Jest jeszcze drugie Loretto – polskie, leżące nieopodal Kamieńczyka nad Bugiem. Tam, wśród lasów znajduje się sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej. Jak to się stało, że właśnie tutaj Maryja jest czczona jako Pani Loretańska? Najpierw może trochę historii.
Kult Świętego Domku we włoskim Loreto swoim zasięgiem objął również Polskę. Obrazy Matki Bożej Loretańskiej pojawiały się niemal w każdym polskim domu. Budowano kościoły, kaplice i domki na wzór Domku Loretańskiego, w których w sposób szczególny modlono się za Ojczyznę. Największymi ośrodkami kultu loretańskiego i centrami patriotyzmu były: Kraków, Lwów i Warszawa W latach zaborów zostały skasowane. Odbudowano jedynie świątynię na warszawskiej Pradze z umieszczonym wewnątrz Domkiem Loretańskim. Od nazwy świątyni przyjęła nazwę parafia, której proboszczem od 1919 r. był ksiądz Ignacy Kłopotowski, założyciel Zgromadzenia Sióstr Loretanek
Tu zrodziła się myśl o Loretankach i Loretto – miejscu, w którym Matka Boża odbierałaby należną cześć. 31 lipca 1920 r. ksiądz Ignacy zakłada Zgromadzenie. Na spełnienie drugiego – trzeba było poczekać kilka lat. W 1928 r. ksiądz Ignacy zakupił folwark Zenówkę niedaleko Kamieńczyka nad Bugiem. Posiadłość tę nazwał Loretto przez dwa „t”, dla odróżnienia od włoskiego Loreto i tak pozostało do dzisiaj.
Wkrótce w Loretto powstała drewniana kaplica, do której szczególnie w niedziele i święta licznie uczęszczała ludność z pobliskich okolic, a także młodzież i dzieci z prowadzonych przez siostry zakładów, kolonii i przedszkoli.
W 1981 r. kaplicy w Loretto nadano wystrój według projektu artysty plastyka Jerzego Machaja. Wtedy sprowadzono z Loreto włoskiego obecną figurę Matki Bożej. W Roku Maryjnym 1986 Prymas Polski ks. kardynał Józef Glemp podniósł kaplicę w Loretto do rangi sanktuarium maryjnego, w którym można było zyskać odpust zupełny. Wprawdzie uroczystość Matki Bożej Loretańskiej w kalendarzu liturgicznym przypada dziesiątego grudnia, ale z racji duszpasterskich uroczystość tę dla sanktuarium przeniesiono na ósmego września.
Siostry Loretanki od chwili przybycia do Loretto w 1928 r. strzegą tego miejsca kultu, a jednocześnie starają się pamiętać o słowach Założyciela, że „Loretto jest tam, gdzie są Siostry Loretanki”. Ksiądz Ignacy Kłopotowski, proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej na Pradze, społecznik, orędownik, twórca prasy i książki katolickiej w Lublinie i Warszawie, zakładając Zgromadzenie i oddając je pod opiekę Matki Bożej, wyznaczył swoim siostrom bardzo trudne zadania Miały – jak mówił – apostołować przez prasę. A więc drukować, wydawać, kolportować prasę i książki katolickie, ale nie tylko… Trzeba było zająć się bezdomnymi, bezrobotnymi, wszelką biedą, a szczególnie dziećmi.
Loretto stanowiło miejsce wypoczynku dla sióstr pracujących w drukarni, dla dzieci z warszawskiej Pragi i ze Śląska Ksiądz Kłopotowski ukochał to miejsce. Często przyjeżdżał tu ze swoimi przyjaciółmi. Niestety, dane mu było zaledwie trzy lata cieszyć się tym miejscem. Zmarł w roku 1931 i w Loretto został pochowany.
Loretańskie Sanktuarium jest zakątkiem cudownej ciszy, pełnej Boga Dla Zgromadzenia służy za centrum formacji zakonnej. Tu mieści się nowicjat, który jest czasem przygotowania do życia zakonnego. W Loretto u stóp „Służebnicy Słowa” odbywają się spotkania modlitewne sióstr, zjazdy formacyjne itp. Coraz więcej osób, szczególnie kapłanów odprawia tu swoje rekolekcje. Przyjeżdża młodzież, by pod okiem Matki odnajdywać właściwą drogę życia.
Od niedawna w Loretto istnieje dom, w którym przebywają ludzie starsi i chorzy, co oznacza, że jeszcze jedno marzenie założyciela Zgromadzenia loretańskiego spełniło się. Siostry nazwały ten dom: „Dziełem Miłości im. Księdza Ignacego Kłopotowskiego”.
Cisza, prostota, kontemplacja i praca, która staje się środkiem uświęcenia, przypomina też sposób życia Świętej Rodziny. Duch Świętego Domku łączy ze sobą Loreto włoskie z naszym polskim, swojskim Lorettem.
Artykuł pochodzi z miesięcznika Różaniec – Grudzień 1995
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Witaj Jutrzenko naszej wiary!
Praca Zbiorowa
To piękny dokument upamiętniający nawiedzenie wszystkich parafii diecezji warszawsko-praskiej przez Matkę Bożą w Jej wizerunku loretańskim w Roku Wiary 2012-2013. Historyczne wydarzenie, które pozostawiło niezatarte ślady w rodzinach i wielu sercach ludzkich, siostry loretanki zebrały w jedną pozycję książkową. Wartościowa pamiątka nie tylko w archiwum parafii, ale i w naszych bibliotekach domowych.
