Kalendarium Luty 1996

1. II ROCZNICA POŚWIĘCENIA BAZYLIKI W GNIEŹNIE

Pierwszą świątynię zbudował w miejscu bazyliki gnieźnieńskiej Mieszko I, a Bolesław Chrobry złożył w niej relikwie św. Wojciecha. Kościół ten był również siedzibą pierwszego metropolity ziem polskich, bł. Radzima, tu odbywały się koronacje naszych królów. W wieku XIV na miejscu katedry romańskiej wzniesiono katedrę gotycką. Wiek XVII przyniósł przebudowę katedry na barokową. Zniszczona podczas ostatniej wojny została – zgodnie z myślą prymasa Wyszyńskiego – ponownie odbudowana w stylu gotyckim.

Pamiętajmy w naszych modlitwach o zmarłych pasterzach polskiego Kościoła: o ks. kard. Hlondzie i kard. Wyszyńskim. W święto prymasowskiej bazyliki módlmy się za naszego obecnego prymasa, Józefo Glempa Prośmy również słowami kard. Augusta Hlonda za naszą Ojczyznę: „Niech Wniebowzięta Pani i Królowa, pod której chwalebnym wezwaniem ta bazylika przeżyła wieki świetności i noc poniżenia, z obfitości swego Niepokalanego Serca darzy naród polski bogactwem łask”.

2. II OFIAROWANIE PAŃSKIE

Święto czwartej tajemnicy radosnej Różańca Ofiarowanie Pańskie jest w naszej tradycji zwane również świętem Matki Bożej Gromnicznej. W przedziwny sposób łączą się dziś ze sobą radość Maryi z niełatwą po ludzku ofiary ze swego Syna z naszym spojrzeniem w duchu wiary na to, co trudne i niebezpieczne w naszym życia Kiedy prorok Symeon kreśli przed Maryją Jej niełatwą drogę życia, na radosną tajemnicę macierzyństwa Bożej Rodzicielki położył się pierwszy cień zapowiadający cierpienie Syna i boleść Matki. Maryja przyjmuje to w duchu całkowitego zawierzenia Bogu, którego myśli nie są myślami naszymi, i który wie lepiej od nas, co dla nas dobre a co złe.

Gromniczna świeca, którą zapalamy w chwilach trwogi, jest lekcją maryjnego stylu życia, jakiego chcemy się uczyć, by jak Ona – umieć wszystko oddać Bogu w wielkim akcie całkowitego zawierzenia W Jerozolimie święto to obchodzono już w V wieku; odbywała się w dniu tym procesja z zapalonymi świecami. Od wieku X upowszechnił się obrzęd święcenia świec, zwanych gromnicami Według polskiej tradycji światło gromnicy – symbolizujące Jezusa – Światłość świata – towarzyszyć ma umierającemu.

3. II ŚW. BŁAŻEJA

Ten patron chorób gardła jest męczennikiem i biskupem, który żył w Armenii w IV wieku. Jego popularność osiągnęła szczyt w wiekach średnich i zachowała się do dziś. Również w wielu miejscach w Polsce Mszy świętej wspominającej św. Błażeja towarzyszy specjalny obrzęd dotknięcia skrzyżowanymi świecami szyi jego czcicieli.

5. II ŚW. AGATY

Ta sycylijska dziewczyna jest jedną z pierwszych świętych Kościoła rzymskiego. Świadczy o tym fakt, że jej imię włączono do Kanonu Rzymskiego. Agata jest wzorem czystości i męstwa w wyznawaniu wiary w świecie, który odrzuca naukę Chrystusową.

6. II ŚW. MĘCZENNIKÓW PAWŁA MIKI I TOWARZYSZY

Tych dwudziestu sześciu męczenników z Nagasaki może wydawać się nam całkowicie obcymi. Wszak żyli oni w dalekiej Japonii, w kraju o odmiennej od naszej kulturze i tradycji, a od ich życia i śmierci dzieli nas niemal połowa tysiąclecia. Tymczasem są oni dla nas wspaniałym wzorem wierności Bogu i miłości do Jezusa i Maryi. Świadkowie ich tortur i śmierci mówią, że męczennicy ci z radosnym obliczem powtarzali imiona Jezusa i Maryi oraz zachęcali obecnych do prowadzenia życia godnego chrześcijan Nic dziwnego, że modlimy się dzisiaj, , abyśmy za ich wstawiennictwem „aż do śmierci trwali w wierze, którą wyznajemy” i abyśmy umieli prawdziwie kochać Jezusa i Jego Niepokalaną Matkę.

10. II ŚW. SCHOLASTYKI

Rodzona siostra św. Benedykta urodziła się w Nursji ok. 480 r. Naśladując przykład swego brata całe życie poświęciła Boga Żyła w pobliżu Monte Casino, gdzie jej brat założył swoje opactwo. Jej śmierć jest dla nas przykładem chrześcijańskiej postawy, jaką powinniśmy przyjąć wobec odejścia najbliższych nam ludzi. Kiedy bowiem św. Benedykt dowiedział się o śmierci swej siostry, złożył Bogu dzięki hymnami i Modlitwami. Czy świętość tych, którzy odchodzą i tych, którzy pozostają, nie jest wymogiem naszych czasów? Słyszymy przecież, że przetrwają tylko rodziny heroicznie święte…

11. II NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY Z LOURDES

W 1858 r. w Lourdes, przy grocie massabielskiej Najświętsza Maryja Panna objawiła się Bemardecie Soubirous, by wezwać grzeszników do nawrócenia, a wszystkich – do modlitwy i pokuty. Objawienia te stanowią potwierdzenie ważności dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi. W Lourdes Matka Boża powiedziała o sobie:, Jestem Niepokalane Poczęcie”. Objawienia te potwierdzają wyznawaną przez Kościół prawdę, że Maryja staje przy nas podczas różańcowej modlitwy. Oddajmy głos samej wizjonerce: „Nie myśląc o tym, co robię, wzięłam w ręce swój różaniec i uklękłam Pani uczyniła głową gest aprobaty i sama wzięła do rąk różaniec, który miała przewieszony przez prawe ramię. Kiedy chciałam zacząć odmawiać różaniec i próbowałam podnieść dłoń do czoła, rękę miałam jakby sparaliżowaną i dopiero kiedy Pani przeżegnała się, ja mogłam zrobić to samo. Jednak modliłam się sama, a Pani tylko przesuwała paciorki różańca w palcach, nie mówiąc nic. Dopiero na koniec każdego dziesiątka odmawiała wraz ze mną Chwała Ojcu”. Maryja modli się z nami. Jest blisko, kiedy przesuwamy paciorki różańca.

14. II ŚW. CYRYLA I METODEGO

Jak nieprawdziwe jest hasło „powrotu do Europy” ziem słowiańskich, skoro dzisiejsi święci zostali ogłoszeni przez Kościół patronami naszego kontynentu! Głównym dziełem tych dwóch braci, Greków rodem z Tesaloniki, była misja ewangelizacyjna na Morawach, Półwyspie Bałkańskim i ziemiach naddunajskich. Ich zasługą jest przekład Ksiąg świętych na język narodowy ludów słowiańskich i stworzenie dla ich potrzeb języka pisanego, do dziś zwanego cyrylicą. Słusznie uważa się ich nie tylko za apostołów Słowian, ale i za ojców ich rodzimej kultury. Święci Cyryl i Metody są również patronami inicjatyw ekumenicznych mających na celu przywrócenie jedności Kościoła Wschodniego i Zachodniego.

17. II ŚWIĘTYCH SIEDMIU ZAŁOŻYCIELI ZAKONU SERWITÓW NMP

W 1233 r. grupa siedmiu młodych ludzi, znanych ze swej miłości do Maryi, opuściła rodziny i prowadzone pomyślnie interesy w swym rodzinnym mieście Florencji we Włoszech, aby rozpocząć życie w duchu ubóstwa i pokuty. Początkowo wiedli oni życie pustelnicze na górze Senario, potem głosili słowo Boże w Toskanii. Tych siedmiu mężczyzn, znanych jako siedmiu świętych założycieli zakonu serwitów, zostało kanonizowanych przez papieża Leona XUI w 1888 r. Wezwani razem przez Maryję, byli zawsze razem w życiu. Również po śmierci wspominani są razem przez Kościół.

21. II ŚW. PIOTRA DAMIANA, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA

Barwna postać z XI wieka Kolejno: profesor, pustelnik, przeor, reformator i pisarz, pomocnik papieża, kardynał. Poświęcił życie dwom ideom – reformie Kościoła i zaprowadzeniu pokoju i zgody między zwierzchnikami Kościoła a władcami świeckimi.

22. II KATEDRY ŚW. PIOTRA

Święto to obchodzono w Rzymie już w IV wieku. Przypominamy w nim, że św. Piotr Apostoł był pierwszym biskupem tego miasta. Ponieważ Jezus Chrystus uczynił Piotra „skałą, na której zbuduje swój Kościół”, zasiadający na Stolicy biskupiej Rzymu są zwierzchnikami wszystkich Kościołów lokalnych. Papieże pełnią swój urząd w duchu swego Mistrza. Są „pierwszymi wśród równych” i „sługami sług Bożych”. Władza papieska nie ma nic wspólnego z władzą „wielkich tego świata”. Wystarczy przeczytać polecenie Jezusa z Mt 20, 25-28. Pamiętajmy, że ten duch służby powinien cechować każdą formę przełożeństwa.

23. II ŚW. POLIKARPA

Uczeń św. Jana Apostoła poniósł męczeństwo około 155 r. Do Kościoła w Smyrnie, którego był biskupem, skierowane są słowa z Apokalipsy: „Znam twój ucisk i ubóstwo, ale ty jesteś bogaty. Bądź wiemy aż do śmierci, a dam ci wieniec życia”. Może trzeba nam zaczerpnąć coś dla siebie ze świadectwa dzisiejszego patrona i właściwie uporządkować swoją hierarchię wartości? Kolejność, jaką wyznacza nam Jezus Chrystus, jest inna, niż proponuje świat Są rzeczy ważniejsze niż sukces, bogactwo, nawet życie…

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Luty 1996