1350 r. – Św. Brygida żyjąca ok. 1303-1373 uczy swoje siostry odmawiania pierwszej części „pozdrowienia anielskiego”, ku czci legendarnych 63 lat życia Maryi. Ówczesna konstrukcja sznura modlitewnego nie jest znana.
1409 r. – założenie Bractwa Różańcowego w Dusseldorfie. W drugiej połowie XV w. kolońskiemu kartuzowi Heinrichowi von Kalkar przypisuje się oddzielenie 10 „Zdrowaś Maryjo” modlitwą „Ojcze nasz”.
1470 r. – Dominikanin Alanus de Rupe (1428-1475) posłuszny nadprzyrodzonej interwencji, zakłada pierwsze Bractwo Różańcowe w Douai (Francja).
1475 r. – Założenie w Kolonii pierwszego Zreformowanego Bractwa Różańcowego wspomaganego uprawnieniami i zobowiązaniami przez dominikańskiego przeora Jakuba Sprengera.
1495 r. – Papież Aleksander obdarowuje wszystkich członków Bractwa Różańcowego przywilejem udziału w dobrach duchowych całego Kościoła.
1571 r. – Papież Pius V przypisuje zwycięstwo nad Turkami w bitwie morskiej pod Lepanto modlitwie różańcowej. Wszystkim, którzy nawiedzą kościół poświęcony Matce Bożej Różańcowej, udziela odpustu zupełnego.
1575 r. – „Papież Grzegorz XHI obdarza przywilejem obchodzenia święta różańcowego wszystkie kościoły, które posiadają ołtarz różańcowy.
1575 r. – Najstarszy pisany zabytek różańcowy w Polsce „księga Bractwa Różańcowego ze Lwowa”.
1604 r. – Abraham Bzowski zakłada Bractwo Różańcowe przy klasztorze św. Jacka w Warszawie.
1656 r. – Papież Aleksander VII potwierdza swoim autorytetem założenie Różańca Wieczystego za Konających i Zmarłych.
1826 r. – Paulina Maria Jaricot zakłada we Francji Stowarzyszenie Żywego Różańca w celu obrony i odrodzenia wiary w społeczeństwie.
1876 r. – Założenie Bractwa Różańca świętego w Valle di Pompei, które staje się jednym z największych sanktuariów Matki Bożej Różańcowej w Europie. Papież Leon XIII zachęca katolików do wstąpienia w szeregi tego bractwa.
1883 r. – Papież Leon XIII ustanawia październik miesiącem szczególnej modlitwy różańcowej. Wprowadza także do Litanii Loretańskiej wezwanie ,Królowo Różańca świętego”.
1917 r. – Objawienia Mati Bożej Różańcowej w Fatimie, które spowodowały bardzo silne ożywienie
tej formy modlitwy.
1922-1963 r. – Papieże tych pontyfikatów bardzo dokładnie określają wartość i znaczenie modlitwy różańcowej w swoich dokumentach. Pius XI i Pius XII w swoich encyklikach podkreślają wagę modlitwy różańcowej. Jan XXIII ogłasza dwie encykliki obejmujące sprawy różańca, sam również pisze rozważania różańcowe.
1939 r. – Dominikanie zakładają Krucjatę Różańca.
1947 r. – Założenie Wspólnoty modlitewnej „Różaniec Drogi Pokuty i Modlitwy o Pokój na Świecie” przez franciszkanina o. Piotra Pavliczka w Wiedniu. Wspólnota ta liczy obecnie ponad 2 mln członków w 105 krajach.
1963-1975 r. – Papież Paweł VI w rozmaitych przemówieniach i dokumentach zachęca do odmawiania i pielęgnowania modlitwy różańcowej. Zaleca szczególnie odmawianie różańca w rodzinach.
opr. o. Lucjan Puzoń OP
Artykuł pochodzi z miesięcznika Różaniec 10/1995
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
O różańcu Maryi Od Sykstusa IV do Piusa V
Angelus Maria Walz OP
O początkach i rozwoju niektórych nabożeństw warto niekiedy pisać – po to, by w końcu zebrać nagromadzone o nich wiadomości i poszczyć o nowe, w międzyczasie odkryte, źródła, tak żeby dotyczący ich materiał ukazać w nowym świetle. Taki właśnie cel przyświeca niniejszemu przedstawieniu pewnego etapu historii modlitwy różańcowej.
