Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego polega na trwającej przez 9 miesięcy codziennej modlitwie wstawienniczej konkretnej osoby w intencji ocalenia od zagłady jednego poczętego dziecka. Osoba, która podejmie zobowiązanie, powinna codziennie odmówić jedną tajemnicę Różańca oraz specjalnie przygotowaną formę modlitwy, którą otrzymuje przy podjęciu zobowiązania. Przygotowanie do podjęcia Duchowej Adopcji prowadzi wiele parafii na terenie całej Polski.
IDEA DUCHOWEJ ADOPCJI
„Biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez dziewięć miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu”. To zdanie jest fragmentem uroczystego przyrzeczenia, składanego wobec wspólnoty wierzących na ręce kapłana.
Tekst przyrzeczenia można wypowiadać także indywidualnie, podając w rocie przyrzeczenia swoje imię i nazwisko. Osoby chore, niepełnosprawne, starsze, nie uczestniczące we wspólnym ślubowaniu, mogą złożyć go indywidualnie, a więc także poza kościołem, np. w domu, w szpitalu czy domu opieki społecznej. Dopuszczalna jest także droga radiowa
Chodzi bowiem w tym ślubie Duchowej Adopcji głównie o to, by pozytywnie kształtować, zakłóconą przez antykoncepcję, mentalność szerokich kręgów ludzi, uwrażliwiać ich na wartość życia Przyrzeczenia przez radio, poprzedzone nauką rekolekcyjną rozpoczęły się w I niedzielę Adwentu ub.r.
Osoba, która pragnie w ten sposób odpowiedzieć Stwórcy na Jego miłość do życia, postanawia jednocześnie wybrać jedną z wielu praktyk i codziennie w tej intencji je ponawiać. Na przykład dodatkowe uczestnictwo we Mszy świętej codziennej z przyjęciem Komunii świętej ofiarowanej w intencji tego dziecka oraz jego rodziców, by nie lękali się go przyjąć, codzienne odmawianie koronki do Miłosierdzia Bożego, pozyskanie nowych zwolenników Duchowej Adopcji, codzienne odmawianie pięciu tajemnic Różańca świętego, podjęcie dodatkowego postu lub innych umartwień jeden raz w tygodniu, aktywne wspieranie dzieł charytatywnych itp.
BŁĘKITNA ARMIA MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ
Duchową Adopcję Dziecka Poczętego zainicjowała Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. Za pośrednictwem artykułu zamieszczonego w „Rycerzu Niepokalanej” w 1987 r. informacje na ten temat dotarły do grupy osób zrzeszanych w Straży Pokoleń działającej przy kościele 00. Paulinów w Warszawie pw. Świętego Ducha.
Z tej właśnie parafii idea Duchowej Adopcji zaczęła promieniować na całą Warszawę, a stąd na Polskę.
OO. Paulini już dwa lata podczas pieszych pielgrzymek na Jasną Górę mówili o duchowej adopcji i parę tysięcy ludzi podjęło to zobowiązanie do ofiary i modlitwy. Młodzi ludzie, ocalający w ten sposób od zagłady jedno nie znane im dziecko, nie dopuszczą w przyszłości do śmierci własnego poczętego dziecka.
Dr Wanda Półtawska prześledziła losy tzw. „niechcianych dzieci” aż do drugiego pokolenia i twierdzi z całą pewnością, że z ciąży niechcianej nie rodzi się wcale dziecko trudne, ale takie, które na starość jest często najlepszą pociechą. Czasami dziecko upragnione, oczekiwane stwarza wielkie kłopoty, a to przyjęte trochę na siłę, jakby z przymusu, okazuje się najlepszą pociechą. Jak wielką zasługę przed Bogiem mają więc ci, którzy swoimi modlitwami i wyrzeczeniami wspomagają taką trudną dla rodziców decyzję przyjęcia dziecka, które przychodzi jakby nie w porę.
NIE CHCEMY TEJ AKCJI TRZYMAĆ DLA SIEBIE
Ci, którzy podjęli ten trud ekspiacyjnej modlitwy sami otrzymali przez 9 miesięcy ofiary wiele błogosławionych owoców potwierdzonych faktami z ich życia i zwracali się do oo. paulinów, by tę ideę rozszerzali – wspomina przeor parafii warszawskiej o. Stanisław Jarosz. Nie chcemy tej akcji trzymać dla siebie, niech proboszczowie cieszą się ludźmi, którzy w ich kościołach gromadzą się wokół tej idei—dodaje o. Jarosz.
Oto co mówi o idei Duchowej Adopcji ks. Tadeusz Łukowiak, proboszcz parafii w Myjomicach k. Kępna: — Uważam, że wskazana droga modlitwy, zaufania i powierzenia Bogu adoptowanego maleństwa, to najwspanialsza odpowiedź na krzykliwe ataki ludzi, chyba nie bojących się Boga, i mających Jego święte prawo do życia w pogardzie.
Jako kapłan będę się starał i zachęcał wszędzie moich parafian, kolegów kapłanów, członków rodzin, przyjaciół do uczynienia podobnego kroku i podjęcia podobnej decyzji, jak moja.
MODLĘ SIĘ ZA NARODZONEGO GDZIEŚ BRZDĄCA…
Będąc kapłanem adoptowałem duchowo dziecko – mówi z kolei przeor warszawskiego kościoła pw. Świętego Ducha. Mam więc swoje dziecko i wiem, że Pan Bóg wysłuchał mojej modlitwy i nadal modlę się za jakiegoś brzdąca, który się gdzieś tam narodził, codziennie dziesiątek różańca i taką krótką modlitwę również za jego rodziców. Jestem „dzieciatym” księdzem katolickim – śmieje się o. Stanisław Jarosz Pozwolił mi Pan Bóg zobaczyć, że ludzie, którzy się bali, nie akceptowali swego dziecka, przyjęli je jednak z radością, a nawet otrzymali większe mieszkanie.
Istota duchowej adopcji polega na postawie woli współpracy z Panem Bogiem, by wstawiać się i być taką „podkładką”, na której Pan Bóg będzie mógł zrobić jeszcze więcej. Pan Bóg i bez nas by sobie z tym poradził, ale kochając nas zaprasza do współpracy. To jest błogosławiona praktyka dla tych, którzy mają już na swoim sumieniu grzech dzieciobójstwa, gdyż mogą zadośćuczynić za to zło podejmując się ocalić życie, gdy np. sami już nie mogą mieć dzieci.
BYĆ BLIŻEJ BOGA
Ślubowanie Bogu ma również wielką wartość religijną dla samego ślubującego – umacnia bowiem jego postawę wewnętrzną, bardziej mobilizuje do gorliwego życia chrześcijańskiego, pogłębia więź z Panem Bogiem.
Słowa Matki Teresy z Kalkuty stanowią motto tej praktyki modlitwy wstawienniczej: „Bo miłość, gdy się nią dzielisz, gdy nią obdarzasz, jest jak chleb – takiej miłości i takiego chleba przybywa”. A Ojciec Święty rozumiejąc trudności, przed jakimi staje chrześcijanin w swojej konkretnej życiowej sytuacji, nieraz bardzo trudnej, powtarza: „Pamiętajcie, że to życie tutaj na ziemi jest tylko drogą i niczym więcej, bo człowiek jest stworzony nie dla ziemi, ale dla nieba”.
Materiały informacyjne dla przeprowadzania Duchowej Adopcji można otrzymać poprzez stronę http://www.duchowaadopcja.info/
Artykuł pochodzi z miesięcznika Różaniec – Grudzień 1995
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Świadek życia
prof. Bernard Nathanso
Publikacja ta przyczyniła się do wielkiego dobra, pod wpływem lektury zostało uratowanych wiele ludzkich istnień. Dziękuję za wznowienie tej książki. Niech dalej działa! Niech świadczy o świętości każdego ludzkiego życia i niech pomoże Czytającym stać się obrońcami życia – głosicielami Ewangelii życia.
