Czy pomyślałeś…

Na wakacjach mamy wychwalać Boga. Nie dlatego, że jest w nas odpowiedni nastrój, ale dlatego, że On jest dobry „Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego” (Ps 135, 1). Z tym wersetem chodzę sobie po lesie, po polach, łąkach, a nawet po drzewach, jeśli mi się tak podoba.

Gdy człowiek ma usposobienie skierowania się ku Bogu – bo On jest dobry – wszędzie widzi Jego dobroć: w kwiatach, w jaśminie, który tak ładnie pachnie, w oście, który tak ślicznie urósł, w dziewannie, w malwach, w słonecznikach, w’ drzewach i w trawie. Chrystus zachęca: Przyglądajcie się ptakom powietrznym… Przypatrujcie się liliom na polu… (Mt 6, 26-28). Nie myślcie, że lilie są tylko na ulicach Warszawy i w kwiaciarniach. One są przede wszystkim w górach, na łąkach i polach. Trzeba więc „łazić”, przyglądać się i mówić: „Chwalcie Pana, bo dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego” (Ps 135, 1).

„Czasami lepiej się modlimy na różańcu z liści niż z czarnych ziarenek. Pesymiści zwłaszcza niech mają różaniec biały, a nie czarny! W tym łażeniu po zielonych lasach jest coś przedziwnie kojącego, leczącego i odświeżającego”.

Kiedyś widziałem, jak Ojciec Kor- niłowicz klęczał pochylony przez pół godziny na łące. Z początku bałem się do niego podejść. Myślę sobie: „Może tam są osy? Może Ojciec ma do nich kazanie?” Ale w końcu podszedłem. Stałem tak może dwie minuty, a on nie zauważył. Pytam wreszcie: „Co Ojciec tu robi?” Był tam w trawie maluchny, niebieski kwiatuszek. Ojciec powiada: „Czy ty pomyślałeś kiedy, jaki on jest piękny?” Ja, wówczas świeżo upieczony doktor prawa kanonicznego, miałbym myśleć nad czymś takim?! Ile podeptałem takich kwiatów, mój Boże…! A on, biedaczek, klęczał, przyglądał się kwiatkowi i pytał: „Czy ty pomyślałeś…?” – Rzeczywiście nie pomyślałem…

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Lipiec/Sierpień 1996