Krucjata pokoju

W połowie lat siedemdziesiątych Portugalia znalazła się w bezpośrednim zagrożeniu przejęcia władzy przez komunistów. Grupa ludzi (wśród nich było kilku znanych intelektualistów) postanowiła zorganizować całonocne czuwanie maryjne, by szukać pomocy i rady u Matki Bożej, (red.)

Rankiem każdy z uczestników czuwania napisał na kawałku papieru myśl, jaka nasunęła mu się podczas rozmowy z Maryją. „Wszystkie odpowiedzi – mówił potem jeden z uczestników – były te same! Czuwający całą noc przed Matką Najświętszą mieli wrażenie, że Maryja jest smutna. Dlaczego? Bo Portugalia nie żyje Jej orędziem. Czuli w sercu, że Matka Boża prosi ich o pomoc, że mają w ludziach całego kraju wzbudzić wolę wypełnienia najważniejszej prośby z Fatimy – zachęcić Portugalczyków do odmawiania Różańca. Nie było tu mowy o jakiejś niebieskiej interwencji czy objawieniu. Jednak zadziwiająca była jedność odpowiedzi modlących się całą noc ludzi; wszyscy mieli to samo jasne zrozumienie konieczności chwycenia za niebieską broń, za Różaniec”.

Tak narodzi! się w Portugalii ruch zwany Narodową Krucjatą Różańca. Półtora roku po jej rozpoczęciu odmawiano codziennie milion Różańców. W tym czasie problemy polityczne tego kraju sięgnęły szczytu i, po ludzku rzecz biorąc, jedynym rozwiązaniem narastających napięć była wegna domowa. Ale modlitwy narodu zostały wysłuchane; nastąpił szereg wydarzeń zupełnie nieoczekiwanych i niezrozumiałych. Potwierdziły one, że Narodowa Krucjata Różańca stała się doskonałym środkiem umożliwiającym Maryi roztoczenie swej macierzyńskiej opieki nad umiłowanym narodem.

MASZ SIĘ OSOBIŚCIE ZOBOWIĄZAĆ

Formułę Krucjaty wyznaczyły dwa zasadnicze element. Po pierwsze, Narodowa Krucjata jest kościelną organizacją świecką, a więc ruchem zorganizowanym przez ludzi świeckich i działającym z aprobatą biskupów. Po drugie, jej członkowie zobowiązują się do codziennego odmawiania pięciu dziesiątek Różańca jako wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy narodu, którymi obrażane jest Jej Serce. Zobowiązują się również do błagania Matki Bożej o to, by ludzie uświadomili sobie rolę Boga w życiu narodu. Jeszcze jedno: wszyscy powinni modlić się o dar pokoju. Były to wyłączne intencje, w jakich członkowie Krucjaty mieli odmawiać pięć dziesiątek Różańca.

Ponieważ objawienia w Fatimie leżą u źródeł Krucjaty, na jej duchowość składa się min. nabożeństwo do Anioła Stróża Portugalii, W 1916 r. trójce fatimskich dzieci ukazał się Anioł, który powiedział: „Módlcie się wiele… Najświętsze Serca Jezusa i Maryi chcą wam okazać miłosierdzie. Ofiarujcie Bogu Najwyższemu wasze modlitwy i cierpienia… Wyprosicie w ten sposób pokój dla waszej Ojczyzny. Ja jestem jej Aniołom Stróżem, Aniołem Portugalii”. Anioł określił się nie swoim imieniem, ale nazwą kraju, którym ma się opiekować i którego ma strzec przed złem. Chciał w ten sposób uświadomić ludziom, jak ważna rolę w historii człowieka odgrywa jego pojęcie ojczyzny, i że Bóg chce, aby ludzie bronili jej przed siłami zła.

W Fatimie objawienie Anioła stanowiło preludium do wielkich objawień Matki Bożej. Dlatego najważniejszym elementem Krucjaty jest przyjęcie maryjnego wezwania i stanie się dyspozycyjnym narzędziem w ręku Boga, a więc to, do czego Anioł przygotowywał dzieci fatimskie. Narodowa Krucjata bardzo mocno podkreśliła znaczenie przyjęcia zobowiązań wobec Matki Bożej. Kiedy ktoś podpisuje zobowiązanie przed Bogiem, mówi, że Bóg może mu ufać. Podpisanie takiego przyrzeczenia jest całkowitym oddaniem się w służbę Maryi – stanowi gwarancję dla Matki Najświętszej, że dana osoba zobowiązała się wobec samego Boga do trwania przy Niej. Dzięki takiemu przyrzeczeniu Matka Najświętsza może nas użyć jako narzędzia do udzielania swych łask narodowi. To właśnie ludzie, którzy podpisali zobowiązanie, a nie ci, którzy tylko sporadycznie modlili się we wskazanej intencji, zapewnili Krucjacie jej skuteczność.

Narodowa Krucjata Różańca, która w swym założeniu powinna objąć wielkie masy, musiała rozpocząć się od małej grupy ludzi, od tych i tylko tych, którzy oddali Matce Bożej nie tylko swój codzienny czas, ale także swoje serce. Dopiero kiedy ukształtowała się stała grupa odmawiająca codziennie Różaniec w intencji narodu, podjęto wysiłki, aby na wszelki możliwy sposób propagować ideę Krucjaty i zachęcić jak najwięcej osób do przyjęcia wielkiego zobowiązania przed Bogiem. Trzeba było uświadomić naród, że są chwile, kiedy prawdziwy patriotyzm oznacza taką właśnie ofiarę z życia – całkowite oddanie się do dyspozycji Maryi Królowej Narodu.

NIE BÓJ SIĘ, NIE JESTEŚ SAM…

Postanowiono, że zobowiązanie, o którym mowa, musi zostać odnotowane w Centrum Krucjaty. Specjalna „błękitna karta”, będąca jednocześnie legitymacją przynależności do Krucjaty, zawiera odcinek, na którym podaje się swoje dane oraz składa się własnoręczny podpis i datę przyjęcia zobowiązań. „Błękitna karta”, którą wysyła się do Centrum, jest, nieustannym przypomnieniem o obietnicy złożonej Matce Najświętszej.

Jest jeszcze jeden ważny element psychologiczny, który ma podtrzymać ludzi na duchu w codziennym szarym wysiłku „modlitewnego patriotyzmu”. Może to kogoś dziwić, ale Krucjata w Portugalii wymaga od swych uczestników liczenia ilości odmówionych modlitw. Dlatego każdy członek Krucjaty ma obowiązek przesyłać coroczne sprawozdanie o ilości odmówionych Różańców. Z jednej strony pozwala to każdemu uczestnikowi Krucjaty pamiętać na co dzień o zobowiązaniu, z drugiej zaś daje świadomość przynależności do wielkiego ruchu; tym bardziej, że corocznie informuje się uczestników o ilości odmówionych przez naród modlitw o opiekę Boga nad Ojczyzną, a wszystkie modlitwy członków Krucjaty ofiaruje się Maryi podczas uroczystej Mszy świętej odprawianej w dniu 8 grudnia w Fatimie.

Z początkiem każdego roku członkowie Krucjaty otrzymują list okólny informujący o ilości odmówionych Różańców ofiarowanych Matce Bożej w uroczystość Jej Niepokalanego Poczęcia. Centrum wysyła też raz po faz listy wyjaśniające zasady działania ruchu i mające budzić coraz większą miłość i zapał w służbie narodowi przez nabożeństwo do Matki Bożej. Wśród listów okólnych znajduje się także list rozsyłany przed narodowym świętem maryjnym. W liście tym przypomina się o konieczności dokonania rachunku sumienia, czy wypełniamy prośby Matki Najświętszej.

Doświadczenie portugalskie wykazało, że bardzo sprawdza się zasada powołania osób odpowiedzialnych za działanie Krucjaty w poszczególnych rejonach kraju, organizujących spotkania, osobiście rozprowadzających listy okólne pisane przez Centrum i zbierających w swoim rejonie dane o ilości odmówionych Różańców itd.

PRAWDZIWA MODLITWA NIGDY SIĘ NIE KOŃCZY

Krucjata Różańcowa w Portugalii spełniła swe zadanie, „Pospolite ruszenie” zdobyło modlitwą niebo jako sojusznika w walce z zagrożeniami czyhającymi na naród. Czy Krucjata po wykonaniu swego dzieła przestała działać? Nie, trwa ona po dziś dzień. Dla jej istnienia Matka Najświętsza powołała wspólnotę zakonną – Alians Najświętszej Maryi Panny. Dzięki temu Narodowa Krucjata Różańca ma zapewnione istnienie, a modlitwa i życie zakonnej wspólnoty wyjednuje dla narodu konieczne łaski.

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Styczeń 1997