1. I ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYJI
Na początku roku Kościół stawia nam za wzór i Patronkę Najświętszą Maryję Pannę, Matkę Boga i Królowę Pokoju. To maryjne święto obchodzono już w Rzymie w VII wieka Rzecz znamienna, do dzisiejszego dnia podkreśla ono dziewiczość maryjnego macierzyństwa. Ustanowienie tego święta zbiega się bowiem z Synodem Rzymskim (649 r.), od którego datujemy określanie dziewictwa Maryi jako „przed”, „w” i „po” narodzeniu Syna Bożego. I chociaż Ojcowie Kościoła podkreślali postawę duchową Maryi, upatrując w niej niejako duszę dziewictwa, to jednak nigdy nie lekceważyli jej cielesnego aspektu Podkreślali w ten sposób, że zbawienie dotyka nie tylko duszy, ale i ciała, że i ciało jest narzędziem realizacji Bożych zamiarów.
Może na progu nowego roku trzeba nam sobie przypomnieć nie tylko o znaczeniu duszy, ale i o godności naszego ciała, będącego przedmiotem zbawienia, jakie przyniósł nam nowo narodzony Jezus?
2. I ŚW. BAZYLEGO WIELKIEGO, DOKTORA KOŚCIOŁA
Ten święty żyjący w czwartym wieku może być dla nas przykładem gorliwości w obronie godności Matki Najświętszej. Bazyli z całą mocą występował w obronie dziewictwa Maryi. W swych homiliach nauczał o planie Bożym, według którego „dziewica, zachowując nienaruszone dziewictwo, może zrodzić potomstwo”. Stosował też do Matki Bożej cytat z Iz 7,14: „Oto Parma pocznie i porodzi syna”. Małżeństwo z Józefem tłumaczył jako sposób ukrycia przed szatanem faktu, że Jezus jest zrodzony z Dziewicy, a więc, że jest Synem Bożym. W ten sposób „Dziewictwo Maryi mogło zostać ukryte przed księciem tego świata”. Z kolei zarzut, że Józef „nie zbliżył się do Niej, dopóki nie porodziła Syna”, odpiera twierdzeniem, że słowo „dopóki” może służyć podkreśleniu dziewiczego poczęcia Jezusa.
6. I OBJAWIENIE PAŃSKIE
„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami krainy mroków światło zabłysło” – pisze prorok Izajasz. Uroczystość, zwana w tradycji „świętem Trzech Króli” jest wspaniałą okazją, by powrócić myślą do początków naszej państwowości- do chrztu Polski.
Dziękujmy Bogu za łaskę wiary, za tysiącletnie dziedzictwo katolickiej kultury i za wielkiego ducha maryjnego, który cechował nas od początku Kiedy z kraju pogan staliśmy się narodem chrześcijańskim, podobnie jak Mędrcy ze Wschodu u samych początków wiary spotkaliśmy „Dziecię z Matką Jego”.
Nie ma dla nas Jezusa bez Maryi. Starajmy się poznać i żyć naszą wielką tradycją maryjną, która – jak nauczał Prymas Tysiąclecia – jest najpewniejszą drogą do zachowania wierności Chrystusowi, Ewangelii i Kościołowi.
13. I ŚW. HILAREGO
Biskup swego rodzinnego miasta Poitiers, na początku IV wieku gorliwie zwalczał herezję arian nie uznających prawdy o bóstwie Jezusa Chrystusa. W swej argumentacji posługiwał się dziewictwem Maryi, która poczęła z Ducha Świętego: „Syn Boży zamieszkujący przed wszystkimi wiekami, w ludzkiej naturze, to jest jako człowiek duszą i ciałem, narodził się z Dziewicy… Narodzenie jest z Dziewicy, a poczęcie z Ducha”.
Nauka św. Hilarego ukazuje nam, jak bardzo powiązane są ze sobą wszystkie prawdy Boże. Negacja jednej pociąga za sobą – jak u Ariusza – odrzucanie kolejnych. Jest to dla nas znak, że prawd wiary nie możemy traktować wybiórczo.
17. I ŚW. ANTONIEGO, OPATA
Antoni, sławny ojciec żyda mniszego, urodził się w roku 250. Chcąc doskonale naśladować Chrystusa, rozdał cały majątek ubogim i poszedł na pustynię, gdzie wiódł życie w duchu pokuty i umartwienia. Odsunięcie się od spraw tego świata nie uczyniło go obojętnym na sprawy Kościoła. Święty zaangażował cały swój autorytet w obronę bóstwa Jezusa Chrystusa. Jednym z najmocniejszych argumentów uczynił prawdę o dziewiczym poczęciu i narodzeniu Jezusa przez Maryję.
21. I ŚW. AGNIESZKI
Umęczona podczas krwawych prześladowań za cesarza Dioklecjana około roku 304. W chwili śmierci miała dwanaście lat. Jest jedną z najbardziej popularnych postaci czczonych w chrześcijańskiej starożytności. Św. Ambroży sławił jej chwałę w traktacie De virginibus, zaś w dzień jej dorocznego święta pisał: „Pobożność ponad swój wiek, cnota ponad naturę (…). W dwunastym roku życia miał złożyć świadectwo krwi. Czyż może być bardziej odrażające okrucieństwo, co nawet tak młodego wieku nie oszczędziło? Ale jak wielka musiała być siła wiary, co nawet w takim wieku znalazła świadectwo!”
O rękę Agnieszki rywalizowało wielu zalotników, ona jednak wszystkich odrzuciła, mówiąc, że wybrała Małżonka, którego nie potrafią zobaczyć oczy śmiertelnika. Wtedy oskarżono ją, że jest chrześcijanką. Wśród powszechnego płaczu ścięto jej głowę. „Udała się na miejsce kaźni szczęśliwa – pisze św. Ambroży – szczęśliwsza, niż inne, które szły na swój ślub”. Na miejscu, gdzie pochowano św. Agnieszkę, za cesarza Konstantyna Wielkiego została wzniesiona bazylika pod jej wezwaniem.
24. I ŚW. FRANCISZKA SALEZEGO, DOKTORA KOŚCIOŁA
Biskup i teolog żył w latach 1567-1622, wskazał wśród toczących się ówcześnie sporów na temat znaczenia Maryi w życiu Kościoła, na „złoty środek” między proponowanymi skrajnościami: „Niektórym Kościół wskazuje na Dziewicę Maryję jako na stworzenie, jednak tak święte, tak doskonałe, tak ściśle zjednoczone ze swym Synem, tak umiłowane i cieszące Boga, że nie można kochać Syna bez kochania gorąco Matki za to, że Go kochała, bez oddawania Jej czci ze względu na cześć Jej Syna. Innym Kościół powiada, że ofiara jest najwyższą formą kultu należnego samemu tylko Stwórcy, a czy nie widzicie, że Maryja Dziewica nie jest Stwórcą, lecz stworzeniem, najwspanialszym, ale jednak stworzeniem?… Maryja jest bardziej stworzeniem niż wszystko inne na świecie, tak dalece, jak dalece Bóg stworzył Ją doskonalszą od innych stworzeń”.
28. I ŚW. TOMASZA Z AKWINU, DOKTORA KOŚCIOŁA
Św. Tomasz (1225-1274) to największy teolog średniowiecza, a może nawet pierwszy spośród wszystkich teologów. Najbardziej jest znany ze swej nauki o Niepokalanym Poczęciu. Nie potrafiąc pogodzić faktu nie zaciągnięcia przez Maryję grzechu pierworodnego z prawdą o powszechności odkupienia, święty gotów był bronić bardziej dogmatu mówiącego o roli Chrystusa niż przekonania o wyjątkowym przywileju Jego Matki. Do dziś toczy się spór na temat interpretacji tej kwestii w nauce Tomasza, który wspaniale bronił prawdy o Bożym Macierzyństwie, pośrednictwie i roli Maryi w dziele naszego zbawienia.
31. I ŚW. JANA BOSKO
„Maryja kocha nas tak gorąco, że jeśli weźmiesz całą miłość wszystkich matek, które żyły do dnia dzisiejszego i umieścisz ją na szali, a na drugiej szali umieścisz miłość Matki Bożej tylko do ciebie, miłość do ciebie przeważy całą miłość wszystkich matek, jakie kiedykolwiek żyły!” – tak mówił o Maryi zmarły w 1888 r. św. Jan Bosko. Tego też uczył swoich chłopców, którym ukazał Maryję jako zdolną wesprzeć każdego w potrzebie. Jednym z jego duchowych synów był prymas Polski, kard. August Hlond, salezjanin, który nieprzypadkowo w akcie poświęcenia Polski Niepokalanemu Sercu Maryi w 1946 r. odwołał się do ulubionego przez ks. Bosko tytułu „Maryi Wspomożycielki Wiernych”.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Styczeń 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Moc Milczenia Przeciw Dyktaturze Hałasu
kard. Robert Sarah, Nicolas Diat
Przywykliśmy dzisiaj do zgiełku i pośpiechu, tak jak przyzwyczailiśmy się do oddychania zanieczyszczonym powietrzem. Gdy jednak oderwiemy się od hałasu wokół nas i okiełznamy wewnętrzny zamęt, gdy przestaniemy lękać się ciszy, wówczas odetchniemy pełną piersią. Prawda i dobro nie krzyczą, czekają na odkrycie. Cisza zna pełnię sensu. Trzeba słuchać, żeby usłyszeć. Zamilknąć, aby wybrać słowo. Zatrzymać się, by znaleźć kierunek.
