. Może też być wyrzutem sumienia dla tych wszystkich, którzy bardziej myślą o dobra swych międzynarodowych korporacji niż o interesie polskim.
26 VII ŚW. JOACHIMA I ANNY, RODZICÓW NAJŚW. MARYI PANNY
Imiona rodziców Najświętszej Matyi Panny znamy z apokryfów; z nich też pochodzą legendy o narodzeniu i dzieciństwie Maryi. Niezależnie jednak od tego, co jest prawdą, a co pobożnym zmyśleniem, wiemy, że Niepokalana musiała mieć prawdziwie świętych rodziców. To oni uczyli przyszłą Matkę Syna Bożego miłości, czci i posłuszeństwa Bogu. Dlatego uważa się ich za patronów chrześcijańskich małżeństw i opiekunów rodzin.
1 VIII ŚW. ALFONSA LIGUORIEGO, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Ten wielki autorytet w zakresie teologii moralnej i pastoralnej jest najważniejszym pisarzem maryjnym XVIII w. Jego Uwielbienia Maryi doczekały się do czasów dzisiejszych ponad 800 wydań. Święty pisał je, „aby pobożne dusze mogły z niewielkim trudem i wysiłkiem czytać o chwale Matki Bożej i zapłonąć miłością do Maryi” oraz aby „dostarczyć kapłanom materiału do kazań, tak aby mogli szerzyć cześć Matki Najświętszej”. Fragment z jego pism zacytował Pius XII, kiedy ogłosił w 1950 r. dogmat o wniebowzięciu Matki Bożej.
Może kończący się wiek XX wyda nowego św. Alfonsa, który prostym i pełnym uczucia językiem pobudzi świat do uwielbiania Maryi?
6 VIII ŚWIĘTO PRZEMIENIENIA PAŃSKIEGO
Przed swoją męką Jezus wziął uczniów, wstąpił na górę i przemienił się wobec nich. Ukazał im swoje Bóstwo i pozwolił zasmakować udziału w swej chwale. Cóż jest największym szczęściem człowieka, jeśli nie kontemplowanie chwały Bożej? Cóż bardziej szczęśliwego jak być z Bogiem, do Niego się upodabniać i trwać w Jego światłości? Zaświadczył o tym św. Piotr, mówiąc na górze Tabor:, Tanie, dobrze nam tu być”. Dzisiejsze święto ukazuje naszym oczom prawdziwy cel życia, wyznaczając nam na nowo jako sposób jego osiągnięcia ewangeliczną hierarchię wartości.
14 VIII ŚW. MAKSYMILIANA KAPŁANA I MĘCZENNIKA
Mając 15 lat św. Maksymilian oddał się Maryi we Lwowie – przed tym samym obrazem Matki Bożej, który był świadkiem ślubów Jana Kazimierza. „Z twarzą pochyloną ku ziemi obiecałem Najświętszej Maryi Pannie, królującej na ołtarzu, że będę walczył dla mej. Wkrótce Maksymilian zrozumiał, że walka ta wymaga duchowego oręża. Założył Rycerstwo Niepokalanej, którego członkowie mieli zdobyć świat dla Maryi. Niebawem powstał pierwszy Niepokalanów, potem następny w Japonii. Kolbe marzył o miastach Niepokalanej rozsianych po całym świecie.
Apostolskie dzieło przerwała wojna. W wieku 47 lat święty oddał życie w bunkrze głodowym, ofiarowując je za współwięźnia. Jego czyn – w naszych oczach heroiczny – nie był dla niego niczym nadzwyczajnym; był prostym wprowadzaniem w życie Ewangelii. Prawdziwa maryjność nie dzieli rzeczy na małe i wielkie, na łatwe i trudne: wszystkie one podlegają pod jeden mianownik miłości.
15 VIII WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat, że „Niepokalana Bogurodzica zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu ziemskiego życia wzięta została z ciałem i duszą do chwały niebieskiej”. Dogmat ten jest potwierdzeniem zapewnienia Jezusa, że Jego uczniowie będą mieli udział w zmartwychwstaniu, On bowiem zmartwychwstał jako pierwszy. Maryja, która pierwsza dostąpiła udziału w zmartwychwstaniu do chwały nieba, zapewnia nas, że kto pielęgnuje Jej cnoty, dojdzie tam, dokąd Pan wprowadził swą Matkę.
22 VIII NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ
Czy matka króla nie nosi tytułu królowej? Nic więc dziwnego, że Kościół, nauczając o królewskiej władzy Chrystusa, Jego władzę przypisuje także Maryi, której Pan dał, zasiąść na swoim tronie” (Ap 3, 21). Jej królowanie, które rozważamy w piątej tajemnicy chwalebnej Różańca, wskazuje na moc Jej wstawiennictwa u Syna. Maryja Królowa jest naszą nadzieją zbawienia. Wzorem świętych oddajmy się Jej całkowicie i okażmy Jej posłuszeństwo, kiedy mówi z kart Pisma świętego: „Zróbcie wszystko, cokolwiek Syn mój wam powie”.
26 VIII MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ
Sprowadzony do Polski w 1382 r. i ukoronowany w 1717 r. wizerunek Czarnej Madonny jest religijnym godłem naszego katolickiego nar odu. Znaleźć go można w każdym polskim domu na rodzinnej ziemi i dalekiej obczyźnie. Jest on symbolem współcierpienia Maryi z naszym narodem, a jednocześnie znakiem nadziei w najgłębszych mrokach naszej historii: „Gdy wszystkie światła dla Polski zagasły – pisał w swym dzienniku gubernator Frank – to wtedy zawsze jeszcze była Święta z Częstochowy i Kościół”. Kto przyłoży ucho do tego miejsca, czuje, jak bije serce Matki – mówił papież. Uroczystość ta jest zaproszeniem do wsłuchania się w rytm Serca Maryi i dokonania narodowego rachunku sumienia z naszej wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Lipiec/Sierpień 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Jak modlą się święci? cz. 1-2
Adrienne von Speyr
Praca Jak modlą się święci? to niezwykła lektura. Składają się na nią przede wszystkim teksty szczerych modlitw, czasem niedoskonałych, czasem nieco próżnych, zawsze jednak pozwalających dostrzec, że Bóg jest w istocie wszystkim, czego potrzebujemy naprawdę. Warto smakować każdy z tych tekstów, zagłębiając się w obrazy i słowa, które Adrienne otrzymywała w swych widzeniach na przestrzeni wielu długich lat. Całość zaś spisywał, niejako „pod dyktando”, i wstępem opatrzył Hans Urs von Balthasar.
