Po nawiedzeniu w archidiecezji białostockiej, 23 marca figura Matki Bożej Fatimskiej przewieziona została uroczyście do diecezji ełckiej. Tysiące wiernych witało Maryję w ełckiej katedrze, wspominając dzień 6 czerwca 1991 r., kiedy to podczas IV pielgrzymki do Ojczyzny, w Olsztynie Ojciec Święty dokonał koronacji figury Matki Bożej Fatimskiej. Matka Boża obrała sobie wówczas za mieszkanie kościół w Ełku, który w kilka miesięcy później został wyniesiony do godności katedry nowej diecezji ełckiej. Oto tekst zawierzenia tej diecezji Matce Bożej z Fatimy.
Maryjo Matko naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Pani Fatimska! Jesteś dzisiaj u siebie, w swoim sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej w Ełku. Przed czterema laty, na tym miejscu, w Twoim – Pani Fatimska – towarzystwie, zgromadziliśmy się, aby w ofierze eucharystycznej złożyć przyszłość powołanego do istnienia Kościoła Ełckiego. Wśród niewielkiego zgromadzenia wiernych, razem z przedstawicielami kapłanów, z Biskupem Edwardem, próbowaliśmy przeniknąć tajemnice najbliższych miesięcy i lat w tworzeniu podstaw diecezjalnego życia.
Dzisiaj po raz piąty stajemy przed Tobą, aby powierzyć Tobie ten Kościół, którego powstania byłaś świadkiem.
Zawierzamy Ci naszą czteroletnią przeszłość z dziękczynieniem i wdzięcznością Bogu. Cieszymy się, że coraz bardziej pogłębia się świadomość tego właśnie, ełckiego Kościoła lokalnego.
Wielką naszą radością jest sanktuarium w Studzienicznej, w którym Twoje skronie przyozdobiliśmy w ubiegłym roku papieskimi koronami.
Jesteśmy dumni z naszego Seminarium Duchownego, które wydało już trzydziestu dziewięciu nowych kapłanów. Cieszymy się z krzepnących w swoich funkcjach instytucji diecezjalnych: z Kurii Biskupiej, Kolegium Teologicznego, różnego rodzaju organizacji i stowarzyszeń. Jesteśmy wdzięczni Bogu za ruchy i grupy modlitewne, tak bardzo dynamizujące i ubogacające nasze życie religijne.
Wchodzimy jednak w piąty tok istnienia Diecezji Ełckiej z wielką pokorą, świadomi naszych braków, nie wykorzystanych w pełni możliwości, którymi Pan Bóg nas obdarzał.
Polecamy Tobie – Matko, Pani Fatimska, nasz Kościół święty: kapłanów, diakonów, kleryków, profesorów Seminarium Duchownego i pracowników Kurii Biskupiej, zakonników i zakonnice. Zawierzamy nasz laikat robotników, rolników, przedsiębiorców, urzędników, służby publiczne, przedstawicieli samorządów oraz administracji państwowej…
Zawierzamy Ci szczególnie tych najsłabszych, chorych, opuszczonych, cierpiących i bezrobotnych, każdego kto jest pozbawiony należnego mu uznania i miłości…
Chociaż tego zawierzenia – jak zwykle – dokonujemy w katedrze, to w licznych stacjach Twej wędrówki po naszej Diecezji, Maryjo, wysłuchasz niemal wszystkich, którzy zechcą się z Tobą spotkać!
Maryjo! Trudno sobie wyobrazić, aby nasze spotkanie z Matką odbyło się bez prośby!
Prosimy Cię, przede wszystkim, o głębsze poznanie Twojego Syna, naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa On przyszedł, aby rozdzieloną ludzkość doprowadzić do jedności. Tymczasem, ile nieporozumień, a nawet nienawiści wśród tych, którzy uważają się za uczniów Tego samego Mistrza.
Módl się za nas, kapłanów, abyśmy tak jak Ty, umieli pokazywać prawdę o Jezusie, Ewangelię czystą i jasną. Wspieraj nauczycieli religii, aby byli dugami ewangelicznej prawdy. Odnów w każdym wierzącym naszej Diecezji charyzmat odważnego i radosnego świadka Jezusa Chrystusa.
Niech Twoje fatimskie orędzie, wzywające do modlitwy i pokuty, znajdzie w naszych sercach życzliwą odpowiedź. Więcej, niech ono stanie się podstawowym sposobem działania na rzecz ewangelizacji tego świata, w którym z woli Opatrzności Bożej żyjemy.
Pani Fatimska, to nasze zawierzenie zechciej przyjąć, a nas słabych, swoim wstawiennictwem i orędownictwem zechciej podnosić i umacniać.
bp Wojciech Ziemba
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Czerwiec 1996
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
Życie Maryi
ks. Andrzej Zwoliński
Celem niniejszej książeczki jest zebranie tego, co mówi o Maryi Pismo Święte, ale też zatrzymanie się nad przekazem Tradycji i okolicznościami, które wynikają z nauk historycznych dotyczących epoki obecności Maryi na ziemi. Każdy fragment Jej życia może bowiem stać się przedmiotem zadumy i źródłem pogłębiania czci i szacunku dla Niej.
