1. I ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI
Kościół woła: „O cudowna wymiano! Stwórca ludzkości przyjął duszę i ciało, narodził się z Dziewicy, a stając się człowiekiem, obdarzył nas swoim Bóstwem”. Ta cudowna wymiana dokonała się w łonie i w sercu Maryi: Bóg przyjął to, co ludzkie, człowiek otrzymał udział w tym, co Boskie.
Dzisiejsze święto otwiera nowy rok. Przecież od tej tajemnicy rozpoczął się czas mierzony przez chrześcijański zegar zbawienia. Wpatrując się w niego, oczekujemy dnia, kiedy wybije godzina spotkania ludzkości z Chrystusem, Synem Maryi. Tylko ta perspektywa pozwala nam właściwie spoglądać na mijające lata i oceniać je według tego, co jest w nich owocem miłości.
6. I OBJAWIENIE PAŃSKIE
Za panowania Heroda tylko trzech mędrców odnalazło drogę do Zbawiciela. Na czym polega ich wielkość? Na prawdziwej mądrości, która była umiejętnością rozpoznania Króla wszystkich królów, i która kazała im złożyć Mu najcenniejsze dary.
Również za panowania współczesnych Herodów rzadko można spotkać prawdziwą mądrość. Ludzie wolą służyć innym królom, innym składać dary i od innych oczekiwać nagrody. Nie szukają Jezusa. Jeśli się nie nawrócą, czeka ich rozczarowanie: ani nie wejdą do świętej historii, ani nie otrzymają niebieskiej nagrody.
12. I CHRZEST PAŃSKI
Słowami św. Augustyna usta nasze uwielbiają Boga, który w chwili chrztu Jezusa posłużył się ludzkimi symbolami, by dać nam wyobrażenie o swej tajemnicy. „Z niebios przetoczył się grzmot nad doliną Jordanu, mówiąc nam, że tam jesteś. On objawił nam Zbawiciela, który przyszedł do nas z nieba. Objawił nam Ciebie, Ojca Światłości Przedwiecznej. Boże, otworzyłeś niebiosa, pobłogosławiłeś przestworza, oczyściłeś wody, a przez Ducha Świętego, który ukazał się pod postacią gołębicy, objawiłeś nam swego Syna”.
13. I ŚW. HILAREGO Z POITIERS
Św. Paweł mawiał, że „w Bogu żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. Trzy wieki później patron dzisiejszego dnia powiedział: „Nie ma miejsca, w którym nie byłoby Boga, i nie ma miejsca, które nie należałoby do Niego. On jest w niebie, w otchłani i pod głębiną oceanu”.
Nikt z nas nie jest sam, bo Bóg nigdy nas nie opuści. Co najwyżej może nie być przy nas Boga naszych oczekiwań i może nie być przy nas Jego miłości w tej postaci, którą sobie wymarzyliśmy. Ale prawdziwy Bóg jest zawsze z nami, podobnie jak Jego prawdziwa miłość.
15. I ŚW. MAKAREGO WIELKIEGO
Makary, uczeń św. Antoniego, pustelnika i opata, zapytany o to, jak się modlić, odpowiedział: „Nie ma potrzeby prowadzenia wielkich rozmów. Wystarczy rozłożyć ręce i powiedzieć: «Zmiłuj się nade mną, Boże, tak, jak sam chcesz». A jeśli walka w tobie staje się ostrzejsza, zawołaj: «Pomocy, Panie!» On dobrze wie, czego nam potrzeba, i w jaki sposób okazać nam swoje miłosierdzie.”
20. I ŚW. SEBASTIANA
Św. Sebastian był lojalnym żołnierzem armii rzymskiej, jednak nad rozkazy zwierzchników przedkładał przykazania Boże. Legenda głosi, że Irena, wdowa po męczenniku Castulusie, z taką delikatnością i czułością wyjmowała strzały z ciała Sebastiana, że ten powrócił do życia. Święty stał się w XVII w, w dobie okrutnych epidemii, patronem rannych i zakaźnie chorych, a opieka nad nim – wezwaniem dla chrześcijan do pełnienia uczynków miłosierdzia wobec cierpiących i umierających.
23. I BŁOGOSŁAWIONYCH MĘCZENNIKÓW PRATULIŃSKICH
Po raz pierwszy czcimy w liturgii Kościoła świętych Męczenników Podlaskich, którzy oddali życie w obronie swej wiary. Ci ludzie bronili wiejskiego kościoła, by nie stał się miejscem oderwanym od jedności z papieżem.
Niech dzisiejsi patronowie przypominają nam o obowiązku obrony Kościoła powszechnego przed tymi, którzy kwestionują naukę głoszoną przez Ojca Świętego i próbują przekonać nas, że Kościół musi iść ręka w rękę ze sprawującymi władzę w państwie, i że ma popierać tych, którzy stanowiąc obowiązujące prawo, nie baczą na prośby i przestrogi Jana Pawła II.
25. I NAWRÓCENIE ŚW. PAWŁA
„Myśli Boże nie są myślami naszymi”. Oto Szaweł, zawzięcie prześladujący Kościół, ktoś, kto celem swego życia uczynił uwięzienie i zabicie jak największej liczby chrześcijan, staje się nagle wybranym przez Boga narzędziem!
Nie osądzajmy współczesnych Szawłów i módlmy się za nich tak, jak za swego prześladowcę modlili się pierwsi chrześcijanie, bo może Bóg ma wobec naszych nieprzyjaciół podobnie nieoczekiwane plany?
28. I ŚW. TOMASZA Z AKWINU, DOKTORA KOŚCIOŁA
To on powiedział, że szczęście jest naturalnym stanem życia człowieka, bo „dla szczęścia zastaliśmy stworzeni”. Wielki doktor Kościoła od razu jednak wyjaśnia, na czym szczęście polega. Kto chce być szczęśliwy, niech nie zaspokaja swoich zachcianek, ale w najdrobniejszych nawet rzeczach niechaj pełni wolę Boga. Poznanie jej jest bowiem najwyższą wiedzą, a jej pełnienie – najwyższą mądrością.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Styczeń 1997
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Za co warto umierać
abp Charles J. Chaput OFMCap
Charles J. Chaput OFMCap, emerytowany arcybiskup Filadelfii, zabiera nas w intelektualną podróż pełną wyzwań, przed którymi – podobnie jak przed śmiercią – nie sposób uciec. Z właściwą sobie mądrością i szczerością, stawia przed Czytelnikiem najważniejsze pytania: po co jesteśmy? dla czego warto żyć? Czy choćby to tytułowe: za co warto umierać? Nie odpowiada, jak to ma już w zwyczaju, wprost. Niczego nie podaje nam jak kelner na tacy (...)
