1 IX BŁ. BRONISŁAWY
Niewiele wiemy o tej krakowskiej zakonnicy z XIII w. Zapewne pochodziła z rodu Odrowążów i była krewną św. Jacka oraz – co bardzo prawdopodobne – św. Czesława. Tak jak oni pochodziła ze Śląska, z Kamienia Opolskiego. W jedynym zachowanym świadectwie pisanym uderza pewien szczegół: autor pisze, że błogosławiona była bardzo pilna w wypełnianiu wszystkich obowiązków zakonnych. Wierność codziennym obowiązkom jest najprostszą drogą do świętości. Potwierdzić to miał sam Chrystus, który ukazał się Bronisławie i powiędnął: „Krzyż mój jest twoim, ale też i chwała moja będzie chwałą twoją”.
3 IX ŚW. GRZEGORZA WIELKIEGO
To jeden z największych papieży, którego pontyfikat na długie wieki określił obraz Kościoła i chrześcijaństwa. Żył w czasie kształtowania się nowej epoki, przejścia z czasów rzymskich do nowej, podbitej przez barbarzyńców, Europy. Te trudne czasy wymagały wielkiego sternika łodzi Piotrowej. Opatrzność Boża dała Kościołowi papieża Grzegorza, który zdołał ocalić to, co było wartościowe w „starym” i nadać rysy chrześcijańskie temu, co „nowe”. Historia określiła go apostołem ludów barbarzyńskich: Germanów, Celtów, Słowian. Światu goniącemu za sławą i władzą nowo wybrany papież Grzegorz ukazał drogę pokory i służby. To od niego pochodzi papieski tytuł „sługi sług Bożych”.
8 IX NARODZENIA MARYI
Co roku obchodzimy urodziny naszych najbliższych. Składamy życzenia, obdarowujemy prezentami, których wartość nie jest wyznaczona ich ceną w złotówkach. Co czynią dzieci w dniu urodzin swojej mamy? W życzeniach przyrzekają nie sprawiać jej kłopotów i przysparzać jak najwięcej radości, a w upominku przynoszą dar swego kochającego serca: zerwane własnoręcznie kwiaty czy narysowaną laurkę. Jaki będzie nasz dar dla Maryi? Co powiemy Jej w życzeniach urodzinowych?
12 IX IMIENIA MARYI
Święto Imienia Maryi zostało ustanowione na pamiątkę zwycięstwa odniesionego nad Turkami pod Wiedniem przez Jana III Sobieskiego. Wspomnienie to zostało wpisane do kalendarza kościelnego przez maryjną Polskę. Oby i dzisiaj stała się ona przykładem dla świata, że z imieniem Maryi na ustach można zwyciężyć największą nawet potęgę nieprzyjaciół. W tym samym dniu Kościół wspomina bł. Alana de la Roche (1428-1476), dominikanina, z którym – obok św. Dominika – związane są początki nabożeństwa różańcowego. Jemu zawdzięczamy obecny układ Różańca, który błogosławiony nazywał „Psałterzem Maryi”. Jest on również założycielem pierwszego bractwa różańcowego.
13 IX ŚW. JANA CHRYZOSTOMA, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Jan Chryzostom (ok. 347-407), czyli „złotousty” słynął z niezwykłego daru wymowy, który ofiarował całkowicie na służbę Bogu, porzucając świetnie zapowiadającą się karierę. Jego nauki – zawsze oparte na Biblii – nie miały na celu zaspokojenia ciekawości słuchaczy, ale prowadziły zawsze do moralnych wniosków, wśród których nie zabrakło oskarżenia bogaczy o złe wykorzystywania bogactwa. Ściągnęło to na niego wiele prześladowań ze strony panujących. Wśród moralnych pouczeń Jan Chryzostom odwoływał się wielokrotnie do przykładu Maryi. Nie kwestionując miłości i czci Jezusa do swojej Matki, podkreślał np., że „Pan bardziej zabiegał o zbawienie ludzi i o dobro wielu, dla których przyjął ciało”. Ta piękna wypowiedź biskupa Konstantynopola uświadamia i nam, jak bardzo Jezus nas kocha – przecież „bardziej niż Maryja potrzebujemy Jego miłości.
14 IX PODWYŻSZENIA KRZYŻA
Św. Paweł pisał: „Nauka krzyża jest głupstwem dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępuj? zbawienia”. Dlatego „głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy zostali powołani… mocą Bożą i mądrością Bożą”. Dzisiejsze święto, upamiętniające odnalezienie relikwii krzyża świętego, każe nam pochylić się nad tajemnicą cierpienia, przez które Bóg zechciał zbawić świat w Chrystusie, i raz jeszcze zastanowić się nad możliwością nadania zbawczego znaczenia cierpieniu w naszym życiu.
15 IX MATKI BOŻEJ BOLESNEJ
Maryja stoi pod krzyżem swego Syna. Ona jest zawsze tam, gdzie cierpi Jej dziecko. Stoi blisko i współcierpi z cierpiącym. Jest Mistrzynią cierpienia. Wczoraj pytaliśmy, jak nadać cierpieniu wymiar zbawczy; Maryja – tak doskonale współcierpiąca, że jest Współodkupicielką – stanowi dla nas wzór przyjmowania cierpienia. Ona „tylko” stała pod krzyżem – odnotował św. Jan Ewangelista. W tym „tylko” zawiera się oczyszczenie bólu ze wszystkiego, co odbiera mu wartość zasługującą przed Bogiem…
18 IX ŚW. STANISŁAWA KOSTKI, ZAKONNIKA, PATRONA POLSKI
Młodego mamy patrona Polski, bo zaledwie osiemnastoletniego. Wbrew mniemaniu niektórych nie był on „cukierkowym świętym”. Przecież potrafi zadawać gwałt swojej naturze i nie tylko całe noce spędzać na modlitwie, ale i biczować się do krwi. „Był on wielka przykładem stałości i pobożności… Chłopiec wiekiem i roztropnością mężczyzna. Mały ciałem, a duchem wielki – pisano o nim.
Znamy historię jego ucieczki i wędrówki do Rzymu. Przypomnijmy więc tylko motta, jakimi kierował się w życiu. Najpierw, jeszcze w Wiedniu: „Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich winienem żyć”, potem, jako nowicjusz w zakonie jezuitów: „Początkiem, środkiem i końcem rządź łaskawie, Chryste”. A zapytany przez kapłana, czy naprawdę kocha Matkę Najświętszą, wykrzyknął: „Ojcze, wszak to Matka moja!” Gdy umierał, podano mu do ręki różaniec, a on ucałował go i wyszeptał: „To jest własność Najświętszej Matki . Już w 1674 r. Stolica Apostolska ogłosiła Stanisława Kostkę jednym z głównych patronów Polski. Może któreś z jego zdań stanie się dla nas pomocą w bezkompromisowym opowiedzeniu się za Chrystusem?
21 IX ŚW. MATEUSZA APOSTOŁA I EWANGELISTY
Podczas gdy Ewangelia według św. Łukasza jest Ewangelią maryjną, Ewangelia, która wyszła spod pióra tego Apostoła, jest czasem określana jako .Józefowa”. Wystarczy przeczytać dwa pierwsze rozdziały Ewangelii według św. Mateusza, by zobaczyć, że św. Józef jest w nich dominującą postacią.
Jego Ewangelia była pisana dla Żydów, stąd posługuje się ich sposobem myślenia i argumentacją (przede wszystkim biblijną). Jest on dla nas przykładem dostosowywania języka ewangelizacji do możliwości słuchacza. Naszego świętego przedstawia się z towarzyszącym mu uskrzydlonym człowiekiem – jego Ewangelia rozpoczyna się bowiem od opisu genealogii Jezusa.
25 IX BŁ. WŁADYSŁAWA Z GIELNIOWA, KAPŁANA
Ten świątobliwy kapłan w 1462 r. przerwał studia w Krakowie i wstąpił do bernardynów, gdzie wiódł bardzo surowe życie. Zmarł w 1505 r. w Warszawie. Bł. Władysław jest bliski sercu nie tylko mieszkańcom Warszawy, której jest patronem. Polacy powinni go szanować za to, że w czasach, kiedy język polski dopiero się ujednolicał, Władysław głosił kazania nie po łacinie, ale zawsze w języku ojczystym. Aleksander Bruckner nazywa go „pierwszym poetą polskim”. Powinien być czczony przez wszystkich miłujących Matkę Bożą, on bowiem napisał „Godzinki”.
30 IX ŚW. HIERONIMA, KAPŁANA I DOKTORA KOŚCIOŁA
Życie tego świętego mogłoby wystarczyć do napisania hagiografii kilkunastu świętych. Znawca języka łacińskiego, greckiego i hebrajskiego, wielki podróżnik, sekretarz papieża, pustelnik, założyciel klasztorów, utrzymujący kontakt z największymi umysłami epoki, wielki znawca i tłumacz Pisma Świętego, erudyta. Jak większość Ojców Kościoła z zapałem zwalczał herezje. Jedną z nich było wówczas kwestionowanie dziewictwa Matki Bożej; Hieronim, jako znawca Biblii potrafił w sposób rozstrzygający wyjaśnić problematyczne kwestie, wytrącając z ręki przeciwników każdą broń. Nie trzeba być wielkim uczonym, by móc sięgnąć po potężną „biblijną” broń do walki z wrogami Jezusa i Maryi. Jest nim przecież Różaniec, który jest „samą istotą Ewangelii”- posługując się nim możemy bronić wiary nie mniej skutecznie niż św. Hieronim.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Wrzesień 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Testament Duchowy Jezusa
ks. Giorgio Zevini
Spisany w Ewangelii Janowej „duchowy testament”, który Pan pozostawił swoim Apostołom i całemu Kościołowi, jawi się w nowym świetle. Fragmenty mowy pożegnalnej Jezusa oraz ostatnie słowa, jakie wypowiedział przed śmiercią, poddane dogłębnej analizie i opatrzone wnikliwymi komentarzami przemawiają z nową siłą, by skłonić czytelnika do refleksji.