Ksiądz Kłopotowski miał głębokie przekonanie, że misja loretanek wynika z tajemnicy Bożego wezwania. To wezwanie skierowane zostało przede wszystkim do Założyciela. Był głęboko przekonany, że jego kapłańskie powołanie łączyło się z misją zorganizowania wspólnoty loretańskiej: „Bo mnie Bóg do tego powołał” – oświadczył siostrom krótko przed swoją śmiercią.
Każda loretanka naznaczona jest tajemnicą wezwania do służby świętej. „Wyście też zostały przez Boga naznaczone” – przypominał Założyciel. Powołanie zakonne stanowiło tematykę, która często powracała w jego naukach głoszonych do sióstr loretanek. S. Janina Marczewska, która przez trzy lata miała częsty kontakt z Założycielem, wspominała później: „Mimo licznych prac korzystał z każdej okazji, by wygłaszać nam konferencje. Przedmiotem tych rozważań były najczęściej główne prawdy wiary i tajemnica wezwania do służby Bożej”. W swoich wspomnieniach s. Marczewska zanotowała: „Tłumaczył nam, czym jest powołanie zakonne, na czym polega wierność powołaniu i jak należy je szanować i wykorzystać dla chwały Bożej, dla Kościoła, dla własnego uświęcenia”.
W listach pisanych do sióstr znajdujemy sformułowania, z których wynika, że wysoko cenił powołanie zakonnicy. „A ja bym tak pragnął, żeby siostra była godną łaski powołania do loretanek” – pisał w jednym z listów. Uważał, że jest to powołanie do służby i do miłości. Uznawał służbę za królewskie wyróżnienie: „Służyć Bogu to królować” – oświadczył w tym samym liście. Wzorem tak pojmowanej służby jest życie Jezusa Chrystusa. Zakonnica powinna naśladować Zbawiciela swoim własnym postępowaniem: „Pamiętaj, Siostro, co Pan Jezus powiedział, że przyszedł służyć wszystkim” – napisał ks. Kłopotowski w innym liście. W przekonaniu Założyciela loretanki powinny służyć w sposób szczególny opuszczonym i biednym dzieciom. Przypominał, że ich zakłady wychowawcze są „dla biednych dzieci, a nie dla dzieci bogatych”, że loretanki powinny organizować opiekę nad dziećmi opuszczonymi. „Pan Bóg je powołał, aby były sługami biednych dzieci” – czytamy w jego korespondencji.
Założyciel pouczał w swoich listach, że postawa służby i duch miłości powinny przenikać atmosferę życia wewnątrz – zakonnego i określać wzajemne relacje między przełożonymi a całą wspólnotą zakonną. W liście do jednej z sióstr przełożonych napisał: „Ale bardzo Siostrę proszę o miłość do sióstr, dla których Siostra jest starszą, a właściwie, jak św. Wincenty postanowił u szarytek, służebną siostrą. A więc należy (…) tak się względem sióstr zachować z miłością, aby one odpłacały wielką miłością. Ta miłość Was wiąże i Wam wynagradza Wasze poświęcenie dla Pana Jezusa, który chce być Waszą nagrodą właśnie przez miłość i tu na ziemi, i tam w niebie”.
Ks. Daniel Olszewski: Ks. Ignacy Kłopotowski, Zycie i apostolat, Warszawa 1996
Artykuł pochodzi z Miesięcznika Różaniec – Kwiecień 1997 r.
Wydawnictwo Sióstr Loretanek POLECA
4 kroki na drodze wiary z bł. ks. Ignacym Kłopotowskim
s. Klara Teresa Bielecka CSL
Błogosławiony ks. Ignacy Kłopotowski od dziecka marzył o świętości, wytrwale pracował nad swoją relacją z Bogiem, dzielił się świadectwem swojej wiary z innymi i uczył ich, jak odpowiadać miłością na odwieczna miłość Boga do człowieka. Spróbujmy więc razem z nim podążać drogą wiary, odkrywając jej piękno, a także płynącą z niej radość i moc, jaką daje nam każdego dnia.
