Wprawdzie „nie należy się już spodziewać żadnego nowego objawienia publicznego przed chwalebnym ukazaniem się Pana naszego Jezusa” (KO 4), to jednak Bóg może udzielać ludziom prywatnych objawień i zawiesić normalne prawa, na mocy których śmiertelny człowiek me ma możliwości oglądania świata nadprzyrodzonego. „Bramą niebieską” umożliwiającą nam przeniknięcie w świat nadprzyrodzoności jest niemal zawsze Maryja, ta sama, przez którą Bóg zstąpił w Jezusie w świat przyrodzoności.
Maryja przychodzi, by zatroszczyć się o los swoich dzieci, by przynieść pomoc, słowo upomnienia i zachęty, by wskazać drogę do Jezusa. W swych objawieniach nie przekazuje żadnej nowej treści, nie rozszerza tego, co już zostało przekazane w objawieniu biblijnym, ale podkreśla i uaktualnia poszczególne elementy tego objawienia. Nie przynosi nowej prawdy wiary, ale przypomina słowa powiedziane w Kanie Galilejskiej; „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”, akcentując jakiś aspekt orędzia ewangelicznego szczególnie ważny w danej epoce: konieczność modlitwy, pokuty, nawrócenia; najnowsze objawienia maryjne wzywają do odmawiania Różańca.
Objawienia Matki Najświętszej są darem od Boga. Mówią one o wyjątkowej obecności Maryi w historii świata. Maryja pełni – jako jedyna wśród świętych – uniwersalne zadanie, które wynika z Jej Bożego macierzyństwa, doskonałego uczestnictwa w dziele zbawienia i macierzyńskiej troski jako Matki Kościoła. Jej objawienia dowodzą Jej czynnej roli w Kościele, są przejawem, macierzyńskiej miłości”, dzięki której roztacza opiekę nad swymi dziećmi (KK 62). Maryja przychodzi do nas dlatego, że pod Krzyżem została dana nam za Matkę. Dlatego Jej obecność i czułość odczuwamy najbardziej, dlatego nasze serca lgną najmocniej do Niej – do Matki.
Wzmianki o objawieniach Matki Bożej sięgają III w., w którym Matyja miała się ukazać św. Grzegorzowi Cudotwórcy, ucząc go „prawdziwej pobożności”. Każdy wiek zna objawienia Matki Najświętszej, wyjątkowy charakter mają jednak ostatnie dwa stulecia. Długi ciąg objawień Maryi mających wielki wpływ na życie Kościoła rozpoczyna się z rokiem 1830, z objawieniami Cudownego Medalika. Potem Maryja ukazywała się w La Salette (1846), w Lourdes (1858), w Pontmain (1871), w Knock (1879), w Fatimie (1917), w Beauraing (1932) i rok później w Banneux. W samych latach 1928-1971 odnotowano 210 objawień Matki Bożej. Większość z nich została odrzucona przez Kościół. Taka postawa wynika z podstawowego obowiązku Kościoła – strzeżenia, interpretacji i obrony Objawienia Bożego. Do rozpoznanych przez Kościół należą: Guadalupe (Meksyk), Cudowny Medalik i Lourdes (Francja), Pontmain (Bretania) Pompeje (Włochy), Fatima (Portugalia), Beauraing i Banneux (Belgia), Syrakuzy (Sycylia). Nadprzyrodzony charakter objawień w Medjugorje me został jeszcze w pełni potwierdzony przez Kościół.
Dlaczego nasilają się objawienia maryjne? Odpowiedz zna tylko niebo. Może współczesny człowiek, zagubiony i nie umiejący odróżnić dobra od zła potrzebuje pomocy Matki?
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Maj 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Psałterz Jezusa i Maryi
bł. Alan z La Roche
Wydanie "Złotego dzieła" bł. Alana z Roche, to pierwsza tak całościowa prezentacja jego różańcowej spuścizny oraz duchowej więzi ze św. Dominikiem. Czytelnik, obok omówienia genezy, struktury i historii objawień Różańca, znajdzie tu także całe zbiory bogatych i inspirujących przykładów praktyczno-duchowych, służących owocnemu rozważania tajemnic Chrystusa we wspólnocie z Jego Matką.
