Wielka obietnica Maryi

W 1917 r. Matka Boża objawiła się w Fatimie trójce dzieci. Skierowała przez nie do świata swoje orędzie. Wzywała do nawrócenia, pokuty, modlitwy (zwłaszcza codziennej modlitwy różańcowej), do ofiarowania się Jej Niepokalanemu Sercu. Przyjęcie tych żądań Matki Bożej papież Pius XII nazwał, jedynym ratunkiem dla świata”.

W czasie kolejnych objawień Matka Najświętsza ukazała dzieciom swoje Niepokalane Serce, otoczone cierniami. Dzieci dostąpiły też wizji piekła, do którego zmierzają niezliczone rzesze grzeszników. Matka Boża przedstawiła straszliwe konsekwencje odejścia od Bożych praw. Zapowiedziała, że jeśli ludzkość nie zmieni życia, świat pogrąży się w wojnach. Aby zapobiec tym nieszczęściom, Maryja przyrzekła, że przyjdzie ponownie, aby prosić o wynagrodzenie w pierwsze soboty miesiąca. Powiedziała wtedy:

„Bóg chce wprowadzić na świecie cześć mego Niepokalanego Serca. Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo, obiecuję zbawienie. Dusze te będą przez Boga kochane jak kwiaty, postawione przeze mnie dla ozdoby Jego tronu”.

10 grudnia 1925 r., gdy Łucja przebywała w Pontevedra, zjawiła się jej Najświętsza Panna, a u Jej boku, w jasności, Dzieciątko Jezus. Maryja położyła Łucji rękę na ramieniu i pokazała swoje Serce otoczone cierniami. Dzieciątko Jezus powiedziało: „Miej współczucie nad Sercem twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie ranią Je wciąż na nowo, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał.” Potem Maryja powiedziała:

„Córko moja, spójrz Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewdzięczność stale Je ranią. Przynajmniej ty staraj się mnie pocieszyć i przekaż wszystkim, że w godzinę śmierci obiecuję przyjść na pomoc z wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia tym, którzy przez pięć kolejnych miesięcy w pierwsze soboty:

• odprawią spowiedź,
• przyjmą Komunię świętą,
• odmówią Różaniec
• i przez piętnaście minut towarzyszyć mi będą rozmyślając w intencji zadośćuczynienia.

W XW w. Pan Jezus objawił św. Małgorzacie swoje Najświętsze Serce i zażądał wynagrodzenia w pierwsze piątki miesiąca. Dzisiaj Serce Jezusa chce być czczone jednocześnie z Niepokalanym Sercem Maryi. Pan Jezus obiecał tym, którzy odprawią nabożeństwo dziewięciu pierwszych piątków, że nie umrą bez sakramentów świętych. Podobnie Matka Boża przyrzekła tym, którzy podejmą wynagrodzenie w pierwsze soboty, że będzie obecna w godzinie ich śmierci „wraz ze wszystkimi łaskami potrzebnymi do zbawienia”. Dlatego żądanie to nazywamy także „wielką obietnicą Niepokalanego Serca Maryi”.

W 1930 r. o. J. B. Conęalves SJ poprosił Łucję, aby wyjaśniła dokładniej sposób praktykowania tego nabożeństwa. Pan Jezus objawił jej, dlaczego ma być pięć sobót. Chodzi tu o pięć rodzajów zniewag i bluźnierstw przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi:

• bluźnierstwa przeciwko Niepokalanemu Poczęciu;
• bluźnierstwa przeciwko Jej Dziewictwu;
• bluźnierstwa przeciwko boskiemu Macierzyństwu, gdy jednocześnie nie chce się uznać Jej za Matkę ludzi;
• starania ludzi, którzy usiłują publicznie wpajać w serca dzieci obojętność, a nawet odrazę wobec Niepokalanej Mada;
• bezpośrednie znieważanie Maryi w Jej świętych wizerunkach.

Niepokalane Serce Maryi nakazuje żądać tego małego zadośćuczynienia. To zadośćuczynienie ma poruszyć Jezusowe Miłosierdzie i odpuszczenie win temu, kto miał nieszczęście Maryję znieważyć. Poprzez swoje modlitwy i ofiary bez ustanku skłaniać Jezusa do Miłosierdzia wobec tych nieszczęsnych dusz.

Łucja wyjaśniła także dokładniej niektóre sprawy dotyczące praktykowania pierwszych sobót:

• spowiedź można odbyć innego dnia, byleby przyjmując Komunię świętą być w stanie łaski;
• do warunków niezbędnych, oprócz Komunii świętej należy odmówienie cząstki Różańca oraz piętnaście minut rozmyślania o jednej lub kilku tajemnicach Różańca

Na ogół najwięcej trudności sprawia ludziom wypełnienie ostatniego warunku: piętnaście minut rozmyślania Zwróćmy jednak uwagę, iż Maryja obiecała, że będzie nam towarzyszyć w czasie tej medytacji. Z tego powodu piętnaście minut rozmyślania w pierwszą sobotę miesiąca ma tak wielką wartość. Jest prawdziwą szkołą modlitwy, w której nauczycielką jest sama Królowa Nieba. Doświadczają tego wszyscy, którzy już praktykują to nabożeństwo. Tego osobistego kontaktu duszy z Maryją nie zastąpi czytanie lub słuchanie ułożonego przez inną osobę rozmyślania. Warto więc zdobyć się na ten wysiłek i spełnić żądania Matki Bożej w takiej formie, jaką ona sama nam podała.

Opracowano na podstawie: Siostra Łucja mówi o Fatimie. Wspomnienia siostry Łucji, zebrał o. Ludwik Kondor SVD, Vice-Postulaęao, P-2495 Fatima 1978. Icilio Felici, Fatima, Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa 1989.

Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Styczeń 1996