Z dniem 1 grudnia rozpoczyna się okres Adwentu, który ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez którą wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Jednocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa kierujemy nasze dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest czasem pobożnego i radosnego oczekiwania.
4 XII ŚW. JANA DAMASCEŃSKIEGO
Pisma tego świętego, żyjącego na przełomie VII i VIII wieku, są dla nas wspaniałym środkiem obrony przed tymi, którzy atakują katolików oddających cześć świętym wizerunkom, szczególnie obrazom i figurom maryjnym. Jan z Damaszku potrafił przeciwstawić się nawet cesarzowi zwalczającemu kult obrazów. „Nie czczę materii – wołał Święty. – Czczę jej Stwórcę, który sam stał się nią dla mego zbawienia, który zechciał w niej zamieszkać i za jej pomocą dokonać dzieła odkupienia. Nigdy nie przestanę czcić materii, przez którą stało się moje zbawienie!”
6 XII ŚW. MIKOŁAJA, BISKUPA
Niewiele danych znamy z biografii św. Mikołaja Wiemy tylko, że żył w IV wieku i był biskupem Myry w Turcji. Niezliczone legendy i wielki kult szerzący się już od VI wieku świadczą o ogromnym zapotrzebowaniu świata na anonimowych dobrych ludzi. Należy ubolewać, że dziś stał się on narzędziem reklamy i środkiem do zbijania fortuny przez wielkie koncerny.
W pierwszych wiekach chrześcijanie akceptowali niektóre pogańskie tradycje, by – nie walcząc z tym, co ludziom drogie – uczynić je środkiem ewangelizacji. Dziś z przerażeniem obserwujemy odwrotne zjawisko: pogani- zację tradycji chrześcijańskich, czyli przejmowanie naszych tradycji przez ludzi niewierzących, którzy nadając im pogański wymiar, czynią je środkiem dla nowej religii: pieniądza i sukcesu. Ze św. Mikołaja uczyniono kogoś, kogo nazywamy Santa Claus – dobrodusznego staruszka w czerwonym ubranku, rozdającego dzieciom drogie prezenty. Nie mówi się ani słowa o świętym i chrześcijańskich wartościach: ukryciu, pokorze, miłosierdziu. Czy możemy przeciwstawić się tej po- ganizacji? Tak – możemy rozmawiać z naszymi dziećmi, możemy pielęgnować w domu chrześcijańskie tradycje, możemy modlić się o to, aby Kościół miał możliwość oddziaływania na ludzi przez środki masowego przekazu.
7 Xll ŚW AMBROŻEGO BISKUPA
W Adwencie, kiedy Kościół wzywa do uczynków miłosierdzia, jak również w perspektywie zbliżających się świąt, w czasie których obdarowujemy się nawzajem upominkami, przypomnijmy sobie słowa biskupa z Mediolanu:, .Bogaty, który daje biednemu, nie daje mu jałmużny, ale jedynie spłaca swój własny dług.” Obyśmy zdążyli przed dniem naszej śmierci (a to kolejny temat Adwentu) spłacić wszystkie długi wobec najmniejszych braci Jezusa!
8 XII NIEPOKALANEGO POCZĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
Tradycja nazywa św. Annę „tabernakulum”; w jej łonie kryło się bowiem święte, niepokalane istnienie. Każda matka poczętego życia jest takim tabernakulum: to, co w niej zamieszkało, jest darem samego Boga i jest święte! Przecież Bóg „wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem” (Ef 1,4)!
11 XII ŚW. DAMAZEGO PAPIEŻA
Ten papież, zmarły w 348 r., polecił wyryć na swym grobie napis: „Ten, kto chodzi po morzu, może uspokoić wzburzone fale. Ten, kto mógł zerwać kajdany śmierci i po trzech dniach ciemności przywołać dla siostry Marty na wyższy świat jej brata, Ten, wierzę, sprawi, że Damazy powstanie kiedyś z prochu ziemi.” Za przykładem papieża Damazego złóżmy całą swoją nadzieję w Chrystusie.
25 XII BOŻE NARODZENIE
Uklęknijmy do modlitwy i wsłuchajmy się w słowa zachęty św. Bonawentury: „Duszo, wejdź do Boskiej stajenki i ucałuj stopy Dziecięcia. Bądź świadkiem czuwania pasterzy, podziwiaj zebranie chórów anielskich, przyłącz się do ich śpiewu, by śpiewać ustami i sercem: «Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli»”. Dzisiejszy dzień uświadamia nam, że powinniśmy bardziej się modlić o to, by było na świecie jak najwięcej ludzi dobrej woli; jest to ważniejsze niż modlitwa o pokój, bo bez prawych sumień nie będzie ani Bożej chwały, ani pokoju na ziemi.
27 XII ŚW. JANA APOSTOŁA
Jednemu człowiekowi Jezus powierzył tak wiele tajemnic! Św. Jan, wybrany uczeń, wraz z Piotrem i Jakubem był świadkiem wskrzeszenia córki Jaira, przemienienia na górze Tabor, modlitwy w Ogrodzie Oliwnym. Jako umiłowany uczeń Jezusa dopuszczony został do niezwykłej zażyłości ze Zbawicielem. On jeden stanął pod krzyżem i usłyszał słowa: „Oto Syn twój… oto Matka twoja”. Nic dziwnego, że napisana przez niego Ewangelia jest przepełniona Bożą miłością. Św. Jan nie był zwykłym obserwatorem wydarzeń – Jezus uczynił go ich uczestnikiem i dopuścił do poznania mistycznych znaczeń swoich słów i czynów. Ewangelia według św. Jana daje nam klucz do poznania prawdy i mądrości Bożej i uczestniczenia w nich. Orygenes pisał: „Tylko ten zrozumie tę Ewangelię, kto położy głowę na sercu Jezusa i weźmie Maryję za Matkę”.
29 XII ŚWIĘTEJ RODZINY: JEZUSA, MARYI I JÓZEFA
Każda rodzina chrześcijańska jest Kościołem domowym. Zadajmy więc sobie pytanie, które w Roku Rodziny stawiał Ojciec Święty: „Rodzino, co mówisz o sobie?” Dziś mamy szczególną okazję, by wpatrzyć się w model Świętej Rodziny z Nazaretu i odpowiedzieć w sumieniu na pytanie Jana Pawła II. Jaka jest nasza rodzina? Jak daleko jesteśmy od ideału rodziny chrześcijańskiej?
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Grudzień 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Jezus do rodziny
ks. Dolindo Ruotolo
Oto arcydzieło świeżości i spontaniczności, drżenie skrzydła, które mknie ku górze, do nieba, błyśnie w słońcu, pobaraszkuje w błękicie i powraca na ziemię dotlenione wiecznością. Te przesiania skierowane do rodzin są ogromnie różnorodne: rodzice, dzieci… unkuique suum, dla każdego to, co mu się należy.
