To już 75. raz obchodzimy uroczystość Matki Bożej Loretańskiej w Zgromadzeniu naszym – tylko w sposób szczególny, bo jubileuszowy – w gronie powiększonym o krąg przyjaciół i osób nam życzliwych, zgromadzonych na wspólnej modlitwie, i to w świątyni, gdzie jeszcze żywo bije serce Założyciela – byłego proboszcza tej parafii – sługi Bożego ks. Ignacego Kłopotowskiego – mówiła 10 grudnia ub.r. w swoim wystąpieniu matka Kasjana Radzka, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Loretanek.
Jubileuszowa Msza święta została odprawiona w katedrze św. Floriana na Pradze. Celebrze przewodniczył bp pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej Stanisław Kędziora, który wygłosił również słowo Boże. Wspótcelebransami m.in. byli: o. opat Adam Kozłowski OSB z Tyńca, księża rektorzy seminarium warszawskiego i siedleckiego, proboszczowie parafii, gdzie posługę spełniają siostry loretanki, oraz inni księża w różnoraki sposób związani ze Zgromadzeniem. W czasie uroczystej sumy odczytany został list Ojca Świętego, który Papież wystosował specjalnie na okoliczność jubileuszu Zgromadzenia.
W czasie uroczystości glos zabrał również obecny – dziewiąty już od początku istnienia parafii św. Floriana – proboszcz ks. Mirosław Mikulski. W swoim wystąpieniu podkreślił gorliwość i zapał duszpasterski ks. Kłopotowskiego, który służy jemu samemu za wzór prowadzenia misji ewangelizacyjnej Kościoła.
Jesteśmy świadome zleconego nam wielkiego posłannictwa. Czujemy się ogarnięte przez misję Kościoła, która jest także naszą misją, misją całego Zgromadzenia Uświadamiamy sobie ten przeogromny dar, a jednocześnie zobowiązania z niego płynące. Pragniemy też ustawicznie dziękować Bogu za to, że to co małe i słabe wybrał sobie i przeznaczył do służby świętej. A dziś w sposób szczególny i uroczysty chcemy wyśpiewać Bogu hymn wdzięczności – mówiła matka Kasjana Radzka, kończąc słowo skierowane do zgromadzonych podczas wspólnej dziękczynnej modlitwy.
LIST OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II
Czcigodna Matko Generalna,
Zgromadzenie Sióstr Mada Bożej Loretańskiej przeżywa w tym mini 75-lecie swego istnienia. Z okazji tego Jubileuszu przesyłam całej Wspólnocie wyrazy duchowej łączności w modlitwie.
Wraz z Wami dziękuję Bogu za dar powołania zakonnego, za to szczególne przymierze z Odkupicielem świata: «nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał» (J15,16).
Myślą obejmuję początki Waszego Zgromadzenia, które zostało założone w 1920 roku w Warszawie przez Sługę Bożego Księdza Ignacego Kłopotowskiego. Ten świątobliwy Kapłan poświęcił całe swe życie ludziom najuboższym i opuszczonym, dzieciom pozbawionym rodziny. Stał się również apostołem słowa drukowanego, prowadząc szeroką działalność wydawniczą.
W ciągu siedemdziesięciu pięciu lat istnienia, Zgromadzenie Wasze rozwijało się dynamicznie w wierności swemu charyzmatowi i woli Założyciela. Ewangelizujecie świat poprzez słowo drukowane. Trudzicie się, alty dobra i religijna książka oraz prasa katolicka trafiały, jak cichy misjonarz, do polskich domów i rodzin. Znane jest szeroko w kraju i poza jego granicami Wasze Wydawnictwo, którego działalność zasługuje na słowa uznania i podzięki W trudnych dla naszego Narodu i dla Kościoła czasach prześladowań, z wielkim wysiłkiem, w duchu odpowiedzialności i z odwagą Wydawnictwo rozpowszechniało książki katolickie, katechizmy i modlitewniki. Wasze apostolstwo przyczyniło się w dużej mierze do formacji religijnej i moralnej społeczeństwa, a zwłaszcza dzieci i młodzieży. Obok działalności drukarsko-wydawniczej pragnę wspomnieć także Waszą ofiarną, pełną samarytańskiego odlania służbę człowiekowi będącemu w potrzebie. Od pierwszych lat istnienia Wasze Zgromadzenie prowadzi domy opieki dla samotnych ludzi starszych, a dla dzieci przedszkola i ochronki. O tej służbie świadczy także niedawno otwarty w Warszawie Dom Ojca Ignacego Kłopotowskiego dla najbiedniejszych dzieci. Jesteście obecne nie tylko w Polsce, ale także we Włoszech, w Szwajcarii, Rosji, na Ukrainie i w Rumunii, ofiarnie pracując wśród młodzieży i dzieci, opiekując się chorymi czy oddając się pracy parafialnej.
Jest to wielkie bogactwo duchowe, dziedziczna własność Waszego Zgromadzenia. Z tego źródła trzeba czerpać natchnienie i zachętę do osobistego uświęcania i do wierności powołaniu oraz siłę do ofiarnego otwarcia się na aktualne potrzeby Kościoła i współczesnego człowieka.
Proszę Boga w modlitwie, abyście dzięki miłości rozlanej w sercach Waszych przez Ducha Świętego (por. Rz 5,5), coraz bardziej żyły dla Chrystusa i dla Jego Ciała, którym jest Kościół (por. Kol 1,24). Bezcenne jest Wasze świadectwo. Potrzebuje go świat, potrzebuje go Kościół u progu trzeciego tysiąclecia.
Zawierzam przyszłość Waszego Zgromadzenia Maryi: «Ona, która jako Matka nosi Chrystusa w swych ramionach, równocześnie najdoskonalej wypełnia Jego wezwanie – „Pójdź za Mną!”… Trwając w wierności Temu, który jest wiemy – szukajcie najszczególniejszego oparcia w Maryi» (Redemptionis donum, 17).
Matce Generalnej i całej Wspólnocie Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Loretańskiej z serca błogosławię: w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.
Watykan, 10 grudnia 1995 r.
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Styczeń 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Z wiarą w przyszłość
Praca Zbiorowa
Zbierając w tej książeczce fragmenty różnych opracowań dokumentujących stuletnią historię Zgromadzenia Sióstr Loretanek, pragniemy przedstawić skrót jego dziejów w świetle duchowego motta: „Aby Bóg był we wszystkim uwielbiony”. Powstanie tej zakonnej rodziny ukazuje potęgę działania Ducha Świętego w charyzmatycznej inicjatywie Założyciela Zgromadzenia – bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego. Kształtowanie się duchowości Zgromadzenia objawia moc Ewangelii, która jest pierwszą zasadą życia każdej wspólnoty zakonnej. Realizacja apostolatu loretańskiego objawia miłosierną miłość Ojca.
